Άλλη μια ημερομηνία προστίθεται στις «χαμένες» της διαπραγμάτευσης για την αξιολόγηση. Πάει και η 27 Μαρτίου. Το «Γιουρογόρκινγκ γκρουπ» δεν έβγαλε καπνό. Τα παζάρια κυβέρνησης και «θεσμών», κατέληξαν πάλι σε ναυάγιο. Παρά την εκ πολλών πηγών διαφημιζόμενη, όλες τις προηγούμενες ημέρες, «πρόοδο».  Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός μας «φρέναρε» τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, εκτιμώντας ότι δεν μπορεί να περάσει εύκολα τις νέες μειώσεις των συντάξεων, υπέρ των οποίων έχει ως σύμμαχο και τον Γιάννη Στουρνάρα.

Από την «δέσμευση» ότι η αξιολόγηση, χωρίς την οποία δεν μας δίνουν την «δόση μας», των 6,7 δισεκατομμυρίων, θα έχει ολοκληρωθεί «πριν από τα Χριστούγεννα», πάμε ήδη για τη Μεγάλη Εβδομάδα και βάλε. Διότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν η εκκρεμότητα θα λήξει στις 7 Απριλίου, αν δηλαδή η συμφωνία θα εμφανιστεί επιτέλους ανήμερα της ανάστασης του Λαζάρου.

Γιατί όλα αυτά; Διότι ο σύντροφος Αλέξης κυκλοθυμεί. Και πορεύεται κατά την λενινιστική προτροπή «ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω». Προφανώς και δεν φοβήθηκε την δήλωση του ουχί εν πολλαίς αμαρτίαις αλλά σίγουρα εν πολλαίς θολούρες ...αναρχοχριστιανού Κώστα Ζουράρι, ότι θα σκεφτεί τι απ' αυτά θα ψηφίσει και τι όχι. Ίσως όχι και τις απειλητικές προαγγελίες ανταρσίας του Δημήτρη Καμμένου. Και σίγουρα όχι την «διαφωνία» του Πάνου Σκουρλέτη για την «λεηλασία» της ΔΕΗ.

Όχι, δεν φοβάται τους βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο Αλέξης. Αυτούς τους έχει δεδομένους. Σιγά να μην τολμήσουν να καταψηφίσουν και να βάλουν το κεφάλι τους στην λαιμητόμο των πρόωρων εκλογών. Δεδομένη βεβαίως έχει και την λαϊκή οργή για όσα επέρχονται. Διότι, ασφαλώς θα επέλθουν.

Τότε τι νόημα έχει το χάσιμο πολύτιμου χρόνου, με αυτή την τακτική του «ένα βήμα μπρος δυο βήματα πίσω»; λόγω της οποίας, εκτός από την «δόση μας», απομακρύνεται και η προοπτική να μπούμε στο πρόγραμμα «ποσοτικής χαλάρωσης» της ΕΚΤ, να πάρουμε δηλαδή φθηνό χρήμα από τον Μάριο Ντράγκι;

Μα τι άλλο; Το θεαθήναι. Όπως και με το ...ιστορικό δημοψήφισμα του 2015. Να περάσει στις «μάζες» το μήνυμα ότι προηγήθηκε «σκληρή διαπραγμάτευση». Αυτή είναι η έσχατη αυταπάτη του σ. Τσίπρα. Πιστεύει ότι υπάρχουν ακόμη τόσοι πολλοί, έτοιμοι να χωνέψουν το κουτόχορτο. Θα την πληρώσουμε και αυτή.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

 giorgis@massavetas.gr