Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Έκλεισαν τα σύνορα με το Κατάρ οι γειτονικές χώρες της Αραβικής Χερσονήσου, άδειασαν τα σούπερ μάρκετ στο κρατίδιο αυτό και οι προληπτικές αγορές σε συνδυασμό με την διακοπή των αεροπορικών πτήσεων στην χώρα δείχνουν πως από την μια στιγμή στην άλλη ένα κράτος στοχοποιείται ότι υποθάλπει την τρομοκρατία και μάλιστα ένα από τα πλουσιότερα της γης. Την ίδια στιγμή, ένταση και πυροβολισμοί στο ιρανικό κοινοβούλιο. Να σημειωθεί ότι το Κατάρ έχει πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν, ενώ δεν θα πρέπει να λησμονηθεί η πριν από λίγο καιρό επίσκεψη του Τραμπ στην περιοχή.

Περίεργα και πάλι τα παιχνίδια σε ολόκληρη την Αραβική Χερσόνησο, επικίνδυνη κλιμάκωση της έντασης, που αν μη τι άλλο μπορεί να έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες στην σταθερότητα σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή. Είναι γνωστό ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερα ευαίσθητη από όλες τις απόψεις περιοχή, εκεί όπου ο φανατισμός και το μίσος κατά της Δύσης είναι έντονα και διαρκή φαινόμενα. Προβλέπεται και πάλι ανακάτεμα της τράπουλας, αναδιάταξη των γεωπολιτικών συμφερόντων και ανακατανομή των σφαιρών επιρροής. Πώς ξαφνικά από την μια στιγμή στην άλλη, για παράδειγμα, το Κατάρ φωτογραφίζεται ότι υποθάλπει την ισλαμική τρομοκρατία, είναι απορίας άξιον. Πώς γίνεται μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να διακόπτονται οι σχέσεις με τα γειτονικά κράτη της Αραβικής Χερσονήσου, αυτό πρέπει να γίνει αντικείμενο μελέτης από τους διεθνολόγους. Ο πλούτος του Κατάρ, από την άλλη, που έχει εξασφαλιστεί από την εργασία χιλιάδων εργατών σκλάβων και την συνδρομή ειδικών από την Δύση, δεν μπορεί παρά να αποτελεί το δέλεαρ για κάθε δυτική κυβέρνηση.

Οι Αμερικανοί, βέβαια, έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται για όλη την περιοχή συνολικά, αφού διατηρούν εκεί στρατιωτικές και ναυτικές βάσεις. Και το παιχνίδι γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο. Το δε ενδιαφέρον διεθνώς εστιάζεται στις κινήσεις των Αμερικανών από την Αραβική μέχρι την Κορεάτικη χερσόνησο.

Διανύουμε εποχές, που αν μη τι άλλο η παραμικρή λάθος κίνηση μπορεί να πυροδοτήσει γενικότερη ανάφλεξη. Τα πεδία των μαχών που ξεκινούν από το Ιράκ και επεκτείνονται στην Συρία και το Αφγανιστάν, λαμβανομένης υπόψιν της έντασης στην Αραβική Χερσόνησο, αλλά και της πολεμικής ατμόσφαιρας στην διένεξη μεταξύ ΗΠΑ και Βορείου Κορέας, μόνο ανησυχία προκαλούν και πολλά ερωτήματα για το εγγύς μέλλον.

Η συνεχιζόμενη αναταραχή στις χώρες που προανέφερα, δείχνει πως δεν πρόκειται να υπάρξει ισορροπία, γιατί πολύ απλά κάποιοι δεν την θέλουν. Αφού διαλύθηκαν Ιράκ και Συρία, αφού Αφγανιστάν και Πακιστάν συγκλονίζονται από βομβιστικές ενέργειες κατά της Δύσης, συν του γεγονότος των συνεχιζόμενων τρομοκρατικών ενεργειών σε χώρες της Δύσης, όλο αυτό δεν είναι παρά ένα εκρηκτικό μείγμα με θύματα αθώους και ανυποψίαστους πολίτες.

Με όλη αυτή την κατάσταση βέβαια, ατονεί το ενδιαφέρον των πολιτών για διεκδικήσεις δικαιωμάτων, αφού στο προσκήνιο έχει περάσει η ασφάλεια και η αποτροπή της τρομοκρατίας. Τα συμφέροντα στην διαιώνιση της κρίσης στην Μέση και Άπω Ανατολή είναι πολλά και παίκτες δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί, αλλά οι Κινέζοι και οι Ρώσοι. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που οι τελευταίοι κατέβασαν πολεμικά πλοία στην Μεσόγειο και αεροσκάφη στην Συρία προς στήριξη του καθεστώτος Άσαντ, ενώ οι Κινέζοι συνεχίζουν να εξοπλίζονται πυρετωδώς, ερίζοντας περιοχές στην κίτρινη θάλασσα, σημείο τριβής με τις ΗΠΑ.

Τι θα δούμε λοιπόν, ακόμη; Ποια γεγονότα θα περιπλέξουν το παιχνίδι στην πολιτικο-στρατιωτική σκακιέρα; Ένα είναι σίγουρο: Οι προαναφερόμενες δυνάμεις θέλουν να συνεχίσουν επί μακρόν να έχουν υπό την επιρροή τους πολλές από τις επίμαχες περιοχές, είτε από οικονομικής, είτε από στρατιωτικής άποψης.

Πέρα από την κατάκτηση των αγορών, μεγάλο ρόλο έχει η στρατιωτική κυριαρχία, που διαφυλάττει αυτά ακριβώς τα γεωπολιτικά συμφέροντα, τις οικονομικές κατακτήσεις ετών. Δεν θα δούμε να επικρατεί σε Μέση και Άπω Ανατολή καμία λογική, καμία ηρεμία και κατάπαυση των εχθροπραξιών. Τουναντίον, πιστεύω πως ο κίνδυνος μιας ευρύτερης σύγκρουσης αναμένεται από χρόνο σε χρόνο, ίσως και από μήνα σε μήνα. Αν δε μέσα σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και την τυφλή τρομοκρατία στην Ευρώπη, το κοκτέιλ παραείναι εκρηκτικό. Εκτός και αν αφυπνιστούν οι λαοί και σταματήσουν να παίζουν το παιχνίδι της παγκόσμιας εξουσίας, πράγμα πολύ δύσκολο τις κενές, από ιδεολογικής άποψης, εποχές.