Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Ένα ακόμη καλοκαίρι πέρασε με δυσκολία και οι πολίτες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα, που διαμορφώνονται αναλόγως της πίεσης που ασκείται στην χώρα από τους εταίρους. Η κυβέρνηση προσπαθεί να δείξει ότι κάνει το καλύτερο δυνατόν με τα έσοδα, εισπράττοντας όσο το δυνατόν περισσότερα, κάτι που έχει άμεση συνέπεια στην τσέπη των φορολογούμενων.

Μπορεί να κάνει άραγε, κανείς τις διακοπές του με ηρεμία, όταν το φθινόπωρο τον περιμένουν υποχρεώσεις, που αν μη τι άλλο τον δεσμεύουν όχι μόνο για τον ερχόμενο χειμώνα αλλά για τα επόμενα χρόνια; Μπορεί ο πολίτης να εφησυχάζει όταν κανείς δεν μπορεί να τον διαβεβαιώσει ότι τους επόμενους μήνες δεν θα του επιβάλλουν και άλλους φόρους στο όνομα της είσπραξης εσόδων και της διαπραγμάτευσης του χρέους; Η κυβέρνηση δεν ελέγχει στο παραμικρό την κατάσταση και αυτό που κάνει δεν είναι παρά να μειώνει συνεχώς τα εισοδήματα των πολιτών προσφέροντας εικονικές αλλαγές στα capital controls.

Έχει αποτύχει παταγωδώς και αυτό που κάνει δεν είναι τίποτε άλλο, παρά συνέχιση της λιτότητας και της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων, που διαφέρει από αυτές μόνο κατ΄όνομα. Ας δούμε για παράδειγμα τι λένε για τα έσοδα: Τα έσοδα παρουσιάζουν συνεχή υπέρβαση, λένε, έναντι του αναθεωρημένου στόχου του προϋπολογισμού. Συνεπώς δεν υπάρχει καμία απολύτως ανησυχία, ούτε φυσικά τίθεται θέμα ενεργοποίησης του δημοσιονομικού «κόφτη», τονίζουν επανειλλημένως από το υπουργείο Οικονομικών.

Βάσει λοιπόν, του αναθεωρημένου στόχου, οι ταμειακές εισπράξεις, όχι μόνο δεν υπολείπονται του στόχου, λένε από το Υπουργείο, αλλά αντίθετα υπάρχει υπέρβαση. Κι αναρωτέται εύλογα κανείς: Ακόμη και αν υπάρχει υπέρβαση του στόχου αυτό δεν έχει να κάνει με την φορολόγηση των πολιτών; Για να έχεις έσοδα ως κράτος, από κάποιον πρέπει να τα πάρεις. Η απορία τούτη ισχύει τα τελευταία δύο χρόνια, που για την κυβέρνηση έγιναν θαύματα.

Ο πολίτης είναι σε κάθε περίπτωση το θύμα. Το λέω αυτό, γιατί όλοι μιλούν για έσοδα και είσπραξή τους, για αριθμούς και νούμερα που δήθεν εμφανίζουν καλύτερες προοπτικές για την χώρα. Κανείς από τους ιθύνοντες του υπουργείου Οικονομικών όμως δεν παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια από που προέρχονται αυτά τα έσοδα και με ποιο τρόπο. Και αν αυτό το κάνει κάποτε, το περνά με τέτοιο τρόπο σα να πρόκειται για μια και μόνο φορά κατ΄εξαίρεσιν αν πρόκειται για υπερφορολόγηση. Όμως το ίδιο γίνεται τα τελευταία έξι χρόνια και όλες οι κυβερνήσεις εμφανίζουν πλεόνασμα στα έσοδα.

Ο πολίτης μένει τελευταίος και κανείς δεν τον ρωτά. Το επόμενο νομοσχέδιο τον αφορά όμως, αυτόν και όλους όσοι δεν πιστεύουν ακόμη ότι τα έσοδα που παρουσιάζονται ως λύτρωση με την υπέρβαση των καθορισμένων στόχων, έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την δική του συμβολή. Αυτό είναι το θέμα. Και κανείς δεν πληροφορεί τους πολίτες πως από δική τους αφαίμαξη προέρχονται οι εισπράξεις, που οι κυβερνήσεις παρουσιάζουν ως επίτευγμα.

Θα έρθει, όμως, κάποτε ο καιρός που το στημένο αυτό κόλπο με τα έσοδα θα αποκαλυφθεί σε όλο του το μεγαλείο. Από το 2009 μιλούν για αύξηση των εσόδων και κάθε χρόνο πανηγυρίζουν για τους αριθμούς που καταγράφουν. Όμως, ο πολίτης που φορολογείται, ο ελεύθερος επαγγελματίας που στην κυριολεξία αφανίζεται χάριν της φοροεισπρακτικής πολιτικής αλλά και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που λείπει οριστικά  από τον επενδυτικό  χάρτη, όλοι τους είναι τα θύματα που παρουσιάζονται ως ανάπτυξη και δη ουσιαστική.

Τα έσοδα λοιπόν, παρουσιάζουν υπέρβαση, λένε από το υπουργείο Οικονομικών. Σωστά. Οι πολίτες όσο αγνοούν τις αιτίες, θα δίνουν κάθε φορά και από ένα δικαίωμα στις στατιστικές, να καταγράφουν στοιχεία που ούτε ανάπτυξη δείχνουν, ούτε αλλαγή. Αν ο πολίτης δεν συνειδητοποιήσει πως αυτός είναι το θύμα των στατιστικών, τα καλοκαίρια θα εξακολουθούν να περνούν με δυσκολία μέχρι την τελειωτική καταστροφή. Οι δε κυβερνήσεις θα κομπορρημονούν εσαεί για τα επιτεύγματά τους.