Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Θυμηθείτε το αυτό: Ο Αλέξης Τσίπρας μιλά για δικαίωση των θυσιών του ελληνικού λαού σε ότι αφορά το 2018. Νέα ρότα βάζει ο Έλληνας πρωθυπουργός στην προσπάθειά του να βγάλει την χώρα από την κρίση, υποστηρίζοντας χαρακτηριστικά πως το 2018 θα είναι για όλους μια χρονιά-ορόσημο, μια χρονιά-σταθμός και πάνω απ' όλα ένα έτος γεμάτο προκλήσεις που για να μπορέσουν να υλοποιηθούν με τον θετικότερο τρόπο, χρειάζεται σκληρή δουλειά για να είναι και ένα έτος δικαίωσης του ελληνικού λαού.

Με παχυλούς τίτλους, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ανεμίζουν τα λάβαρα της εξόδου από τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που η Αντιπολίτευση καραδοκεί να επιβάλλει ως κυβέρνηση μετά τις επερχόμενες εκλογές τα δικά της μέτρα. Μεγαλύτερη κοροϊδία από αυτή δεν μπορούσε να υπάρξει. Την στιγμή που οι πολίτες καλούνται συνεχώς από τις εφορίες και τις τράπεζες να καταβάλλουν τα χρωστούμενα, χωρίς να τους δίνουν καν λογαριασμό για το πώς και με ποιο τρόπο τους τα έπαιρναν και εξακολουθούν να τους τα παίρνουν με επιτόκια και προμήθειες, την ώρα όπου κανείς δεν μιλά για τα εξοπλιστικά κονδύλια με τα κόμματα να σιωπούν προκλητικά, την εποχή που το να κάνει κανείς έναν ακόμη δοσο-κανονισμό είναι κάτι σαν αναγκαστικό βήμα στην λογική της υποτιθέμενης ανακούφισης και διευκόλυνσης των νοικοκυριών με χαμηλά εισοδήματα, έρχεται τώρα το κράτος να ευλογήσει τα γένια του, πως έχει τάχα εξυγιανθεί και να διαβεβαιώσει δια της τωρινής κυβερνήσεως ότι εισέρχεται στην οδό της ευημερίας.

Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου η διαφθορά εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα και η παρατεταμένη ανεργία διώχνει τους νέους από τον τόπο τους. Για δε τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν στην διαφθορά, η Ελλάδα έχασε εντός του 2016 έντεκα θέσεις στην κατάταξη των χωρών με τη λιγότερη διαφθορά της Διεθνούς Διαφάνειας. Πιο συγκεκριμένα, από την 58η θέση που βρισκόταν το 2015, υποχώρησε στην 69η θέση (σε σύνολο 176 χωρών), επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2014 και ακολουθώντας την παγκόσμια τάση που καταγράφει αύξηση της διαφθοράς. Τι να μας πουν λοιπόν, οι κυβερνώντες για την εξυγίανση; Σε ότι αφορά την ανεργία πάλι, παρά τη μικρή μείωση στο ποσοστό του 21,2% που κατέγραψε τον Ιούνιο 2017, παραμένει το υψηλότερο στην ΕΕ, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, παρά την πολύ μικρή μείωση, σε σχέση με το Μάιο (21,5%).

Τα στοιχεία λοιπόν, μιλούν από μόνα τους. Το 2015 που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την διακυβέρνηση της χώρας γινόταν λόγος για μια «νέα εποχή», για μια «νέα σελίδα», για την κυβερνώσα αριστερά. Τα καμώματά της τρία περίπου χρόνια μετά, απεικονίζονται στις δημοσκοπήσεις, στην πριμοδότηση της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Πάραυτα, η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει λόγο για «δικαίωση των θυσιών», για ανταμοιβή των κόπων και βασάνων. Όλα αυτά προέρχονται, όμως, από την ανοχή των πολιτών, από την αδράνεια και τον εγκλωβισμό τους σε τεχνητά κομματικά διλήμματα. Αν αυτό συνεχίσει ακόμη για καιρό, δεν θα μιλάμε πια για κανενός είδους πολιτική κρίση, αλλά κρίση της ίδιας της κοινωνίας. Η αρχή, βέβαια, έχει γίνει εδώ και πολλά συναπτά έτη.

Αν οι πολίτες δεν ήθελαν αυτή την κατάσταση, θα είχαν σπεύσει να βρουν τις απαραίτητες διεξόδους. Διέξοδος, όμως, είναι, κατά τα φαινόμενα, το μαύρο χρήμα που προσφέρεται αφειδώς από το κράτος, όταν μεγάλο τμήμα του κόσμου φαίνεται να βολεύεται από την διαφθορά και την παραοικονομία. Αν αθροίσει κανείς τα ποσοστά, μάλλον ένα 40% του πληθυσμού υποφέρει πραγματικά. Οι υπόλοιποι εξακολουθούν να «τακτοποιούνται» από τα κόμματα και τις «γνωριμίες». Αυτό εκμεταλλεύεται ο κάθε Τσίπρας, την στιγμή μάλιστα, που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την παρατεταμένη συμφορά που έπληξε την χώρα, που πάντως η κυβέρνησή του ως δια μαγείας την εξαφάνισε σε τρία μόλις χρόνια. Πάντα, όμως, έτσι γινόταν, να βαφτίζουν τις κρίσεις παρελθόν, για να εγκαινιάσουν μελλοντικά τα νέα μέτρα εξοικονόμησης πόρων επί το ευγενικότερον.