Συζητούν στις Βρυξέλλες για την ιταλική κρίση και εδώ στην Ελλάδα ακόμη δεν φαίνονται σημάδια ανάπτυξης λόγω της πολυθρύλητης εξόδου της χώρας από τα μνημόνια. Ορισμένες φορές αισθάνεσαι ότι ζεις σε μια νεκρή χώρα, όπου τίποτε δεν δουλεύει και ότι όλα φρακάρουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας.

Σκέφτεσαι μάλιστα, πως αυτή την εικόνα δεν την έχεις μόνο εσύ, αλλά και πολλοί άλλοι. Για την κυβέρνηση, όμως, η ανάκαμψη έχει ήδη συντελεστεί και η παροχολογία γνωρίζει πρωτοφανή δημοσιότητα.

Είναι τέτοιο το μέγεθος των υποσχέσεων, τόσες πολλές οι ρήσεις για επαναφορά του status quo στις συντάξεις και τους μισθούς, που λες πως μάλλον σε άλλη χώρα ζεις, με δεδομένα τα στατιστικά στοιχεία για την φτώχεια και την ανεργία, που πλήττουν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Και ενώ όλοι σκαλίζουν τα τεκταινόμενα επί κυβέρνησης Σημίτη, ενώ η προφυλάκιση Παπαντωνίου δίνει αφορμή για συζητήσεις γύρω από την διακυβέρνηση της χώρας λίγο πριν και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η «νέα εποχή» της κυβέρνησης τείνει να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των πολιτών, καθώς με όλο αυτό πυροδοτούνται συζητήσεις για την μείωση της ψαλίδας από την πρωτοπόρο στις δημοσκοπήσεις ΝΔ.

Λες και το βασικό θέμα της επικαιρότητας, είναι το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανακάμψει και όχι αν χιλιάδες πολίτες εξακολουθούν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Λες και οι υποσχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος λόγω του ότι η μελλοντική κυβέρνησή του θα ξεσκονίσει τα σκάνδαλα της τωρινής και όχι αν τα κόμματα εξακολουθούν να εξαπατούν μεθοδικά τον λαό.

Δυστυχώς όμως, δεν θα είναι και πάλι λίγοι οι πολίτες που θα πέσουν στην παγίδα της υποσχεσιολογίας, δεδομένου ότι ακόμη υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως οι δηλώσεις και παραστάσεις νίκης μπορούν να ανατρέψουν την υφιστάμενη νοσηρή κατάσταση. Με λίγα λόγια, ένα ποσοστό των οπαδών των κομμάτων που επιθυμεί να αποκτήσει θέση εργασίας (ειδικά στο Δημόσιο) θα καθορίσει και πάλι τα δεδομένα για το αύριο, αφήνοντας και πάλι χιλιάδες άλλους πολίτες στο έλεος των περικοπών, που ούτως ή άλλως θα επιβάλλει μια μελλοντική κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Προς το παρόν, όμως και επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν λέει να το βάλει κάτω, ας μείνουμε στις κυβερνητικές εξαγγελίες. «Θα τηρήσουμε τη νομιμότητα όσον αφορά τα αναδρομικά των συνταξιούχων», τονίζει ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τάσος Πετρόπουλος. «Αν υπάρχουν σκάνδαλα και θέμα οικονομικής απώλειας του Δημοσίου και παράνομων πράξεων, κανείς Έλληνας πολίτης δεν θα ήθελε να τα κουκουλώσουμε», δηλώνει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν σταματά στις συναντήσεις του να τονίζει ότι η Ελλάδα είναι ο «ευρωπαϊκός πυλώνας σταθερότητας».

Τι συνάγεται με όλα αυτά; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ απλά πορεύεται με γνώμονα τα δικά του στοιχεία, προκειμένου να καλύψει όσο το δυνατόν συντομότερα την διαφορά που τον χωρίζει στις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις από την προπορευόμενη ΝΔ. Θέλω να πω με αυτό, ότι καμία δήλωση δεν γίνεται που να ξεκαθαρίζει ότι τα προβλήματα είναι παρελθόν. Πώς θα μπορούσαν να είναι άλλωστε, αφού σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ για την οικονομία και την απασχόληση, παρατηρείται σαφέστατη μείωση των ονομαστικών ωριαίων μισθών και ημερομισθίων κατά την περίοδο 2010-2018, μείωση που φτάνει στο 20%;

Την ίδια περίοδο μάλιστα, που η παραγωγικότητα της εργασίας μειώνεται με την κατανομή των μισθών, με το 72,8% των εργαζομένων να λαμβάνει καθαρές μηνιαίες αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ, ενώ μόλις το 10% πάνω από 1.300 ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι σε κλαδικό επίπεδο χαμηλές αποδοχές, με τις περισσότερες να εμφανίζονται στον κλάδο της Γεωργίας, όπου ο καθαρός μέσος μισθός ανέρχεται σε 607 ευρώ, ενώ ακολουθούν οι δραστηριότητες που σχετίζονται με τον τουρισμό (668 ευρώ) και οι διοικητικές και υποστηρικτικές δραστηριότητες (674 ευρώ).

Τα στοιχεία αυτά σαφώς δίνουν μια εικόνα για την τραγική κατάσταση της οικονομίας της χώρας. Η κυβέρνηση, όμως, εξακολουθεί να πανηγυρίζει την έξοδο από τα μνημόνια. Η δε αντιπολίτευση καραδοκεί, μη εξαγγέλλοντας μελλοντικές φοροελαφρύνσεις, προκειμένου να μην εκτεθεί.

Ας έχουν το νου τους λοιπόν, οι πολίτες, γιατί τα παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες τους παραείναι πολλά. Και πριν αποφασίσουν σε λίγο καιρό να ρίξουν την ψήφο τους σε κάποιο κόμμα, ας σκεφθούν σοβαρά ποιοι και πώς τους αντιπροσωπεύουν. Αν βέβαια, πρόκειται για ψήφο από ιδεολογικά κίνητρα και όχι βολεματικό.