Το ένα μετά το άλλο τα επεισόδια στα ελληνοτουρκικά σύνορα θέλουν να δείξουν ότι το κλίμα έντασης συντηρείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Δεν πέρασε πολύς καιρός από την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα και οι Έλληνες στρατιώτες εξακολουθούν να βρίσκονται προφυλακισμένοι στην Ανδριανούπολη εν αναμονή της δίκης τους. Το όλο κλίμα επιβαρύνεται και από τις ανακοινώσεις των Τούρκων που δεν λένε να το βάλουν κάτω και σε ότι αφορά τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, όμως ούτε και η Ελλάδα ακολουθεί πιο συνετή πολιτική μεσούσης της κρίσης, που αν μη τι άλλο θα έπρεπε να χαμηλώσει τους τόνους αντιπαράθεσης.

Όμως, όχι μόνο αυτό δεν γίνεται, αλλά οι τόνοι αντιπαράθεσης έχουν αυξηθεί τα μάλα, με αποτέλεσμα οι δύο λαοί να εξακολουθούν να βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτε. Τον πήχη ανεβάζει η πληθώρα επιχειρημάτων και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, λες και το ζητούμενο είναι απλά και μόνο η διαιώνιση της έντασης.

Η Τουρκία, βέβαια, καταδικάστηκε και από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την προφυλάκιση δημοσιογράφων, η δε ευρωπαϊκή προοπτική της ένεκα τούτου απομακρύνεται. Κατ' ουσίαν λοιπόν, η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου σε τίποτε δεν ωφέλησε τις σχέσεις των δύο χωρών, τουναντίον αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της αλλεπάλληλα επεισόδια που ξέσπασαν στην ελληνοτουρκική μεθόριο, περιέπλεξαν τα πράγματα.

Η Τουρκία έχει ήδη πολλά ανοικτά μέτωπα, με νεότερο αυτό του Αφρίν, όπου παρά την κατάληψή του και την εκδίωξη των Κούρδων, δεν αναμένεται να αποτελέσει ασφαλές καταφύγιό της. Τι θα γίνει λοιπόν, σε όλη αυτή την έκταση των συνόρων της Τουρκίας με τους Κούρδους; Δύσκολο να μαντέψει κανείς. Το πιο πιθανό είναι να υποχωρήσουν στο τέλος οι Τούρκοι και να μην προχωρήσουν προς το Κομπάνι, γιατί τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν κατά πολύ, λόγω και των συμμαχιών που έχουν συνάψει εκεί οι Κούρδοι.

Παραμένοντας στα Ελληνοτουρκικά πάντως, αυτό που διαφαίνεται, είναι η επανάληψη εντάσεων του παρελθόντος για να μπορούν να τιθασευτούν οι δύο λαοί και να μην κοιτούν τα πραγματικά προβλήματά τους. Στο σχέδιο στρατιωτικοποίησης και εξοπλισμών των δύο χωρών, προστίθεται και η εμμονή των στρατιωτικών τους για την πρόκληση θερμού επεισοδίου, που θα αλλάξει άρδην τους συσχετισμούς. Η Ελλάδα ισχυρίζεται ότι απαντά με ψυχραιμία στις προκλήσεις, ενώ οι Τούρκοι θεωρούν ότι υπεραμύνονται των δικαιωμάτων τους στο Αιγαίο.

Φαύλος κύκλος η όλη ιστορία και καμία λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα που θα αποκλιμακώσει την ένταση. Το επιζητούμενο «θερμό επεισόδιο» μπορεί τελικά και να μην αποφευχθεί, καθώς μία λάθος κίνηση αρκεί για να προκληθεί. Η λογική της πυροδότησης έντασης εξυπηρετεί την άσκηση σφιχτών πολιτικών που στοχεύουν στην καθήλωση των δύο γειτονικών λαών.

Με αυτού του είδους τις πολιτικές, ξεχνούν οι πολίτες τα δικαιώματά τους αλλά και τα όποια αιτήματα που αφορούν την εργασία, την ανεργία και την φτώχεια. Και φτώχεια υπάρχει μεγάλη και στις δύο χώρες, αν εξαιρέσει κανείς την άρχουσα τάξη. Τούρκοι και Έλληνες θα μπορούσαν να είχαν περιορίσει στο ελάχιστο τις διαφορές τους. Δεν αφήνουν, όμως, ούτε οι Ευρωπαίοι εταίροι, ούτε και οι Αμερικανοί, που περισσότερο ενδιαφέρονται για τις πωλήσεις οπλικών συστημάτων, μηδέ της Ρωσίας εξαιρουμένης.

Θα έλεγα πως οι βραχονησίδες στο Αιγαίο και η ΑΟΖ στην Κύπρο είναι από τις αφορμές για να συντηρηθεί η ένταση. Δεν αποτελούν όμως, σοβαρές αιτίες για να υπάρξει θερμό επεισόδιο. Τουναντίον, η ύπαρξή τους και μόνο αποτελεί μια γελοιωδέστατη δικαιολογία των μιλιταριστών για να αυξήσουν τις αμυντικές δαπάνες. Και δαπάνες σημαίνει όπλα και πυρομαχικά, θεαματικές στρατιωτικές ασκήσεις και τεράστια κόστη. Αν μέρος τους είχε διατεθεί στην ανακούφιση των λαών, δεν θα μιλούσαμε καν για φτώχεια.