Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Την ανατροπή του προηγούμενου μοντέλου του «εργασιακού μεσαίωνα» μέσω της διασφάλισης των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, παράλληλα με τη διαμόρφωση περιβάλλοντος στη χώρα, φιλικού προς την υγιή επιχειρηματικότητα, επιδιώκει, λέει, ο Αλέξης Τσίπρας. Δεν είναι η πρώτη φορά, που ένας ακόμη Έλληνας πρωθυπουργός βάζει ασπίδα τους εργαζομένους για την υλοποίηση των σχεδίων του.

Χρησιμοποιώντας πομπώδεις εκφράσεις όπως «εργασιακός Μεσαίωνας», όταν τις συνθήκες αυτές τις έχουν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η δική του, εμπαίζοντας ουσιαστικά τους πολίτες με την εξαγγελία νέων θέσεων εργασίας, ανεβάζει και πάλι τον πήχη της κοινωνικής έντασης, όταν πλέον όλοι γνωρίζουν ότι η κρίση θα διαρκέσει για πολύ.

Είναι τόσο μεγάλη η υποκρισία, που χρησιμοποιούνται αυτές οι εκφράσεις ακριβώς για να αποκρυφτεί το μέγεθος της ανθρωπιστικής τραγωδίας που βιώνει εδώ και επτά χρόνια η  χώρα. Το φιλοτεχνημένο φιλικά προσκείμενο προς τον λαό πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού, ταιριάζει απόλυτα με τις διθυραμβικές δηλώσεις των εταίρων που καλωσορίζουν την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές.

Η σκηνοθεσία είναι αρκούντως άριστη, αφού η άγνοια για τα σοβαρά προβλήματα στην κοινωνία έχει ξεπεράσει για μια ακόμη τα ανεκτά όρια. Δικαίως οι πολίτες αγανακτούν και τα βάζουν με αυτή την κυβέρνηση, αλλά και με τις προηγούμενες που βύθισαν την χώρα στο τέλμα. Οι ουρές στις εφορίες και τις άλλες διάφορες υπηρεσίες δείχνουν για μια ακόμη φορά πως η υπόθεση αναπτυξιακή πρόοδος δεν είναι παρά ένας παρατεταμένος καλλιεργούμενος μύθος.

Χρειάζονται, όμως, οι μύθοι για να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες από τα θέλω και τις επιδιώξεις τους. Χρειάζεται ένα ακόμη παραμύθι της εξουσίας για να ολοκληρωθεί η κοροϊδία. Είμαι, όμως, πολύ περίεργος να δω τι και πώς θα ψηφίσουν οι Έλληνες στις επόμενες εκλογές. Για την ακρίβεια, δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάποιο θαύμα, παρά θα ακολουθηθεί η τακτική των μεταφερόμενων ψηφοφόρων που θα εξαντλήσουν την αγανάκτησή τους πριμοδοτώντας δεξιούς και ακροδεξιούς σχηματισμούς.

Αυτό που ενδιαφέρει πάνω απ' όλα, είναι το με ποιο σκεπτικό θα αισθάνεται καλύτερα ο ψηφοφόρος μετά την ενίσχυση του νεοφιλελευθερισμού. Βέβαια, θα πει κανείς, όλα πλέον στην πολιτική γυρίζουν γύρω από αυτόν, αφού καταργήθηκαν οι διαχωριστικές γραμμές και τα κόμματα γενικώς συγγενεύουν. Ούτε αυτό αποτελεί έκπληξη, σαφώς. Εκείνο, όμως, που με απασχολεί, είναι πώς και πού θα διοχετεύσουν την αντίδρασή τους οι πολίτες, μετά την εκλογική διαδικασία.

Πιθανά και πάλι να αγανακτήσουν από τα νέα μέτρα της ΝΔ ως κυβέρνηση πλέον. Πιθανά να εγκλωβιστούν για μια ακόμη φορά στην λογική του μη χείρον βέλτιστον, γιατί έτσι βολεύει τον καθένα ως δικαιολογία για την επιλογή του αντίστοιχου κόμματος. Όμως, ουσιαστικά τίποτα δεν θα αλλάξει, τίποτε δεν θα κάνει τον καθένα να αισθάνεται ανακουφισμένος.

Προς το παρόν πάντως, ο Αλέξης Τσίπρας έχει τον χρόνο να τάζει θέσεις εργασίας και να ισχυρίζεται πως η χώρα γύρισε σελίδα. Αν βάλει κανείς στο ίδιο πλάνο όλους τους πρωθυπουργούς των τελευταίων επτά ετών, θα διαπιστώσει ότι όλοι τους με μια φωνή έλεγαν τα ίδια. Οι πολιτικοί, όμως, είναι για να κάνουν την δουλειά τους, όπως έλεγε ο αείμνηστος Κορνήλιος Καστοριάδης.

Ο πολίτης είναι αυτός που πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες, για να βγει από την δύσκολη θέση που έχει περιέλθει, να πάψει να ζει με την κοροϊδία, να αρθρώσει λόγο, με πυγμή και θάρρος απέναντι στην εξουσία. Οι κοινωνίες δεν αλλάζουν, όταν ψάχνει κανείς να ανασάνει από την ψευδολογία, δημιουργώντας και υιοθετώντας υποκριτικές συμπεριφορές. Γιατί ναι μεν ο πολιτικός λέει κάθε φορά πως θα αλλάξει το τοπίο, ο πολίτης, όμως, είναι αυτός που πρέπει να τον απογυμνώσει. Δουλειά του, με λίγα λόγια, είναι να αντικρούσει την ωραιοποίηση της κατάστασης που επιδιώκει ο κάθε κυβερνητικός υπάλληλος. Ο ρόλος του έγκειται στο να αμφισβητεί την κατεστημένη επιχειρηματολογία των κομμάτων. Αλλιώς το μόνο που κάνει, είναι να κοροϊδεύει τον ίδιο του τον εαυτό.