Το καταλαβαίνω. Θα πείτε ότι φέρομαι σαν την «μυλωνού» της παροιμίας. Που βάζει τον άντρα της με τους «πραματευτάδες». Αλλά δεν μπορώ να αποφύγω τις συγκρίσεις.

Εδώ, ο Κουρουμπλής αρνείται να παραιτηθεί, μετά από μια οικολογική καταστροφή για την οποία η κυβερνητική προπαγάνδα ψεύδεται ασυστόλως. Αν θέλετε να δείτε τι πράγματι συμβαίνει, μπείτε στην ιστοσελίδα real.gr να μείνετε άφωνοι από το βίντεο του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας, που αποδεικνύει ότι όλη η επιχείρηση «απορρύπανσης» στηρίζεται στην πρακτική της κακονοικοκυράς: Όσα βλέπει η πεθερά. Να μαζέψουμε ό,τι φαίνεται στις παραλίες. Και ο βυθός ας πάει κατά διαβόλου.

Εδώ, ο Καμμένος, δεν κάνει πολιτικό χαρακίρι, αλλά ζητά και τα ρέστα, όταν αποδεικνύεται, και παραδέχεται, ότι χρησιμοποίησε την επίσημη «τζάγκουαρ» της πρεσβείας στο Λονδίνο για να πάει να ψωνίσει.

Αλλού τι γίνεται; 

Θυμάμαι ακόμη, πόση εντύπωση μου είχε κάνει, η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών της Αυστραλίας, διότι, κατά την επιστροφή του από επίσημο ταξίδι στην Ιαπωνία, ξέχασε να δηλώσει, στο τελωνείο, ένα τρανζιστοράκι που του είχαν κάνει δώρο. (Εδώ ποιος τολμά να ελέγξει υπουργό;)

Θυμάμαι επίσης, πώς αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το υπουργικό της αξίωμα μια υπουργός της Σουηδίας που όλοι την θεωρούσαν «φαβορί» για την ηγεσία του κόμματος, όταν ο τύπος αποκάλυψε ότι είχε αγοράσει μερικές καραμέλες, πληρώνοντας με την κυβερνητική πιστωτική κάρτα. Και μόλις πριν λίγο καιρό, την παραίτηση της νεότερης υπουργού της σουηδικής κυβέρνησης, Άϊντα Χάτζιαλιτς, επειδή, σε έλεγχο της τροχαίας, βρέθηκε να έχει πιει ...μισό ποτήρι μπύρας. (Άντε να τολμήσει τροχονόμος στην Ελλάδα να κάνει αλκοτέστ σε υπουργό).

Για τα ακόμη πιο πρόσφατα, θα θυμάστε και εσείς ότι, δυο μόλις ημέρες μετά τον θρίαμβο του Μακρόν στη Γαλλία, παραιτήθηκε η υπουργός Αμύνης Σιλβί Γκουλάρ, ομόλογος του δικού μας Καμμένου, για να διευκολύνει τις ανακρίσεις της δικαιοσύνης, όχι κατά του προσώπου της, αλλά κατά του κόμματός της, το οποίο είχε κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιούσε συνεργάτες ευρωβουλευτών σε κομματικές δουλειές.

Κατά τα άλλα υπερηφανευόμαστε ότι, εκτός της ελαίας και της «φαιδράς πορτοκαλέας»,  εθνικό μας γνώρισμα είναι και το ...φιλότιμο. Μόνο που είναι βαρύ και κατακάθεται σαν το πετρέλαιο στη θάλασσα. Στο βυθό των απλών ανθρώπων. Δεν βρίσκεται εκεί όπου επιπλέουν φελλοί και πολιτικά σκάφη με σημαίες ευκαιρίας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr