Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ασάφεια μετά το τελευταίο Eurogroup και την τύχη της ελληνικής οικονομίας. Αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις και επιχειρήματα διασταυρώνονται και όλα δείχνουν ότι και το επόμενο χρονικό διάστημα θα υπάρξει σοβαρό πρόβλημα με το κλείσιμο της αξιολόγησης. Ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, δήλωσε πως στη συνεδρίαση του Eurogroup διαπιστώθηκε από κοινού ότι έκλεισαν τα περισσότερα ζητήματα.

Η Νέα Δημοκρατία, από την άλλη, με τον αέρα της πρωτοπορίας στις δημοσκοπήσεις, θεωρεί ότι «στις 20 Φεβρουαρίου, η Κυβέρνηση και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της έσπευσαν να ανακοινώσουν συμφωνία, η οποία δήθεν έφερνε το τέλος της λιτότητας. Σήμερα, αποδεικνύεται ότι ήταν ακόμα μια επιχείρηση εξαπάτησης των πολιτών, καθώς συμφωνία ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει, ούτε ξέρουμε αν, πότε και με ποιους όρους θα υπάρξει».

Και ενώ το Ποτάμι δηλώνει ότι η κυβέρνηση βλέπει τα Εurogroup να περνούν χωρίς καμία ωφέλεια για την χώρα, και τα υπόλοιπα κόμματα αναζητούν την κατάλληλη ευκαιρία για σκληρή κριτική, όλα συνηγορούν στην επανάληψη γεγονότων όπως αυτό του καλοκαιριού του 2015, αν προηγουμένως δεν διενεργηθούν εκ νέου εκλογές.

Η νέα κρίση, που έχει ήδη αναστατώσει την ελληνική οικονομία, κάνοντας τις επενδύσεις να απομακρύνονται και την φράση «ανεύρεση εργασίας» να δείχνει ασύλληπτο όνειρο, αυτή η νέα απειλή που πάει να τινάξει στον αέρα όλες τις προσπάθειες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός για να αντέξει όλη τούτη την στέρηση, αναμένεται να διαρκέσει για πολύ, με άγνωστες συνέπειες για την σταθερότητα και εξισορρόπηση του κοινωνικού ιστού.

Με λίγα λόγια, για να μην κρυβόμαστε: οι πολίτες δεν μπορούν να αντέξουν νέες ασάφειες και πάνω απ' όλα νέα λιτότητα. Τα μαντάτα, όμως, μάλλον για κάτι τέτοιο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η λιτότητα, που μάλλον θα κληθεί να αναλάβει να εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία ως πιθανή μελλοντική κυβέρνηση, θα δώσει ένα ακόμη χτύπημα στην κοινωνία, με το επιχείρημα ότι η τωρινή κυβέρνηση τα έκανε θάλασσα.

Οι διαξιφισμοί των κομμάτων, οι αποτυχημένες πολιτικές, αλλά πάνω απ' όλα οι αξιώσεις των δανειστών, που για άλλους «έχουν ξεφύγει» και για άλλους δεν προσπαθούν παρά μόνο να «εξευρωπαΐσουν» την ελληνική κοινωνία, προβλέπεται να αποβούν καθοριστικοί στην συνέχεια.

Οι πολίτες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να περιμένουν ότι θα υπάρξει βελτίωση στα οικονομικά τους, παρά τις όποιες θετικές ανακοινώσεις από την πλευρά της κυβέρνησης. Από την άλλη, πολύ περισσότερες αναμένεται να είναι οι πιέσεις που θα ασκηθούν στην ελληνική κοινωνία, αν αλλάξει σύντομα η κυβέρνηση, για τον απλό λόγο ότι η απόδοση ευθυνών θα δικαιολογήσει την νέα λιτότητα.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Για τον λαό, όμως, σύνηθες φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Το ότι είναι σύνηθες, όμως, δεν σημαίνει ότι οι πολίτες θα πρέπει να εφησυχάζουν και να περιμένουν απλά την νέα επίθεση στα εισοδήματά τους. Κάποια στιγμή οι πολίτες θα αντιδράσουν. Θα διαμηνύσουν προς όλες τις κατευθύνσεις, πως πλέον δεν υπάρχει καμία ανοχή, παρά τον βούρκο της απραξίας που έχουν πέσει από καιρό.

Έχουν αντιληφθεί ότι με το να τους τάζουν ανάπτυξη και ανάπτυξη να μην βλέπουν, με το να τους διαβεβαιώνουν πως η ζωή τους θα καλυτερεύσει και σε αντιστάθμισμα να βλέπουν την κάθε ημέρα να επιδεινώνει τις βιοτικές συνθήκες, το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους απομακρύνουν ολοένα και περισσότερο από τις κομματικές γραμμές. Βέβαια, το ζητούμενο, που είναι ο ξεσηκωμός κατά όλης αυτής της κοροϊδίας, δεν έρχεται. Αυτό, όμως, είναι ένα γενικότερο φαινόμενο των εγκλωβισμένων κοινωνιών σε όλη την Ευρώπη, που παραμένουν αδρανείς σε κοσμογονικές αλλαγές και δουλειά άλλων να το αφουγκραστούν.

Το θέμα είναι, πως ένα ακόμη Eurogroup περνά ανεκμετάλλευτο και η ασάφεια μεγαλώνει. Θα φτάσει η χώρα σε μια νέα κρίση και μάλιστα καθοριστική; Θα σφραγιστούν τα «πακέτα συμφωνίας», σύμφωνα με τις επιθυμίες Τσίπρα και Τσακαλώτου; Ουδέν νεώτερον από το μέτωπο των κρυφών ή μη διαπραγματεύσεων. Κανένα ίχνος αισιοδοξίας από όποια κυβέρνηση και να κυβερνήσει την χώρα το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Απλά οι πολίτες πρέπει να βρίσκονται σε επαγρύπνηση για μια ακόμη φορά. Γιατί το μόνο σίγουρο, είναι πως ότι θα γίνει μελλοντικά δεν θα είναι προς το συμφέρον τους.