Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Δια μαγείας προκύπτει ανάπτυξη ή απλά με περαιτέρω περικοπές που θα ισχύσουν σε λίγο καιρό πιστεύουν στην κυβέρνηση πως θα βγάλουν την τετραετία; Κάθε συνετός πολίτης αναρωτιέται πώς μαγειρεύονται οι αριθμοί και πώς η φτώχεια μεταβάλλεται σε «ήπια κρίση». Γιατί με όλα αυτά που ακούμε τελευταία, με επιχειρήματα του στυλ «αφού λένε πως δεν έχουν λεφτά, πώς κυκλοφορούν τόσα αυτοκίνητα στους δρόμους;», έχουμε ήδη ξεπεράσει τα όρια και οδεύουμε προς τον απόλυτο παραλογισμό. Λεφτά δεν υπάρχουν παρά μαύρα, γιατί αυτό το κράτος πάντα υποστήριζε ποικιλοτρόπως την μαύρη και αδήλωτη εργασία.

Είναι τόσοι πολλοί οι τρόποι αποκομιδής κερδών και τόσα τα «παραθυράκια» φοροδιαφυγής, που θα διαρκέσει για καιρό ακόμη η παραοικονομία. Με αυτή, όμως, δεν καταγράφεται καμία ανάπτυξη τουναντίον τα μέτρα πολλαπλασιάζονται και αυτοί που τα υφίστανται δεν είναι άλλοι από αυτούς που δεν έχουν τίποτε να κρύψουν. Και το γαϊτανάκι των ευθυνών συνεχίζεται, όταν όλοι ξέρουν πως οι ευθύνες αντιστοιχούν σε όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, που είτε με την προκλητική άσκηση εξουσίας, είτε με την ανοχή, έφτασαν εδώ που έφτασαν τον τόπο.

Κάποτε πανηγύριζαν για την υποτιθέμενη ευημερία και τον πακτωλό πλαστικού χρήματος, σήμερα κλαίνε και οδύρονται που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές σε διάσημα νησιά. Κάποτε εκθείαζαν την οξυδέρκεια και τα αντανακλαστικά του Έλληνα, σήμερα θεωρούν εαυτούς θύματα της εξουσίας, και πρόκειται για τους ίδιους ακριβώς διερωτούμενους πολίτες.

Όμως, για την σημερινή κυβέρνηση όλα βαίνουν καλώς. Μέχρι και ο   Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζήτησε, με επιστολή του προς τους βουλευτές των κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού, της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης και των Σοσιαλδημοκρατών, να στηρίξουν την καταβολή της επόμενης δόσης στην χώρα μας. Ευχαριστημένος με την συμφωνία που επετεύχθη το «σκληρό καρύδι» της ευρωζώνης περίπου επιχαίρει των δεσμεύσεών μας απέναντι στους εταίρους. Και είναι να μην χαίρεται, αφού για πολλοστή φορά η Ελλάδα κάνει πίσω σε ότι αφορά τις αξιώσεις της και βολεύεται με την καταβολή της δανειακής δόσης;

Υπάρχει, βέβαια και η Αντιπολίτευση, που καραδοκεί για το επόμενο λάθος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να εκμεταλλευθεί και το παραμικρό στραβοπάτημα της κυβέρνησης, για να ζητήσει εκλογές και να πάρει από τώρα την εξουσία. Δεν τον βλέπω, όμως και αυτόν πολύ ζωηρό, σα να δείχνει πως θέλει ακόμη χρόνο. Και συνεχίζει να μιλά για αναπτυξιακή διαδικασία η κυβέρνηση, ακολουθώντας κατά γράμμα την τακτική και τις μεθόδους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Όλοι όσοι κυβέρνησαν τον τόπο από το 2010 και μετά διεκδικούν δάφνες γιατί παρά την κρίση δεν έβγαλαν την χώρα από την ευρωζώνη, όλοι αυτοί που εκδηλώνουν βαθιά ανησυχία όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Σαν κυβέρνηση όμως, όπως είπα, όλα βαίνουν καλώς. Έτσι και σήμερα, ανάπτυξη προκύπτει βήμα βήμα, η αγορά, λένε, ανοίγει.

Και διερωτάται και πάλι ο συνετός πολίτης: Πού βρίσκουν το θράσος να διακηρύττουν όλα τούτα, όταν απέναντί τους βρίσκεται μια φτωχοποιημένη κοινωνία, όταν χιλιάδες άνεργοι και άστεγοι δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση; Καταστροφολόγους θα μας πουν, γραφιάδες που καραδοκούν το πρώτο λάθος. Μα εδώ δεν πρόκειται για λάθη και παραλείψεις, αλλά για ψευδείς πληροφορίες. Στόχος είναι και παραμένει η παρατεταμένη ανοχή μέχρι να αλλάξει χέρια η εξουσία, να ξεκινήσουν και πάλι απεργίες, διαμαρτυρίες και όλα να κυλήσουν στους επιθυμητούς ρυθμούς. Μάλλον το όλο ζήτημα έχει να κάνει με την τεχνητή διαμοίραση των βαρών, με πολλαπλασιασμό των αποδεκτών διαμαρτυριών στην εξουσία, για εθισμό στην  απομόνωση, για γύρισμα της πλάτης στο ψεύδος και τίποτα περισσότερο.

Οι νέες περικοπές, όμως, είναι προ των πυλών. Αυτές θα δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε αυτή την ούτως ή άλλως αποκαμωμένη κοινωνία, θα είναι το κερασάκι στην τούρτα των βασάνων. Όμως και πάλι οι πολίτες δεν πρέπει να βγουν στους δρόμους, έτσι επιθυμούν και ελπίζουν τα κόμματα εξουσίας. Πρέπει να παραμείνουν στις επάλξεις της παθητικότητας, πρέπει να σιωπήσουν, να ελπίσουν στο ανεδαφικό. Για τον λόγο αυτό, αλλά και πολλούς άλλους, υποδεικνύουν με το μαγικό ραβδάκι πως βιώνουμε ανάπτυξη.