-«Για την κυβέρνηση η σημαία δεν πρέπει να είναι βαθμολογικό έπαθλο. Η αριστεία έχει πολλούς τρόπους να καταγραφεί» επισημαίνει ο υπουργός παιδείας.

Οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες θα επιλέγονται κατόπιν κλήρωσης!!!

Όλα στην τύχη και στην λοταρία. Έτσι ,για να μάθουμε από το βυζί της μάνας μας ότι όλα είναι μια ζαριά... μια καλή ζαριά. Θα μάθουμε από τα γεννοφάσκια μας ότι ο τζόγος κυριαρχεί στην ζωή του Έλληνα και γι αυτό θα πρέπει να ποντάρουμε.... Ποτέ δεν ξέρεις!!

 Αλλά και μεγαλύτεροι, να βολευτούμε στην μετριότητα, με το σκεπτικό ότι όλοι βολεύονται, κατά το λαϊκόν απόφθεγμα: « τα ζαβά τα πλιά τα χτίζ' ο Θεός φωλιά...»

 Ας μας πει ο κ. υπουργός όμως, πότε το παιδί των 7 ή 8 ή 9 χρόνων, θα μάθει πώς αποκτάται η αριστεία, τι είναι αυτή; Τι προσφέρει; Πόσο βοηθά στην καλλιέργεια του πνεύματος, της ψυχής και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα;  Ότι η αριστεία είναι η κατάκτηση του στόχου με θεμιτά μέσα και τούτο επιτυγχάνεται με σκληρή δουλεία, πολύ προσπάθεια και κόπο.

Ας μας πει, πότε θα μάθει για την σημασία της σημαίας; Ότι γι' αυτήν αγωνίζεσαι, ματώνεις και πεθαίνεις. Μήπως όταν βλέπει την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία και τις δυνάμεις καταστολής να στέκουν σαν κότες, μπροστά στους μπαχαλάκηδες όταν καίνε το σύμβολο της πατρίδας, που μπορεί να μην είναι βαθμολογικό έπαθλο, είναι όμως η ψυχή ενός έθνους; Εκτός κι αν θέλουμε να το καταργήσουμε και αυτό. Αν επιδιώκουμε και επιμένουμε να μπούμε όλοι στο σέικερ της παγκοσμιοποίησης και να μην υπάρχει κανένα διακριτικό, καμιά διαφορά, κανένα σύμβολο ούτε πίστης, ούτε εθνότητας, ούτε εθνικότητας.

Ας μας πει πότε και σε ποια ηλικία θα μάθει ότι

Και επειδή έχουμε επιδοθεί στην καταστροφή και όχι στην δημιουργία,  θέλοντας  να χαθούμε στο χάος της ανυπαρξίας, εδώ θα μας δοθεί δικαίως η «σημαία» των πρωτοστατών στην ισοπέδωση.

Κάθε ηλικία και κάθε εποχή, ανάλογα με τις συγκυρίες και τις συνθήκες, πολίτες ενεργοί και μη, αγωνίζονται και παλεύουν, για να φανούν αντάξιοι ν' αντέξουν το βάρος της αξίας της.

Δυστυχώς πολλοί την βλέπουν, αλλά λίγοι την τιμούν.

Πολλοί την αγγίζουν, λίγοι την σέβονται και την δοξάζουν. Πολλοί την ...χαζεύουν, λίγοι καταλαβαίνουν το νόημά της. Γιατί απλά τώρα πια πολλοί δεν γνωρίζουν το νόημά της.

Δεν θα ζητήσουμε σήμερα από τους μαθητές του δημοτικού να πολεμήσουν, αλλά θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι η άμιλλα, η επιμέλεια, η συνέπεια στις υποχρεώσεις τους, ανταμείβεται. Και ανταμείβεται με την ύψιστη τιμή να σηκώνεις την σημαία της πατρίδας σου. Και το  πρώτο κύτταρο της κοινωνίας μέσα στο οποίο θα ξεχωρίσει θα είναι το σχολείο του.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»