Πολλοί λένε πως διανύουμε μια από τις πλέον αντιφατικές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, αφού ούτε ξεκάθαρες σχέσεις υπάρχουν, ούτε οι θεωρίες αρκούν για να ξεσηκώσουν τις μάζες, οι οποίες έχουν βυθιστεί σε παρατεταμένο λήθαργο λόγω της διαφημιστικής προσφοράς νέων προϊόντων και γκάτζετ.

Οι ανάγκες περιορίζονται στην ψεύτικη επικοινωνία μέσω κινητών και τάμπλετ, στην αλλόκοτη ικανοποίηση του «να έχω την καλύτερη συσκευή» και στην απόλαυση της τεχνολογίας που δεν χρησιμεύει στο να κάνει την ζωή ευκολότερη, αλλά δυσχεραίνει τις ανθρώπινες σχέσεις, όταν αξιώνει ολοένα και μεγαλύτερη τεχνογνωσία για πράγματα που θα έπρεπε να μετρώνται από την αξιοποίηση της γνώσης.

Ναι, η παιδεία σήμερα όχι απλά έχει καταρρακωθεί, αλλά υποβαθμιστεί σε τέτοιο βαθμό, που θα έλεγε κανείς πως αυτό ήταν το ζητούμενο, να μην ξέρει κανείς τι, πώς και γιατί να το εκφράσει. Η ανταλλαγή μηνυμάτων περιορίζεται στο messenger, στο όνομα της ευκολίας της επικοινωνίας και του γρήγορου λόγου με συντομογραφίες, για να μπορεί ο λόγος να κουμαντάρεται μέσα από τσιτάτα, μικρά σχόλια και εικονίδια, που, δυστυχώς, εκφράζουν τον εσωτερικό μας κόσμο. 

Αν αυτό δεν αποκαλείται κατάντια, τότε δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Μαθαίνουμε τα νέα από το κινητό, μετράμε τις αποστάσεις και το περπάτημά μας, βρίσκουμε τις οδούς, παίζουμε παιχνίδια και σερφάρουμε στο internet. Όλα σε μια συσκευή, σε μια μικρή επιφάνεια που καταγράφει την ίδια μας την ζωή. Αποκαλείται εξέλιξη αυτό, θρίαμβος της τεχνολογίας που μας απλουστεύει, λέει, την ζωή, που μας δένει στο άρμα της για ένα μέλλον καθαρής υποδούλωσης.

Αυτός ο αποκλεισμός από τις απλές ανθρώπινες συνήθειες, η απαλλαγή από το ακόνισμα του μυαλού, η μη ενεργοποίηση της σκέψης που κινητοποιεί τα συναισθήματα, όλα αυτά προκαλούν την μεγάλη ανατροπή της ζωής, όταν πλέον ο άνθρωπος λειτουργεί βάσει  εντολών και όχι  παραινέσεων.  

Η ασκούμενη πίεση είναι αφόρητη, το γεγονός ότι πρέπει να επιτευχθούν οι στόχοι ενός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος εξοντώνει τον καθένα. Δεν εργάζεται κανείς πλέον για να δημιουργήσει, για να θαυμάσει π.χ. τα αποτελέσματα της ενασχόλησής του με την φύση, για να γυμνάσει το πνεύμα του, εργάζεται απλά γιατί έτσι του είπαν πως πρέπει να κάνει για να ζήσει. Και όταν κάποιος κάνει αγγαρεία, το πιθανότερο είναι να σαμποτάρει χωρίς να το θέλει την όλη παραγωγική διαδικασία.

Ευκολία λοιπόν, παντού, το πάτημα ενός κουμπιού και όλα ρυθμίζονται αυτόματα. Οι ενστάσεις για την ταχύτητα των ενεργειών χάνονται και αυτές από την ανάγκη για γρήγορη επικοινωνία, χωρίς πολλά πολλά και χρονοτριβή. Νέοι δρόμοι εξυπηρετούν σύγχρονα αυτοκίνητα, με τεράστια αύξηση στα έξοδα, γιατί αυτό είναι το τίμημα της εξέλιξης. Φτάνεις γρήγορα πληρώνεις πολλά, σκέπτεσαι στο λεπτό δεν καταναλώνεις ιδέες και σκέψεις, γιατί πολύ απλά δεν τις έχεις. Εδώ πληρώνεις της αμάθειά σου και η πληρωμή αυτή κοστίζει πολλά.

Να μπει φρένο στην ανάπτυξη, ποιος θα το ήθελε πλέον; Να μειωθεί η ταχύτητα ποιος δεν βρίσκεται εξαίφνης εκτός τόπου και χρόνου;  «Ο κόσμος πάει μπροστά», λένε κάποιοι, και με το «μπροστά» εννοούν την αύξηση των παραγωγικών δυνάμεων. Για δε το σύστημα διακυβέρνησης και εδώ τα πράγματα έχουν αλλάξει αισθητά. Δεν υπάρχουν δεξιά και αριστερά κόμματα εξουσίας, υπάρχουν αυτοί «που είναι μαζί μας» και εκείνοι που «είναι εναντίον μας», όπως έλεγε κάποτε και ο Τζωρτζ Μπους. Εκτός τούτου, ολοένα και περισσότερα smartphones κατασκευάζονται και λανσάρονται στην αγορά, την ίδια στιγμή που τα αυτοκίνητα αρχίζουν να κινούνται χωρίς οδηγό.

Ανακεφαλαιώνοντας: Το τίμημα που πληρώνουμε για την ευκολία μας είναι ούτως ή άλλως βαρύ. Δεν νοιώθουμε, όμως, τις σοβαρές παρενέργειες που ήδη έχουν μετατρέψει την ζωή μας σε κόλαση. Θα συμβεί, όμως, κάποτε και αυτό, όταν οι άνθρωποι θα έχουν εξοβελιστεί οριστικά από την αγορά εργασίας. Όταν, με λίγα λόγια, τα ανθρώπινα χέρια δεν θα χρειάζονται σε τίποτε. Όταν όχι μόνο τα ρομπότ, αλλά και οι προγραμματισμένοι εγκέφαλοι θα ζητούν να εκτελέσουν συγκεκριμένες οδηγίες, αφήνοντας στην άκρη ιδέες και γνώμες.