-Ε!!! ζήσαμε για να το δούμε και τούτο. Όσο κουφό κι αν ακούγεται, φαίνεται ότι είναι πραγματικότητα. Όπως μας... διηγήθηκαν, (γιατί πια, μόνο για «παραμύθια» μπορούμε να μιλάμε, αφού ζούμε στην σφαίρα της φαντασίας και της ανεδαφικότητας, του εξωπραγματικού και του ασύλληπτου), προχθές, μια αλλοδαπή, που τα χαρακτηριστικά της, παρέπεμπαν σε χώρα της Άπω Ανατολής και ενώ βρισκόταν εντός του Δικαστικού μεγάρου, έβγαλε από την τσάντα της το καρπετί της, έκατσε καταγής και άρχισε επί ώρα πολύ, να κάνει ασκήσεις γιόγκα.

Το γεγονός προκάλεσε αφενός τα σχόλια των πολιτών που βρισκόταν στο χώρο, τους γέλωτες και πάσης φύσεως σχολιασμούς.

Όμως τούτο αποτελεί μια ακόμα παγκόσμια πρωτοτυπία. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι ο χώρο τούτος ήταν «ιερός», απαιτούσε σεβασμό, ευπρέπεια και αν μη τι άλλο την διατήρηση των τύπων. Αποτελούσε έναν χώρο, όπου ο καθένας δεν μπορούσε να πράττει ό,τι ήθελε και όπως το ήθελε. Είχε κανόνες αυστηρούς, τους οποίους οι πάντες όφειλαν να τους τηρούν. Και αν τους παραβίαζαν ή από άγνοια ή από αδυναμία ελέγχου του ψυχισμού του καθενός, κάποιος τους επανέφερε στην τάξη ή στην χειρότερη των περιστάσεων εκτός από την σύσταση, μπορεί να τον οδηγούσαν και στις αίθουσες του δικαστήριο.

Τούτη τη φορά όμως ουδείς ενοχλήθηκε. Ούτε δικαστές, ούτε γραμματείς, ούτε κάποιος από την ασφάλειας του δικαστικού μεγάρου εμφανίστηκε να διακόψει τον ...διαλογισμό και να πει στην κυρία ότι εκεί που βρισκόταν δεν ήταν χώρος, ούτε προσευχής, ούτε χαλάρωσης, ούτε άσκησης, ούτε θεραπείας.

Κανείς δεν εμφανίστηκε και η διαλογιζόμενη συνέχισε επί του ταπέτου της  να επιδίδεται στις χαλαρωτικές- αγχολυτικές κινήσεις και στάσεις, αναζητώντας το ...ζεν!!!

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»