Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Οδεύουμε ολοταχώς προς το 2018 και οι προοπτικές για μια καλύτερη και ευοίωνη οικονομική κατάσταση της χώρας λιγοστεύουν, για τον λόγο και μόνο ότι κανείς από τους εταίρους δεν ρισκάρει να προβλέψει ταχεία ανάρρωση του ασθενή και κατ' επέκταση να αιμοδοτήσει δια της ΕΚΤ χωρίς όρους την ελληνική οικονομία που νοσεί βαθιά και για μεγάλο διάστημα  από τους ούτως ή άλλως απαράδεκτους όρους δανεισμού και εξόφλησης του χρέους, αλλά πάνω απ' όλα από την ίδια την παρατεταμένη κρίση στην οποία οι εταίροι έχουν σημαντική ευθύνη.

Το λέω αυτό διότι κανείς από όλους αυτούς τους καλοθελητές δεν σπεύδει πέρα από τις θεαματικές ρήσεις περί δήθεν τακτοποίησης των οικονομικών της Ελλάδας να συνδράμει στο παραμικρό για να ανασάνουν τα νοικοκυριά της χώρας, παρά συνεχίζουν να διαλαλούν προς όλους τους τόνους ότι οι ευρωπαϊκές χώρες και οι πολίτες τους πλήρωσαν βαριά το τίμημα της ελληνικής πτώχευσης, βάζοντας έτσι σε αντιπαράθεση τους λαούς.

Την ίδια στιγμή, οι εδώ κυβερνώντες συγχνωτιζόμενοι με αυτές τις υποτιθέμενες θριαμβολογίες, προβαίνουν σε διθυραμβικές δηλώσεις στην προσπάθειά τους να εκμαιεύσουν ολοένα και περισσότερες ψήφους στις επικείμενες εκλογές, που αν δεν γίνουν μέχρι το καλοκαίρι, θα σημαίνει απλά ότι για την κυβέρνηση το επικίνδυνο παιχνίδι εις βάρος των πολιτών για την κατάκτηση μιας ακόμη τετραετίας, έχει δρόμο.  

Βέβαια για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους οι κίνδυνοι από ενδεχόμενη ανάληψη της εξουσίας από την ΝΔ είναι ίδιοι, καθώς υπάρχει το άλλοθι της καταστροφικής διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ. Αυτό μεταφράζεται σε νέα πολιτική λιτότητας, για να επανακάμψει δήθεν η ελληνική οικονομία, κατά τον Κ. Μητσοτάκη, μια οικονομία, όμως, που καταστράφηκε από όλες τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων με τις ευλογίες των κομμάτων.

Αν είχε συντελεστεί κάποια πρόοδος στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό θα είχε διαφανεί, αν έστω και στο ελάχιστο είχαν βοηθήσει στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου θα είχε καταγραφεί στα στατιστικά στοιχεία, που κάθε φορά παρουσιάζουν επιμέρους βελτιώσεις, αλλά στο γενικό σύνολο απολύτως τίποτε.

Ήθελα λοιπόν, να ξέρω πόσο θρασείς είναι όλοι τους, που εξακολουθούν να φανφαρίζουν πως η κατάσταση έχει αλλάξει, που δεν πτοούνται στο άκουσμα απώλειας περιουσιών των πολιτών και αυτοκτονιών λόγω χρεών. Αλλά για αυτούς η πολιτική είναι απλά ένα επάγγελμα, όπως γνωρίζετε, και όχι μόνο για αυτούς, αλλά και όλους όσοι τους περιτριγυρίζουν για ένα κομμάτι ψωμί. Όλο το σινάφι που οι πολίτες στην πλειοψηφία τους απεχθάνονται φραστικά, αλλά πριμοδοτούν επί του πρακτέον σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, έχει ένα στόχο και σκοπό: να δημιουργεί κάθε φορά ψεύτικες ελπίδες για μια ψευδεπίγραφη δημοκρατία.

