Εν έτει 2018, έτος Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, με οδηγία της Ε.Ε. που ξεκίνησε από το 1991 και συνεχίζει «ν' ανανεώνεται», εξαφανίζεται η ναυτική ναυπηγική κληρονομιά, η τέχνη του καραβομαραγκού και όλος ο κόσμος του ταρσανά (με τους μαστόρους, τους βαφείς, τους καλαφάτες, τους ιστιοράφτες, αρμαδώρους, μηχανικούς, παραγιούς κλπ).

Με υπόμνημά της στους Υπουργούς Πολιτισμού, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Αγροτικής Ανάπτυξης και στο Ελληνικό και Δ/θνές ICΟΜΟS, η Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Συλλόγου Πλωμαρίου «Το Πόλιον» Μυρσίνη Βαρτή Ματαράγκα, ζητά την άμεση τροποποίηση των οδηγιών της Ε.Ε. και την λήψη μέτρων από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να σταματήσουν άμεσα οι ολέθριες και μη αναστρέψιμες καταστροφές της ναυπηγικής και του πολιτισμού μας.

«Μετά από τη θαυμαστή ιστορία και προϊστορία μας, που ακόμη και σήμερα στην παρούσα δύσκολη οικονομική θέση μας, μπορούμε να καυχιόμαστε για το παρελθόν και να ελπίζουμε στο μέλλον, ζούμε την προσβολή αυτής της ιστορίας μας και τον αφανισμό του Πολιτισμού μας, με την καταστροφή των παραδοσιακών ξύλινων αλιευτικών καϊκιών, αριστουργήματα χειροτεχνίας, έναντι "τριάκοντα αργυρίων"!

Η Ε.Ε. στην προσπάθεια της μείωσης της υπεραλίευσης, εκδίδει οδηγία από το 1991 για την απόσυρση των καϊκιών και την κατάθεση της άδειας αλίευσης και συγκεκριμένα την Κ.Ο. 1198/2006, η οποία τροποποιείται το 2014 και οδηγεί στην πλήρη καταστροφή του καϊκιού.

Έτσι από το 1991 έως το 2017 θρηνήσαμε την καταστροφή 12.500 περίπου αλιευτικών σκαφών, εκ των οποίων το 90 95 % ήταν ξύλινα χειροποίητα καΐκια της Ελληνικής ξυλοναυπηγικής τέχνης, που κατασκευάστηκαν στα Ελληνικά παραδοσιακά ναυπηγεία (καρνάγια). Με καινούργιες αποφάσεις αρχίζει η καταστροφή και άλλων 763 αλιευτικών ξύλινων καϊκιών, με αποζημίωση που φθάνει στο ποσό των 46 εκ. , αντί αυτό να διατεθεί για τη συντήρησή τους.

Η ναυτική ναυπηγική μας παράδοση, λοιπόν, εν έτει 2018 Έτος Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς- εξαφανίζεται -χάνεται με την ολέθρια μείωση των ξύλινων αλιευτικών σκαφών, των παραδοσιακών καρνάγιων, της τέχνης του καραβομαραγκού.

Μια τέχνη που δυστυχώς, σταδιακά χάνεται και μαζί της χάνονται όχι μονάχα αυτά τα σκαριά, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος του ταρσανά με τους μαστόρους, τους βαφείς, καλαφάτες, ιστιοράφτες, αρμαδώρους, μηχανικούς, παραγιούς, τα εργαλεία, τη γλώσσα, τους στίχους, τα τραγούδια τους.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»