Τουλάχιστον 500.000 Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους του Παρισιού για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις μεταρρυθμίσεις του Μακρόν που αφορούν την αγορά εργασίας. Και οι διαμαρτυρίες αυτές δεν είναι παρά η αρχή, καθώς, όπως βλέπουμε, οι άλλοι λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να συμφωνήσουν σε περικοπές και μειώσεις. Και αυτό σε μία χώρα που παρά την οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει, δεν μπορεί να συγκριθεί με την καταστροφική οικονομία της Ελλάδας.

Με λίγα λόγια, τι ακριβώς θέλω να πω: Οι Γάλλοι ή οι Γερμανοί είναι πανέτοιμοι να αντιδράσουν στο παραμικρό που αφορά την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους. Δεν πτοούνται ούτε από τις όποιες κεκτημένες παροχές, ούτε από το βιοτικό επίπεδο που ακόμη τουλάχιστον δεν έχει πιάσει πάτο. Με λίγα λόγια, οι πολίτες εκεί δεν πρόκειται να συνηγορήσουν σε μεταρρυθμίσεις κατά των κεκτημένων τους.

Το λέω αυτό φαντάζεστε γιατί καθώς στην Ελλάδα τα μέτρα συνεχίζονται και οι πολίτες μάλλον έχουν σωπάσει στο όνομα μιας γενικόλογης και αστήριχτης «προόδου» μετά τα μνημόνια. Έχουν καταφέρει για να το πούμε με απλά λόγια να εγκλωβίσουν τις μάζες στην λογική του «μη χείρον βέλτιστον», να θεωρούν πως μετά από λίγο καιρό ως εκ θαύματος θα αυξηθούν και πάλι οι μισθοί ή θα ανέβει το βιοτικό επίπεδο.

Σου λέει ο μέσος Έλληνας: «δηλαδή αν τόσες χιλιάδες Γάλλοι βγαίνουν στον δρόμο για κάποιες μεταρρυθμίσεις, εγώ τι πρέπει να πω που επί επτά χρόνια υφίσταμαι βάρβαρες πολιτικές;» Δυστυχώς, την απάντηση σε αυτό δεν μπορεί παρά να την δώσει ο διερωτώμενος. Ας ψάξουμε όλοι να βρούμε γιατί και πώς μας έφτασαν σε αυτό το σημείο, ώστε να θεωρούμε τις περικοπές φυσιολογικό γεγονός, πώς κατάφεραν να μας ισοπεδώσουν με συνοπτικές διαδικασίες, γιατί πολύ απλά μας είπαν πως «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς».

Η κοροϊδία αυτή δεν ξεκίνησε το 2010, παρά είχε παρελθόν και δη ετών. Οι Έλληνες πολίτες όφειλαν να διαμαρτυρηθούν από παλιά, όταν η λέξη μνημόνιο δεν προϊδέαζε για την εφιαλτική συνέχεια. Οι πολίτες έπρεπε να δουν καθαρά πως όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν τα πάντα για να διογκώσουν το έλλειμμα, χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο και μέσο για να αδειάσουν τα ταμεία του κράτους.

Και ως γνωστόν, κράτος - ασθενικό στοχεύει πάντα τους αθώους πολίτες για να συνέλθει. Αυτό δεν το κατάλαβαν οι Έλληνες, όταν πανηγύριζαν για την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων πριν από 13 χρόνια; Δεν αντιλήφθηκαν όλες αυτές τις τραπεζικές φούσκες, που θα κατέληγαν στον τωρινό εκβιαστικό τους εφιάλτη; Και όμως, κανείς δεν μπορεί να πει πως για όλα είχαν άγνοια, απλά είναι τέτοια η λογική του «δεν βαριέσαι» στην Ελλάδα, τόσο έντονη η τάση να αδιαφορούμε για την καθημερινότητα, που λίγο πολύ κάποια στιγμή τα μνημόνια θα επιβάλλονταν με την ίδια ευκολία που γιγαντώθηκαν τα ελλείμματα.

Δεν είναι λοιπόν, περίεργο, που οι Γάλλοι ξεσηκώνονται έστω και με κλαδικά αιτήματα, ούτε απρόσμενος ήταν ο όγκος των πρόσφατων διαδηλώσεων κατά της παγκοσμιοποίησης στο Αμβούργο. Οι λαοί της Ευρώπης δεν φαίνονται να αποδέχονται την παραμικρή περικοπή, την ελάχιστη παραποίηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που κατακτήθηκαν με αγώνες και κόπο. Σε αντίθεση βέβαια, με μια Ελλάδα, όπου οι εκβιαστικές ατομικές συμβάσεις δίνουν και παίρνουν, στο όνομα του «ας έχω δουλειά και ότι να' ναι».

Φαντάζεστε λοιπόν, ποτέ μια μνημονιακή Ευρώπη; Μην το φαντάζεστε, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν τα εν λόγω μέτρα λιτότητας. Θες η έλλειψη ανάπτυξης κοινωνικών κινημάτων, θες η απουσία του '68, θες το βόλεμα και η παλατοκεντρική ασυδοσία των κομμάτων, όλοι αυτοί είναι παράγοντες που συνηγορούν στην τωρινή αθλιότητα.

Μην έχετε λοιπόν, απορίες: όπου υπάρχει διαφθορά και υποτέλεια, υπάρχει και αδύναμη αντίδραση. Όπου ο κόσμος βολεύεται από τα κόμματα εξουσίας, από τα ίδια αυτά κόμματα περιμένει την σωτηρία. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αύριο η ΝΔ, μελλοντικά η επανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ μέσω νέων πολιτικών φορέων, η ουσία είναι μία: Ο Έλληνας θέλει να του τάζουν και να βολεύεται από τα κόμματα, γιατί έτσι έχει μάθει. Τοιουτοτρόπως, αντιδράσεις χωρίς συμφέρον, καθαρά κοινωνικές αντιδράσεις, δεν υφίστανται και αν ναι, στο ελάχιστο ή σποραδικά. Η φαυλοκρατία, το ρουσφέτι και το κομματικό αλισβερίσι, δεν θα λείψουν ποτέ από την Ελλάδα.