Το προβάδισμα του κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν έναντι της ακροδεξιάς Λεπέν, ανακούφισε τις χρηματιστηριακές πιάτσες στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, στην Γερμανία, ο δείκτης τιμών μετοχών έφτασε στο υψηλότερο σημείο της ιστορίας του, αλλά και το ευρώ υπερκέρασε το δολάριο σε αξία κατά 1,4%. Τι δείχνει αυτό; Ότι ο φόβος της ακροδεξιάς διακατέχει τις χρηματιστηριακές αγορές, παρά το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των Γάλλων την πριμοδότησε.

Το φαινόμενο Λεπέν, βέβαια, δεν θα πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά από την παράλληλη άνοδο και άλλων ακροδεξιών κομμάτων στις χώρες της ΕΕ. Είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο των τελευταίων χρόνων, όταν εντάθηκαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τζιχαντιστών και διογκώθηκε το προσφυγικό κύμα, που συνοδεύτηκε από ξενοφοβικές πολιτικές δώρο στην ακροδεξιά ρητορική μίσους.

Οι μετοχές λοιπόν, των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών κέρδισαν σε αξία φτάνοντας μέχρι και το 10%, μετά την επικράτηση του Μακρόν. Πώς ερμηνεύεται αυτό; Μα στο ότι η ευρωπαϊκή αγορά με τον φόβο της ακροδεξιάς ρητορικής για έξοδο από το ευρώ (βλ. Λεπέν) κλονίστηκε σταθερά. Η Γαλλίδα ακροδεξιά υποψήφια ήθελε να αποκλείσει την γαλλική αγορά από τις εισαγωγές ξένων προϊόντων και πάνω απ' όλα την είσοδο ξένων εργατών. Αλλά και απέναντι στον αριστερό υποψήφιο Μελανσόν «συμπάθειες» από τα χρηματιστήρια δεν υπήρξαν, με δεδομένη την κατά του ευρώ ρητορική του.

Τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια λοιπόν, ανακουφίστηκαν λόγω της επικράτησης της πολιτικής υπέρ του ευρώ. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος της θετικής ανταπόκρισής τους. Στην Ελλάδα, πάντως, παρά το γεγονός της θετικής ανταπόκρισης στο προβάδισμα Μακρόν, εντούτοις δεν είχε υπάρξει κάποιος ιδιαίτερος φόβος, καθώς η αντίδρασή του αφορούσε κυρίως εσωτερικές εξελίξεις και γεγονότα. Η συνέχεια αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, παρά το γεγονός της διαφαινόμενης οριστικής επικράτησης στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών του κεντρώου υποψηφίου.

Η όλη ιστορία τίθεται στο θέμα της διατήρησης του ευρώ μετά την έντονη αμφισβήτησή του, όχι μόνο από τα ακροδεξιά, αλλά και τα αριστερά κόμματα. Η φιλολογία περί «ευρω-απάτης» που εκφράζεται εδώ και πολλά χρόνια από τα άκρα, σε συνδυασμό με τις εθνικιστικές πολιτικές, διαρρηγνύουν την πολυδιαφημισμένη ευρω-ζώνη και στην πράξη όταν οι ευρωπαϊκές χώρες μετά το Brexit δείχνουν να διχάζονται σε ότι αφορά την παραμονή ή έξοδο από το ευρώ. Με λίγα λόγια: το έργο των κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη για την διατήρηση της ευρωζώνης δεν θα είναι εφεξής εύκολο καθώς η αμφισβήτησή της είναι πλέον μεγάλη και από πολλές πλευρές. Το θέμα βέβαια, δεν είναι μόνο το νέο νόμισμα, αλλά και η πριμοδότηση των ακροδεξιών ρητορικών. Γιατί μπορεί από την μια να καλλιεργείται η τόνωση του εθνικού νομίσματος σε βάρος του ευρώ, να κλονίζεται η ούτως ή άλλως αλλοπρόσαλλη ευρωπαϊκή κοινοτική πολιτική, το ζήτημα, όμως, είναι προς ποια Ευρώπη θα βαδίσουμε μελλοντικά.

Αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί οι συντηρητικές ευρωπαϊκές ηγεσίες, που το μόνο που κάνουν είναι να ανοίγουν τον δρόμο ποικιλοτρόπως προς την ακροδεξιά. Ανακούφιση βέβαια, στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια αποτελεί η επικράτηση του Μακρόν στην Γαλλία, προβληματισμό, όμως, δημιουργεί η πολιτική της χώρας απέναντι στα φαινόμενα τρομοκρατίας αλλά και η στάση απέναντι στο προσφυγικό, με δεδομένο ότι καμία μετριοπαθής ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν δείχνει ανεκτική στάση απέναντι στους χιλιάδες πρόσφυγες που τους αφήνει αποκλεισμένους στην Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την θεαματική άνοδο της ακροδεξιάς στην χώρα. Πολύπλοκο λοιπόν, το όλο θέμα και η μη επικράτηση της Λεπέν δεν επιλύει την ήδη υπάρχουσα προβληματική κατάσταση.

Αν σ' αυτό προσθέσει κανείς και την αδιαφορία των ευρωπαίων πολιτών στα γεγονότα της Συρίας και γενικότερα της Μέσης Ανατολής, αν δεχθούμε πως στόχος είναι η δημιουργία ενός περίκλειστου ευρωπαϊκού φρουρίου, δεν καταλαβαίνω από τι ακριβώς σώζεται η ενωμένη Ευρώπη λόγω της μη επικράτησης Λεπέν, από την στιγμή που διχαστικές πολιτικές έχουν στην ουσία εμμέσως ήδη υποστηριχθεί. Η Λεπέν λοιπόν, σήμερα, η ουγγρική ξενοφοβική κυβέρνηση αύριο, με παράλληλη λεηλάτηση του «κοινωνικού κράτους», θα έχουν σύντομα δυσάρεστα αποτελέσματα. Απομένει να δούμε πότε θα συμβούν αυτά σε όλη τους την έκταση. Τότε που τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια θα βυθιστούν στην ραγδαία και σταθερή  πτώση και οι ευρωπαίοι πολίτες δεν θα γνωρίζουν σε ποια ακριβώς ήπειρο ζουν.