«Μόνος φρονείν» κατά τους αρχαίους και «άπολις» ο καθένας από εμάς στην σημερινή κοινωνία, αποστασιοποιημένος από τα τεκταινόμενα στο τετραετές και μυστικοπαθές κοινοβούλιο, χάνεται στην απομόνωσή του, κρύβεται πίσω από την ιδιώτευσή του, παραχωρώντας σε όλους αυτούς τους επαγγελματίες το δικαίωμα να πράττουν χωρίς έλεγχο και να αποκαλούν τον καθένα «λαϊκιστή» όταν τους ψέγει, στο όνομα και πάλι της αυθαίρετης άσκησης εξουσίας, εδραζόμενης, όμως, στην ανέχεια και την εξαπάτηση.

Θα ακούσετε πολλούς αυτές τις μέρες που υποτίθεται γίνονται πολλά συσσίτια λόγω της ατέρμονης θρησκοληψίας και της υποτιθέμενης αλληλεγγύης στους φτωχούς, να λένε ότι η χώρα έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός. Δεν θα διστάσουν να σας εγκαλέσουν μάλιστα, για μη συμμόρφωση, για παράδειγμα, με το νοσηρό σύστημα των ηλεκτρονικών εισιτηρίων, όταν αυτοί πρώτοι ως υπεύθυνοι υπουργοί δεν φρόντισαν να ενημερώσουν τον πολίτη γιατί ξαφνικά αποφάσισαν να προβούν σε αγορές επικυρωτικών μηχανημάτων που κοστίζουν εκατομμύρια, με βασικό επιχείρημα το περί «πλαστών εισιτηρίων» που προκαλεί τον γέλωτα.

Θα τους ακούσετε επίσης, να εξαγγέλλουν και έκτακτα μέτρα για την καταπολέμηση της «επικίνδυνης οδήγησης», για ποινικοποίηση των «διακοσμητικών επιθέτων» στους δρόμους, όταν δεν έχουν κάνει το παραμικρό για την αναβάθμιση της παιδείας, σε μια χώρα που την έχει απολέσει εδώ και δεκαετίες. Και άλλα πολλά, που στο παρόν άρθρο δεν μπορούν να αναφερθούν.

Οδεύουμε λοιπόν, προς το 2018. Τις σοβαρές παθογένειες στην ελληνική κοινωνία, όμως, οι εταίροι τις γνωρίζουν από χρόνια. Πάραυτα δεν κάνουν τίποτε πέρα από ενθαρρυντικές δηλώσεις. Όμως, όλα αυτά δεν είναι παρά μέρος του γενικού σχεδίου φίμωσης των λαών. Και όχι φυσικά αυτό που αναφέρεται από το κάθε λογής κομμουνιστικό κόμμα, που ξέρει καλά πώς φιμώνεται η αντίθετη φωνή. 

Μιλώ για το σχέδιο υποβάθμισης του ρόλου που επιτελεί ο πολίτης, τον οποίο αποκλείουν από κάθε δυνατότητα συμμετοχής στις αποφάσεις τους. Είθε το 2018, λοιπόν, να είναι το έτος της απομυθοποίησης του ανίκητου συστήματος εξουσίας. Μακάρι οι πολίτες στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο να ανακαλύψουν πως η απειλή είναι μία και να αποφασίσουν να στραφούν κατά όλων αυτών που αποκαλούν ως ουτοπία την δράση για ατομική και συνολική ελευθερία. Έτσι ώστε καμία ΕΚΤ και κανένα ΔΝΤ να μην χρειάζεται να αιμοδοτήσει τις πτωχευμένες οικονομίες, υποθηκεύοντας το μέλλον των λαών. Είθε να πάψουν να θεοποιούνται μια και καλή όλοι εκείνοι που αυτοπροβάλλονται ως η μοναδική λύση στο κοινωνικο-οικονομικό χάος που έχουν προ πολλού μορφοποιήσει.