Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Είναι λογικό ο πρωθυπουργός να θέλει να δώσει μια ευοίωνη προοπτική για την χώρα επί διακυβέρνησής του. Είναι κάτι παραπάνω από φυσιολογικό να θέλει να περάσει τα μηνύματά του,  σε μια εποχή όπου όλοι μιλούν για μέτρα και αντίμετρα, σε ένα χρονικό σημείο όπου η κάθε φράση παίζει και τον καθοριστικό της ρόλο.

Οι αστεϊσμοί του Αλέξη Τσίπρα περί γραβάτας και ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής με κακόγουστες μεταφορές και παρομοιώσεις, όμως, αν μη τι άλλο προσβάλλουν την νοημοσύνη των πολιτών. Από την άλλη, και οι υποσχέσεις Κυριάκου Μητσοτάκη δεν διαφέρουν σε τίποτε από την στάση αντιπολιτευτικών κομμάτων άλλων εποχών, όπου ο βαρύγδουπος λόγος περί άλλης τάχα πολιτικής αυτών, όταν ανέλθουν στην εξουσία, στην πράξη αποδείχθηκε απλά φαρσοκωμωδία.

Με τέτοια τερτίπια τα κόμματα διατηρούν σταθερά τα ποσοστά τους αλλά και τους στρατούς τους. Με τέτοιο Κοινοβούλιο βορά στις διαθέσεις ακροδεξιών και άλλων παλληκαράδων από όλες τις πτέρυγες, με οργιαστική παραφιλολογία για τον ρόλο που διαδραματίζουν τα κόμματα εξουσίας σήμερα λες και χθές ο ρόλος τους ήταν διαφορετικός με όλη αυτή την θλιβερή εικόνα που συμπληρώνεται από τα κενά έδρανα σε κρίσιμες ψηφοφορίες, οι πολίτες καλούνται κάθε φορά να κρίνουν τις επιλογές τους, γιατί δική τους επιλογή είναι η σύνθεση του κοινοβουλίου.

Ο πολίτης είναι αυτός που τοποθέτησε αφερέγγυους στους υπουργικούς θώκους. Αυτός είναι που έβαλε ακόμη μια φορά τα θεμέλια για μια κοινωνία σε αποσύνθεση υπό την ασφυκτική επιρροή του επίσημου κράτους. Ο πολίτης έβαλε την σφραγίδα και την ταφόπλακα. Αυτός καλείται και πάλι να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, να πάψει να σκάβει ο ίδιος τον λάκκο του. Ο πολίτης, όμως, περιμένει από τους ειδικούς στις διαπραγματεύσεις για το χρέος να του βρουν λύση, να άρουν την λιτότητα και τις περικοπές. Αγνοεί ο πολίτης, πως αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Και αγνοώντας το, βάζει στην άκρη παράλληλα και την δύναμή του που θα μπορούσε να είναι καταλυτική στα διαδραματιζόμενα.

Ο κάθε πρωθυπουργός λοιπόν εν προκειμένω ο Αλέξης Τσίπρας κάνει την δουλειά του. Δεν είναι στο πρόγραμμά του να δυσαρεστεί τον λαό αλλά να δίνει διεξόδους ακόμη και όταν αυτές δεν υπάρχουν. Οι αστειότητες και τα χωρατά βοηθούν πολύ στην δημιουργία μιας άνετης εικόνας που κάνει τους πολίτες να μην ανησυχούν. Δέστε για παράδειγμα τι λέει ο πρωθυπουργός για τις διαπραγματεύσεις για το χρέος: «Πρέπει να σας πω ότι αυτά που ακούγονται είναι τόσο θετικά που δυσκολευόμαστε και να τα πιστέψουμε. Είναι too good to be true. Σε τέτοιο βαθμό που θα με αναγκάσουν να φορέσω και γραβάτα...».

Το αστειάκι πάει γάντι με τα θετικά μηνύματα. Αυτό που δεν μπορεί να χωρέσει ο νους, είναι πώς προκαλείται ο ελληνικός λαός και με ποιο τρόπο του δημιουργούν ελπίδες. Όταν μάλιστα, έχουν φροντίσει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να του τονίζουν ότι η λιτότητα δεν θα τελειώσει ούτε σε δέκα χρόνια. Με λίγα λόγια, για να μην πελαγοδρομούμε: το να ελαφραίνουν το κλίμα μεταδίδοντας ψεύτικες ελπίδες κρατούν τον λαό σε αναμονή και παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία. Οι διαπραγματεύσεις για το χρέος δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του, το ίδιο όπως και οι ευρωπαίοι εταίροι που συνεχίζουν την ασφυκτική πολιτική με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα των όποιων ατμομηχανών της ευρωζώνης. Οι δύο ταχύτητες έχουν ήδη σχηματιστεί, το ίδιο όπως και οι αναπτυξιακές δυνατότητες.

Απομένει μονάχα να δούμε, με ποιο τρόπο θα εισέλθουμε στα νέα μνημόνια που θα παρουσιαστούν και πάλι ως «αναπόφευκτα» από αυτήν ή άλλη κυβέρνηση. Κατά τα άλλα και φιλοφρονήσεις θα ανταλλάσσονται στα eurogroup και υποσχέσεις για μια «άλλη» Ελλάδα θα δίδονται από τους εκάστοτε κυβερνώντες. Εναπόκειται στην κρίση των πολιτών να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα αν και μόνο αν εκμεταλλευτούν στο έπακρο την δύναμή τους.