Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Πολλές οι ευχές, αλλά τόσες οι επιθυμίες και ένα νέο έτος κάνει την εμφάνισή του χωρίς πολλές προοπτικές, τουλάχιστον σε ότι αφορά τα εργασιακά και την επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Στην Ελλάδα, η κρίση συνεχίζει να προκαλεί κραδασμούς στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, την ίδια στιγμή που στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αρχίζει να κάνει δειλά - δειλά την εμφάνισή της, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να την φρενάρουν.

Πρόκειται όχι μόνο για κρίση στα εργασιακά, αλλά και στο πεδίο της επικοινωνίας, μια κρίση αξιών, ιδεολογιών και γενικότερα κρίση αυτοπροσδιορισμού σε μια πολυεπίπεδη, αλλά πάραυτα ισχνή από ποιοτικής πλευράς κοινωνία. Το όλο προτσές εκτυλίσσεται πλαισιωμένο από πολλές εκπλήξεις, που, όμως, δεν είναι ούτε ευχάριστες, ούτε φιλικές προς τον πολίτη. Δεν τον ξαφνιάζουν μάλιστα, γιατί πολύ απλά δεν έχουν να του προσφέρουν κάτι διαφορετικό πέραν από έγνοιες, υποχρεώσεις και νέους δυσβάστακτους όρους επιβίωσης.

Η λιτότητα την ίδια στιγμή, συνεχίζει να σφυροκοπά τις κοινωνικές τάξεις, κάνοντας τον πολίτη να ασφυκτιά από την συνεχή καταβολή χρημάτων στην εφορία, τις τράπεζες και τα εξυπηρετούμενα δάνεια. Η μη συμπερίληψη δε, μεγάλου ποσοστού των πολιτών στην κατηγορία των αδυνάτων, δυσκολεύει κατά πολύ την επιβίωσή τους, αφού στην πραγματικότητα δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε καν στα στοιχειώδη.

Η κυβέρνηση, βέβαια, εξακολουθεί να παπαγαλίζει τα περί δίκαιης κατανομής των μερισμάτων, την ίδια στιγμή που η αντιπολίτευση προετοιμάζει τον κόσμο, για το τι θα επακολουθήσει όταν και αν η ΝΔ πάρει την εξουσία. Όλοι προσπαθούν να αποδείξουν, εν ολίγοις, ότι κάτι έχουν κάνει για την μείωση της ανεργίας, για το νοικοκύρεμα της οικονομίας, για την πρόνοια απέναντι σε όλους όσοι διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Στην πραγματικότητα, όμως, όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά αέρας κοπανιστός, φλυαρίες και φτηνοί κομπασμοί. Σ' αυτό το παιχνίδι συμμετέχουν σύσσωμες κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όλοι μαζί στον χορό της εξαπάτησης, γιατί έτσι τους βολεύει. Η όλη ιστορία αναμένεται να κρατήσει ακόμη καιρό, καθώς μόνο με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η σιωπή στις μάζες. Αν, για παράδειγμα, υποσχεθούν σαρωτικές ανατροπές, οι πολίτες θα καραδοκούν για θεαματικές αλλαγές, που αν δεν πραγματοποιηθούν, αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα για τα κόμματα εξουσίας.

Υποσχόμενα λοιπόν, ελάχιστα πράγματα καταφέρνουν και κρατούν τους πολίτες σε ύπνωση, υποθηκεύοντας παράλληλα αναίμακτα το μέλλον τους. Οι οδηγίες από τους εταίρους είναι σαφείς: καμία παροχή πλην ελαχίστων διευκολύνσεων που αφορούν κυρίως τους τρόπους πληρωμής των χρωστούμενων. Με λίγα λόγια: όλη η ζωή μια ρύθμιση, η καθημερινότητα απλά ένας  αγώνας για την καταβολή των δόσεων και τίποτε περισσότερο.

Η ζωή εν ολίγοις να απολέσει εξ ολοκλήρου το νόημά της, για την πλειοψηφία των πολιτών, στους οποίους δεν πρέπει να δοθεί ταυτόχρονα το δικαίωμα να αμφισβητήσουν και να εξεγερθούν. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται η μακρόπνοη διακυβέρνηση του τόπου από κόμματα που έχουν σαν αρχή και τέλος την λιτότητα. Στο μεταξύ, δεν θα παύουν όλοι τους να μιλούν για βελτίωση των οικονομικών, για έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια. Πρόκειται για τους ίδιους που "θα καταφέρουν" και πάλι να δανειστούν, φορτώνοντας για μια ακόμη φορά με βάρη τους πολίτες.

Αυτή είναι η πολιτική τους, αυτές οι πάγιες τακτικές τους που στοχεύουν την τσέπη του απλού πολίτη, γιατί από εκεί θέλουν πάντα να λαμβάνουν. Ευχές λοιπόν, για το νέο έτος, νέες επιθυμίες και προσδοκίες. Αν μη τι άλλο, ένας ακόμη φαύλος κύκλος από εντολές, υποχρεώσεις και δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων. Στην λογική αυτή πιστεύουν πως μπορούν να κυβερνούν με ασφάλεια την χώρα. Πάνω απ' όλα, όμως, πως μπορούν να κατευθύνουν όπου εκείνοι θέλουν τον θυμό του μέσου πολίτη, όταν αυτός καλείται και πάλι να προσφέρει μεγάλο μέρος από τις πενιχρές του απολαβές στο επίσημο κράτος.