Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Η κυβέρνηση θαρρείς πως έχει βρει το κουμπί του μέσου Έλληνα, που ονειροβατεί ανάμεσα στην επιθυμία του για προσωπική ανέλιξη και το φαντασιακό για ανάπτυξη του τόπου του. Προχωρά με αργά βήματα, στοχεύοντας σε ένα σαφώς υποθηκευμένο μέλλον στις αγκάλες της υποδεικνυόμενης λιτότητας και των εντολών από ΔΝΤ και ΕΚΤ.

Μη έχοντας τίποτε καινούργιο να προσφέρει, πέρα από τις συνεχείς παραινέσεις για υπομονή και αισιοδοξία, που εκπορεύεται από τα κυβερνητικά στελέχη και τις απείρου κάλλους δηλώσεις τους, μη αποβλέποντας σε τίποτε περισσότερο εκτός από την υποταγή και τον εφησυχασμό, μοιράζει ευχολόγια για μια διαφορετική Ελλάδα από το ξεκίνημα του μνημονίου.

Η κυβέρνηση αυτή, που φιλοδοξεί να είναι η πρώτη που θα βγάλει την χώρα από την μνημονιακή εξάρτηση αλλά που δεν αποκαλύπτει το πώς, στηρίζεται κυρίως στις θετικές δηλώσεις αξιωματούχων από τις Βρυξέλλες, που θεωρούν πως η Ελλάδα μπορεί να κάνει πλέον την μεγάλη έξοδο στις αγορές.

Έχοντας, βέβαια, παγιώσει προηγουμένως τεράστιες περικοπές στα νοικοκυριά, έχοντας βυθίσει στην ανεργία χιλιάδες πολιτών που μάταια αναζητούν εργασία εδώ και χρόνια και έχοντας παράλληλα εγκλωβίσει τους υπόλοιπους σε καθεστώς ημιαπασχόλησης ή υποαπασχόλησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εισοδήματά τους και την στοιχειώδη ανταπόκρισή τους στις βασικές ανάγκες, οι εταίροι έρχονται τώρα ως κορυφαίοι συνήγοροι του κυβερνητικού έργου να εκθειάσουν τις προσπάθειες που καταβάλλει σύσσωμη η ελληνική κυβέρνηση εδώ και δύο χρόνια να πείσει τους πολίτες ότι το περπάτημα στο τεντωμένο σχοινί αξίζει τον κόπο.

Γιατί δεν είναι και λίγες οι φορές που αυτή η κυβέρνηση αξίωσε αυτοσυγκράτηση από τον ελληνικό λαό, την στιγμή που οι ληφθείσες αποφάσεις μπορούσαν από την μια στιγμή στην άλλη να τινάξουν την οικονομία της χώρας στον αέρα. Ένας κίνδυνος βέβαια, που εξακολουθεί ακόμη να υφίσταται, καθώς την εξουσία απ' ό,τι φαίνεται θα αναλάβει σε λίγο καιρό ένα αμφίβολης πλέον πολιτικής κατεύθυνσης αλλά πάραυτα παραδοσιακό δεξιό κόμμα όπως η ΝΔ, που έχει αφήσει από χρόνια δείγμα και ίχνη άσκησης εξουσίας. Το λέω αυτό, για να μην χαίρεστε που κάποιοι νεοφιλελεύθεροι υπόσχονται καλύτερες μέρες, μακράν της παλαιάς κοπής πολιτικών κατευθύνσεων με τις συνήθεις αντίστοιχες καταβολές. Λίγο πολύ οι πολιτικές αυτές, όμως, είναι γνωστές και καμία έκπληξη δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και επειδή πλέον οι ψηφοφόροι είναι μετακινούμενοι, καλό θα είναι να το λάβουν αυτό υπόψιν τους.

Όχι, η ΝΔ δεν πρόκειται να βγάλει την χώρα από την κρίση, όπως το ίδιο έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, τις κατευθυντήριες οδούς, τις δίνουν άλλοι και ο πολίτης αυτό που κάνει είναι μονάχα να εκτρέφει ποικιλοτρόπως τις οπτασίες του. Η κυβέρνηση, όπως είπα, απλά διεκπεραιώνει τις πολιτικές των Βρυξελλών, πασπαλισμένες από άρωμα αυταρχισμού και υποτακτικότητας. Όχι, ο Έλληνας πολίτης δεν ξέρει πια πώς να σηκώσει κεφάλι, δεν γνωρίζει αν τελικά χάθηκε οριστικά στην φαντασιοκοπία του, με το να θεωρείται ευρωπαίος και ταυτόχρονα πιστός στα εθνικά ιδεώδη. Ο Έλληνας απλά δεν γνωρίζει τι πρεσβεύει από κοινωνικής απόψεως, αλλά και με ποιο τρόπο θα καταπολεμήσει την ιστορική του αμνησία.

Για την κυβέρνηση λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Ποντάροντας σε αυτήν ακριβώς την αμνησία, υπολογίζοντας σταθερά σε τούτη την κατοχυρωμένη αναλγησία του καθενός απέναντι στην γενικευμένη φτώχεια, που συνοδεύεται μονάχα από ρητά του τύπου «βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι», από ένα καζάνι, όμως, που ο καθένας θέλει με κάθε είδους αθέμιτα μέσα να βγει, υπόσχεται αυτές τις χιλιοειπωμένες «καλύτερες μέρες», πασπαλισμένες και αυτές με το άρωμα, της κατά τα άλλα δεδομένης για αυτήν «ανάπτυξης», και επιδίδεται σε έναν ορυμαγδό υποσχέσεων πως τα χρήματα θα δοθούν και πάλι πίσω. Δεν εξήγησε, όμως, κανένας μέχρι τώρα γιατί την χρεοκοπία της χώρας την φορτώθηκε ο ελληνικός λαός. Αντ' αυτού, κάθε φορά προκύπτει και μια νέα επιβάρυνση στην φορολογία, δείγμα πως οι επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής είναι πανταχού παρούσες. Έχει βρει λοιπόν, το κουμπί του μέσου Έλληνα αυτή η κυβέρνηση. Και όταν παραδώσει την εξουσία στην ΝΔ, μάλλον λόγω της καινούργιας πολιτικής περικοπών δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Γιατί πολύ απλά, για την ΝΔ θα χρειαστεί και άλλος χρόνος, για να βάλει την χώρα στον «σωστό δρόμο». Την ίδια στιγμή που κανένας πολίτης πλέον δεν θα γνωρίζει  ποιος είναι αυτός δρόμος. Εκτός και αν ξεμασκαρέψει μια για πάντα την κομματική υποκρισία και επιλέξει άλλες οδούς, μοναδικές για την καθαρότητά τους.