Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfl64@gmail.com)

Καλές οι περιστασιακές επαφές με τους Τούρκους σε επίπεδο κυβερνήσεων, καλές και οι προτάσεις για επέκταση των συνεργασιών, αλλά και οι συζητήσεις για τα θέματα που αφορούν τις δύο χώρες και που συχνά αποτελούν εστία διαμάχης, όμως αυτό που δεν συζητείται στις επαφές αυτές είναι πως θα βρεθεί μια κοινή πρακτική φόρμουλα προκειμένου να πάψουν στο εγγύς μέλλον προκλητικές  δηλώσεις λίγο μετά το πέρας των εκάστοτε συναντήσεων. Και όλα αυτά, ενώ είναι σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις για το κυπριακό, αλλά και η επανάληψη αντεγκλίσεων γύρω από τα Ίμια.

Και μπορεί οι «γκρίζοι λύκοι» να σιώπησαν για καιρό με τα εθνικιστικά παραληρήματά τους, στην χώρα μας, όμως, πλέον έχουμε την Χρυσή Αυγή - και όχι μόνο - να σηκώνει τα ακροδεξιά λάβαρα και να εκτοξεύει μύδρους κατά της φιλίας των δύο λαών, που σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε. Και δεν είναι μόνο οι συμφωνίες που με την βούλα βάζουν τα θεμέλια για μια «άλλη εποχή» στις σχέσεις  με τους Τούρκους, αλλά και η πραγματική συμφιλίωση που πρέπει να ξεκινήσει από μηδενική βάση και να επεκταθεί σε όλους τους τομείς.

Η νέα εποχή με τις επικείμενες μεγάλες επενδύσεις στην ευρύτερη περιοχή, το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων εταίρων για το Αιγαίο, αλλά και η όλη σημασία που αποκτά η περιοχή με την ταυτόχρονη διείσδυση πολλών υποψήφιων επενδυτών θα πρέπει, κατά την γνώμη μου, να ενώσει τις κυβερνήσεις των δύο χωρών και όχι να τις χωρίσει.

Και θα επαναλάβω, δεν είναι μόνο η τυπική υπογραφή των συμφωνιών αλλά η ουσιαστική τήρηση των όρων στο εγγύς και απώτερο μέλλον. Την ίδια στιγμή, πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια προκειμένου να πάψουν μια και καλή οι εθνικιστικές τσιρίδες, αφού βρισκόμαστε πια στο 2017 και κάθε σύνθημα περί «αλλόθρησκων» πέφτει επιεικώς στο κενό. Το νοτιοανατολικό τμήμα της Μεσογείου, από την άλλη, δεν θα πρέπει να γίνει βορρά των διαθέσεων των όποιων ξένων επενδυτών, με λίγα λόγια «ξεπούλημα όσο-όσο». Οι Τούρκοι, βέβαια, το έχουν καταλάβει αυτό και κινούνται ορθότερα από εμάς, προσελκύοντας  επενδύσεις σε συμφέρουσες τιμές, παρά την πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος.

Αντίθετα, εμείς μέσα στην κρίση, δεν διστάζουμε να υποταχθούμε στα κελεύσματα των όποιων επενδυτών, πιστεύοντας ότι θα κερδίσουμε από την όλη ιστορία. Θα έλεγα πως επιβεβαιώνουμε συχνά-πυκνά την ραγιάδικη συμπεριφορά μας, που χαρακτηρίζεται άλλοτε από άτακτη υποχώρηση και άλλοτε από πλήρη υποδούλωση. Βρισκόμαστε σε μια εποχή, όπου η παραμικρή λάθος κίνηση μπορεί να προκαλέσει τριγμούς στην υποτιθέμενη αναπτυξιακή μας πορεία.

Είναι μια περίοδος, όπου το κάθε τι πρέπει να μελετάται εις βάθος και με σαφείς μελλοντικούς προσανατολισμούς. Είτε πρόκειται για συμφωνίες με την γείτονα χώρα που προσανατολίζονται στην εξομάλυνση των μεταξύ μας σχέσεων, είτε με τις αποκρατικοποιήσεις στο εσωτερικό αλλά και την παραχώρηση εδάφους για ξένες επενδύσεις, όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται με μεγάλη προσοχή και όχι με άκρα μυστικότητα. Οι πολίτες σαφώς και θέλουν να δουν ανάπτυξη, να την βιώσουν και να συνέλθουν από το υφεσιακό σοκ. Δεν θέλουν, όμως, να γίνουν και είλωτες των εκάστοτε φιλόδοξων επενδυτών, που στην προσπάθειά τους να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οικονομικά οφέλη, δεν θα είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν το παραμικρό, από θέσεις εργασίες μέχρι ικανοποιητικούς μισθούς.

Τουρκία και Ελλάδα μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσογείου. Εναπόκειται, λοιπόν και στον επιχειρηματικό κόσμο να κλείσει τις κατάλληλες συμφωνίες προς αυτή την κατεύθυνση. Σε αντίθετη περίπτωση, η κατάσταση απλά θα διαιωνίζεται, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος και για τις δύο χώρες. Και επειδή στην χώρα μας στην κυριολεξία βοά ο τόπος για ρευστό, καλό θα είναι παρόμοιες συμφωνίες να υλοποιούνται και στην πράξη, μη μένοντας απλά κινήσεις για το θεαθήναι. Σίγουρα τα ξεχωριστά συμφέροντα Ελλάδας και Τουρκίας είναι πολλά. Αρκετά είναι και αυτά που θα πρέπει να πριμοδοτήσουν συνέργειες και συνεργασίες. Πάνω απ' όλα όμως, όπως είπα, θα πρέπει να απομονωθούν τα εθνικιστικά παραληρήματα και οι δοξασίες. Το χρήμα που μπορεί να πέσει στην περιοχή είναι αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες και των δύο λαών.

Σε τίποτα δεν ωφελεί ο φιλοπόλεμος κουρνιαχτός λόγω των Ιμίων ή της μη έκδοσης των Τούρκων αξιωματικών, που θα πρέπει να κάτσει για να αναδειχθούν οι όποιες κοινές κοινωνικές και πολιτισμικές καταβολές. Στην κατεύθυνση πάντα της ανάδειξης μιας «νέας εποχής» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που δεν θα περιορίζονται στην αμοιβαία υποστήριξη και αλληλοβοήθεια  μόνο σε ακραίες καταστάσεις και ανάγκες αλλά στις κοινές επενδύσεις και αναπτυξιακή στόχευση, μέσω μιας σοβαρής και υλοποιήσιμης πρακτικής φόρμουλας.