-Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 91 ετών, ο σκηνοθέτης Ν. Κούνδουρος.

-Ένας άνθρωπος της τέχνης, με ιδιαίτερες απόψεις, που, όμως, αγάπησε εκτός από την Κρήτη και τη Λέσβο.

-Και το απέδειξε με την συμμετοχή του στην αστική μη κερδοσκοπική, πολιτιστική «Εταιρεία Αρχιπέλαγος» που δημιουργήθηκε το 1997,

-για να συνεισφέρει δημιουργικά στη διαφύλαξη και την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς του Αιγαίου,

-ενός χώρου με ιδιαίτερη σημασία για το νεοελληνικό πολιτισμό.

-Πρωτοβουλία μιας ομάδας ανθρώπων, της οποίας Πρόεδρος υπήρξε ο Νίκος Κούνδουρος,

-με εμπειρία στο χώρο του πολιτισμού, στα πολιτιστικά πράγματα, συνέβαλε αδιάλειπτα στην ανάδειξη και τη διάσωση της ιστορικής μνήμης, της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας, των γραμμάτων και των τεχνών των νησιών του Ελληνικού Αρχιπελάγους και στην ποιοτική, τουριστική και οικονομική ανάπτυξή τους.

-Εκτός από την δημιουργία του Μουσείου Σαπωνοποιίας στο Πλωμάρι σε κτήριο παλαιού Σαπωνοποιείου του 1890,

-η εταιρεία συνέβαλε σε αναστυλώσεις Ι. Ναών Μνημείων σε Λήμνο, Λέσβο, Κρήτη κ.α., σε εκδόσεις με αντικείμενο την Αρχιτεκτονική, την Ιστορία και τις ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους περιοχές του Αιγαίου,

-ενώ ολοκλήρωσε το μεγάλο έργο της αναστύλωσης και μετατροπής σε Μουσείο του Αρχαιότερου Βιομηχανικού Μνημείου της Λέσβου και του Αιγαίου, του Ελαιοτριβείου Βρανά στον Παπάδο.

-«...γιορτή θέλαμε να είναι η σημερινή μέρα που η εταιρεία «Αρχιπέλαγος» παραδίδει στους φυσικούς αποδέκτες του το νεκραναστημένο αυτό εργοστάσιο...», είχε πει  επιγραμματικά στο χαιρετισμό του ο Νίκος Κούνδουρος, την ημέρα των εγκαινίων.

-Ο Ν. Κούνδουρος σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, από την οποία και αποφοίτησε το 1948.

-Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρόνησο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του.

-Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο.

-Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954).

-Εκπροσώπησε τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό, όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Είχε επίσης, τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963,

-ενώ αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη, καθώς και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.