Το κέντρο της πόλης και οι δρόμοι στα Λαδάδικα είχαν καταληφθεί από αλλοδαπούς, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Έντονη η εικόνα και ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα απογοήτευσης και όχι μόνο. Δεν υπήρχε ψυχή ελληνική που να κυκλοφορεί και να σου θυμίζει ότι ο τόπος που βρέθηκες (και εντελώς τυχαία είναι η γη που γεννήθηκες) ανήκει στην Ελλάδα. Μπουλούκια και κατά ομάδες, όλο σπρωξίματα και χειρονομίες, κραυγές αγνώστου περιεχομένου και νοήματος, κινούνταν στους δρόμους, χάνονταν στα στενά, και επιδίδονταν σε ύποπτες δοσοληψίες, ξαναεμφανίζονταν και κατέληγαν στην Αγ. Ευστρατίου και στην πλατεία όπου αποτέλειωναν το πανηγύρι, με φωνές και καυγάδες.

Ουδείς τολμούσε να πλησιάσει. Όλοι κινούνταν περιφερειακά. Ακόμα και τα λιγοστά καταστήματα που παρέμειναν ανοιχτά, αναγκάστηκαν να κλείσουν πριν την ώρα τους, κρίνοντας φρόνιμο να απομακρυνθούν από το σημείο «μετεγκατάστασης» του κέντρου διαμονής της Μόριας.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, με τους ντόπιους να έχουν εκτοπιστεί, να νοιώθουν υποτελείς, υποταγμένοι, ξένοι στον τόπο τους, φοβισμένοι μη μπορώντας να κυκλοφορήσουν άνετα, με σιγουριά και ασφάλεια, διαβάζουμε δήλωση του Προέδρου των αστυνομικών υπαλλήλων Λέσβου Δημήτρη Αλεξίου, για το πού διατίθενται τα τρία περιπολικά της Αστυνομίας που έχει στη βάρδια: «Tο ένα φυλάει έναν ψυχοπαθή μετανάστη στο ψυχιατρικό και τα αλλά δυο τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ μην τυχόν και ξαναγίνει κατάληψη».

Μετά απ' αυτό, αλλά και την απαξιωτική προς τους ντόπιους αντιμετώπιση και στάση του αρμόδιου υπουργού, τις καθημερινές, τετράμηνες, κουραστικές δηλώσεις του, ότι η κατάσταση στη Μόρια είναι κακή και ότι όλα εξαρτώνται από τις ροές, χωρίς να κάνει τίποτα περισσότερο για την επίλυση του προβλήματος, και δίχως να ενδιαφέρεται για την τύχη του τόπου καταγωγής του, μπορούμε να είμαστε ήσυχοι και να μην αγωνιούμε για το τι μέλλει γενέσθαι.

Ο κύβος ερρίφθη προ ετών και το συμπέρασμα είναι ένα, που κάποιοι άργησαν να το καταλάβουν και κάποιοι ακόμα: είμαστε εγκαταλελειμμένοι, απροστάτευτοι, τα δικαιώματά μας αγνοούνται, καταπατώνται, καθώς προφανώς και δεν ζούμε σε ευνομούμενη ασφαλή «ζώνη»...! Είμαστε παραδομένοι. Μας έχουν «παίξει» στο παιχνίδι της διεθνούς σκακιέρας και μας πέταξαν σαν πατσαβουρόπανο.

Δεν έχουμε πού ν' αποταθούμε και να βρούμε το δίκιο μας.

Οι λάθος και ρατσιστές είμαστε εμείς. Οι ξενοφοβικοί εμείς. Οι διωκόμενοι, εμείς. Οι λαθραίοι εμείς.

Αυτό ήθελαν και θέλουν να πιστέψουμε. Το κατάφεραν.

Και νοιώθουμε ξένοι στον τόπο μας. Τούτο αισθάνεται πλέον η πλειοψηφία των Λεσβίων.

Μήπως σφάλουμε; Μήπως υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν το αντίθετο; 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»