-Σχολιάζοντας λίγο την κατάσταση με το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, και την τύχη του από την παραχώρησή του και μετά, τίθενται ερωτήματα για τις ημερομηνίες έναρξης των εργασιών των νέων κτηρίων που θα κατασκευαστούν από την Κ/Ξ. Πέραν της χωροθέτησης, δεν γνωρίζουμε τίποτ' άλλο. Δεν θάπρεπε όμως, από την στιγμή που ύστερα από κάποια χρόνια -θεωρητικά πάντα -θα περιέλθουν στην δικαιοδοσία του ελληνικού δημοσίου;

Τι γίνεται με τις άδειες που απαιτούνται; Τα πάντα είναι συντονισμένα ; οι υπηρεσίες ενήμερες, ώστε να συμβάλλουν από την πλευρά τους στην διευκόλυνση των σχεδίων; πχ αρχαιολογία, περιβαλλοντικές μελέτες κλπ.

Χάνουμε που χάνουμε τον έλεγχο στον τομέα αυτόν για τόσα χρόνια, να συμβάλουμε έτσι τουλάχιστον, ώστε το όνειρο του νέου αεροσταθμού να υλοποιηθεί επιτέλους και να μην αποτάξουμε το εργοστάσιο της ΔΕΗ, που το γυρίζουμε γύρω γύρω και τελικά μείναμε με την μπακατέλα και το χιλιομπαλωμένο βρακί της, που με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των υπαλλήλων λειτουργεί όπως  όπως;

Γιατί δεν θα μας φανεί παράξενο, να περάσουν σαράντα χρόνια και ακόμα λόγω γραφειοκρατίας και διεκδικήσεων, να λειτουργεί ο παλιός αεροσταθμός που είναι ο χειρότερος όλων στον ελλαδικό χώρο. Ας μην ξεχνάμε πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για μελέτες, πόσες απ' αυτές άλλαξαν, πόσες ξεχάστηκαν σε γραφεία μελετητών, υπαλλήλων, πώς το φιλόδοξο σχέδιο του διώροφου κτηρίου των 20,000 τμ έμεινε στα σχέδια, χωρίς κανείς να δώσει εξηγήσεις.

Ας μην γίνουν και πάλι τα ίδια. Η κατάσταση είναι πλέον δρομολογημένη και συνεπώς αναπόφευκτη. Ας έχουμε όμως μερίδιο ευθύνης γι αυτό που θα γίνει στον τόπο μας. Δεν θάπρεπε να γνωρίζουν οι φορείς; Ο δήμος, το επιμελητήριο, η περιφέρεια;

Στην Πάρο, άφησαν ημιτελές το αεροδρόμιο, όμως όλοι οι φορείς ξεσηκώθηκαν και κατάφεραν να ολοκληρώσουν τον νέο αεροσταθμό

Ας μη μείνουμε μόνο στα έργα ασφαλτόστρωσης, που δεν απαιτούν όραμα, μελέτες και ας ασχοληθούμε με έργα ανάπτυξης, απαιτητά για το νησί μας.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»