Επίσκεψη Ερντογάν στην Γερμανία με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον ή μη των γερμανο-τουρκικών σχέσεων, διαμαρτυρίες για την μη απελευθέρωση των γερμανικής υπηκοότητας δημοσιογράφων στην Τουρκία και ψυχρή συνάντηση μεταξύ Μέρκελ και Ερντογάν, αποκαλύπτουν πως το άνοιγμα του Τούρκου προέδρου στην Ευρώπη μετά την κρίση των σχέσεων με τις ΗΠΑ, δεν ευοδώνεται με επιτυχία, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολη την ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονας χώρας. 

Οι προσπάθειες του Τούρκου προέδρου είναι πράγματι μεγάλες, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς πως μόλις πριν από δύο χρόνια, είχε λάβει χώρα σοβαρό στρατιωτικό πραξικόπημα.

Με τις κινήσεις του αυτές, ο Ερντογάν προσπαθεί να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την Ευρώπη, κάνοντας και κάποιες κινήσεις χλιαρές και προς την Ελλάδα μετά την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτών.

Σε όλα αυτά θα πρέπει να ληφθεί, όμως, σοβαρά υπόψιν η αναθέρμανση των ρωσο-τουρκικών σχέσεων, παρά το γεγονός ότι αυτές είχαν προσωρινά διαταραχθεί μετά την κατάρριψη ενός ρώσικου αεροσκάφους από τουρκικό.

Η Τουρκία αποπειράται να διαδραματίσει πρωτεύοντα ρόλο στην Μέση Ανατολή, μαζί με τους Ρώσους, ειδικά στην εμπόλεμη περιοχή της Συρίας, αλλά και να σηκώσει ανάστημα κατά του Ισραήλ, εκπροσωπώντας όλους τους μουσουλμάνους της ευρύτερης περιοχής.

Η κίνηση αυτή του Ερντογάν, μάλλον στέφεται με επιτυχία, καθώς δημιουργείται ένα ισχυρό τόξο Ρωσίας Τουρκίας Ιράν και ειδικά μετά την επίθεση φιλίας της Τουρκίας προς το τελευταίο, που είναι βασικός σύμμαχος, καθώς η Τουρκία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές ενέργειας και το γειτονικό Ιράν είναι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές της.

Όταν πριν από ένα μήνα, ο Ντόναλντ Τραμπ απειλούσε ότι οποιοσδήποτε που συνεργάζεται με το Ιράν δεν θα μπορέσει να κάνει εμπόριο με την Αμερική, η Άγκυρα ανέφερε ρητώς ότι παραμένει προσηλωμένη στις ενεργειακές συμβάσεις με την Τεχεράνη, παρά τον κίνδυνο οι ανανεωμένες κυρώσεις των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν να καταστήσουν τις τουρκικές επιχειρήσεις στόχο.

Ασφαλώς και αυτή η πολιτική των Τούρκων εντάσσεται στην υποστήριξη του νέου προαναφερόμενου άξονα, με την Ρωσία να αποτελεί τον βασικό σύμμαχό της. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε, ότι ήδη κατασκευάζεται ο πρώτος πυρηνικός της Τουρκίας από εταιρία ρωσοτουρκικών συμφερόντων, ο οποίος θα στοιχίσει περί τα 20 δις δολάρια. Η ενέργεια που θα παράγει, θα καλύπτει περίπου το 10% των ενεργειακών αναγκών της. Βασικός χρηματοδότης του έργου είναι η ρωσική εταιρία πυρηνικής ενέργειας Rosatom. Η Ρωσία -όπως και το Ιράν- είναι επίσης ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Τουρκία και ο τρίτος μεγαλύτερος προμηθευτής πετρελαίου. Η ενεργειακή εξάρτηση λοιπόν, δημιουργεί νέα δεδομένα συμμαχιών στην περιοχή και προβληματίζει ενίοτε τους διεθνείς παρατηρητές.

Αν σε αυτό αναλογιστεί κανείς ότι η χώρα μας παγώνει τις σχέσεις με την Ρωσία, μετά το γνωστό πρόσφατο περιστατικό με την απέλαση των Ρώσων διπλωματών ως απάντηση σε παράνομες ενέργειες εντός της ελληνικής επικράτειας και παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων απόπειρες αλίευσης και διακίνησης πληροφοριών αλλά και χρηματισμού κρατικών λειτουργών, όπως και την κίνηση των Αμερικανών να προβούν σε χρήση αεροπορικών και ναυτικών βάσεων στην Ελλάδα στοχεύοντας στην ενίσχυση της παρουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς υπάρχει αύξηση της έντασης στις σχέσεις τους με την Τουρκία, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι πλέον ανοιχτά.

Η χώρα μας με μία αριστεροδεξιά κυβέρνηση στο τιμόνι της εξουσίας, μάλλον ανοίγει τις πύλες της στους Αμερικανούς και από την άλλη ένας ηγέτης τύπου Ερντογάν, με ό,τι τον συνοδεύει από πλευράς απολυταρχισμού και αντιδημοκρατικών αντιλήψεων, ορθώνει ένα αντιαμερικανικό ανάστημα, δείχνοντάς μας πως τα δεδομένα έχουν αλλάξει και πως ο ελληνικός αντιαμερικανισμός πάει περίπατο τουλάχιστον σε κυβερνητικό επίπεδο.

Περίεργες, λοιπόν και απρόσμενες οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μην ξεχνάμε, τέλος, και τις ενδυναμωμένες σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ μετά την απόφαση για διεύρυνση της συνεργασίας των τριών χωρών με έμφαση στην ενέργεια, κάτι που έγινε στο επίκεντρο της τριμερούς συνάντησης που είχαν στις 13 Σεπτεμβρίου στο Ισραήλ οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου και Ισραήλ. Η Άγκυρα πάντως, δηλώνει ανοιχτά ότι δεν πρόκειται να παραμείνει αδιάφορη στο ενεργειακό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου. 

Πολύ γρήγορα αλλάζουν τα δεδομένα και οι σχέσεις  μεταξύ των χωρών στην επίμαχη αυτή περιοχή της Μεσογείου. Μήπως λαμβάνει χώρα κάποιο άλλο μυστικό σχέδιο και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Το λέω γιατί τώρα τελευταία πολλά ακούγονται για τον περίεργο ρόλο Τσίπρα και Ερντογάν, αλλά και τους προστάτες τους.