Την ανάγκη λήψης μέτρων για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της μελισσοκομίας από την καταστροφή της αυτοφυούς μελισσοτροφικής χλωρίδας, ζήτησαν με ερώτησή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ αυτών και ο Γ. Πάλλης, στους Υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Εσωτερικών.

Οι τεχνητές φωτιές των κτηνοτρόφων, αλλά και η υπερβόσκηση, είναι οι δύο καταστροφικοί παράγοντες των αρωματικών φυτών της Λήμνου, που δίνουν το εξαιρετικής ποιότητας μέλι.

«Σήμερα στη Λήμνο, όπως και στα περισσότερα νησιά του Αιγαίου Πελάγους, φύεται το περίφημο θυμάρι, η ρίγανη, το θρούμπι, το φασκόμηλο και άλλα αρωματικά φυτά. Το συγκριτικό πλεονέκτημα του νησιού είναι οι θυμαρότοποί του, στους οποίους οφείλει την εξαιρετική ποιότητα του μελιού της. Το αιθέριο έλαιο που παράγει το θυμάρι της Λήμνου, είναι εξαιρετικό και εκτιμάται ότι δίνει σχεδόν την τριπλάσια ποσότητα από οποιοδήποτε άλλο θυμάρι της Μεσογείου. Ωστόσο, οι εν λόγω εκτάσεις ολοένα και περιορίζονται. Το θυμάρι, όπως και τα λοιπά αρωματικά φυτά, έχουν δυο βασικούς εχθρούς. Τη φωτιά και την υπερβόσκηση. Ειδικά, η φωτιά μπορεί να τα εξαφανίσει. Η πρώτη μεγάλη μείωση των θυμαρότοπων έγινε τη δεκαετία του 1980, λόγω των πυρκαγιών. Σήμερα, ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Λήμνου καταγγέλλει συστηματική προσπάθεια αφανισμού των θυμαρότοπων, όχι τόσο από την βόσκηση των ζώων, αλλά κυρίως από τις τεχνητές φωτιές που βάζουν οι κτηνοτρόφοι. Το τελευταίο μόνο έτος περισσότερα από 800 στρέμματα χορτολιβαδικών εκτάσεων επλήγησαν από πυρκαγιές, σύμφωνα με τα στοιχεία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λήμνου.

Το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας είναι, κατά τα φαινόμενα, επαρκές. Από το 1934 προβλέπεται η δυνατότητα απαγόρευσης καταστροφής της «μελισσοτροφικής χλωρίδος», που αξιοποιείται τη δεκαετία του 1960, με την έκδοση διαταγμάτων απαγόρευσης κοπής και εκρίζωσης μεταξύ άλλων και του θυμαριού, τα οποία βρίσκονται ακόμα σε ισχύ.

Με το Ν. 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα ενισχύθηκε το καθεστώς προστασίας οικοτόπων και ειδών άγριας χλωρίδας και πανίδας. Ειδικά στη Λήμνο, συναντάμε μια Ειδική Ζώνη Διαχείρισης (GR4110001: Λήμνος: Χορταρολίμνη Λίμνη, Αλυκή και Θαλάσσια Περιοχή), μια Ζώνη Ειδικής Προστασίας (GR4110006: Λήμνος: Λίμνες Χορταρολίμνη και Αλυκή) και οκτώ Καταφύγια Άγριας Ζωής.

Με απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων καθορίζονται οι προδιαγραφές και το περιεχόμενο των προσωρινών διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης. Τα προσωρινά σχέδια βόσκησης αντικαθίστανται υποχρεωτικά από οριστικά διαχειριστικά σχέδια βόσκησης μέσα σε αποκλειστική προθεσμία τριών ετών, που αρχίζει από το πέρας της προθεσμίας του προηγούμενου εδαφίου. Αν παρέλθει η ανωτέρω προθεσμία των τριών ετών, δεν είναι δυνατή η βοσκή των βοσκήσιμων εκτάσεων που εποπτεύει η δασική υπηρεσία χωρίς την ύπαρξη των εγκεκριμένων οριστικών διαχειριστικών σχεδίων βόσκησης.

Σε κάθε περίπτωση, η μελισσοκομία πλήττεται στην πλειοψηφία των νησιών του Αιγαίου. Ο περιορισμός της μελισσοκομικής χλωρίδας, ως αποτέλεσμα της υπερβόσκησης και πυρκαγιών, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων, τις υψηλές θερμοκρασίες και την παρατεταμένη ξηρασία αποτελούν τα βασικότερα προβλήματα του μελισσοκομικού κλάδου στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά.

Με βάση τα παραπάνω, ερωτώνται οι αρμόδιοι Υπουργοί:

-Υφίστανται προσωρινά διαχειριστικά σχέδια βόσκησης γενικά και τι ισχύει για τη Λήμνο ειδικότερα;

-Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σύνταξη των οριστικών Διαχειριστικών Σχεδίων βόσκησης;

-Πώς θα μπορούσαν να διευκολυνθούν οι Πυροσβεστικές Υπηρεσίες προκειμένου να λειτουργήσουν στις περιπτώσεις αυτές ως φορείς καταστολής των πυρκαγιών και προστασίας του φυσικού πλούτου;

-Ενδέχεται η έκδοση κάποιας διευκρινιστικής εγκυκλίου, στην οποία να περιγράφεται αναλυτικά όλο το καθεστώς προστασίας των ιδιωτικών και δημόσιων χορτολιβαδικών εκτάσεων, είτε αξιοποιούνται ως βοσκότοποι είτε όχι, ώστε να καθίσταται σαφές και το πλαίσιο δίωξης των υπευθύνων;»