Μπορεί η φυματίωση για τις χώρες της σύγχρονης Ευρώπης να αποτελεί παρελθόν, αφού τα τελευταία κρούσματα αντιμετωπίστηκαν τη δεκαετία του 80 και 90 και έκτοτε η ασθένεια είναι σχεδόν υπό εξαφάνιση, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας, όπου οι συνθήκες διαβίωσης και περίθαλψης των πολιτών δεν έχουν καμία σχέση με την Ευρώπη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και μέχρι τη δεκαετία του 1950, η φυματίωση αποτελούσε μια πολύ συχνή ασθένεια στον ντόπιο πληθυσμό και αιτία θανάτου για χιλιάδες συμπολίτες μας. Το φάρμακο της νόσου ανακαλύφθηκε το 1963 και πλέον στις μέρες μας, η φυματίωση εφόσον αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, είναι μια απολύτως θεραπεύσιμη ασθένεια.

Η μεταναστευτική προσφυγική κρίση και η αύξηση των ροών από τα απέναντι παράλια, έφερε τα τελευταία χρόνια στην επιφάνεια το ζήτημα αντιμετώπισης κάποιων λοιμωδών ασθενειών, μεταξύ άλλων και της φυματίωσης.

 

ΣΕ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Τα κρούσματα εντοπίζονται σε πρώτη φάση στο Κέντρο Ταυτοποίησης της Μόριας, όπου γίνονται εξετάσεις και τεστ μαντού στους νεοεισερχόμενους μετανάστες. Σε περίπτωση που βρεθούν άτομα στα οποία έχει εκδηλωθεί η νόσος και κριθεί ότι χρήζουν φαρμακευτικής και ιατρικής περίθαλψης, μεταφέρονται στο νοσοκομείο, όπου παραμένουν σε ειδικό απομονωμένο θάλαμο.

Αναφερόμενος σε πρόσφατο περιστατικό μετανάστη Αφρικανικής καταγωγής που έπασχε από φυματίωση και μεταφέρθηκε με C130 στην Αθήνα, ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών του Βοστανείου Νοσοκομείου Μυτιλήνης Ευθ. Ζιώγας, επισήμανε ότι η περίπτωση του νεαρού ήταν αρκετά σπάνια, αφού έδειχνε ότι δεν ανταποκρίνεται στην φαρμακευτική αγωγή και στη θεραπεία που λάμβανε: «Από τότε που ξεκίνησε το μεταναστευτικό, έχουμε ορισμένα κρούσματα φυματίωσης, τα οποία, όμως, αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά. Τα κρούσματα αυτά δεν είναι πολλά, σε σχέση πάντα με τους χιλιάδες ανθρώπους που διαμένουν στο νησί μας. Είναι ορισμένες περιπτώσεις ανθρώπων που προέρχονται κυρίως από τις χώρες της Αφρικής και έχουν ζήσει κάτω από αρκετά δύσκολες συνθήκες. Το νοσοκομείο φροντίζει για την περίθαλψή τους, με τη χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής και τη νοσηλεία τους σε ειδικούς θαλάμους, απομονωμένους από τους υπόλοιπους ασθενείς. Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίσαμε αποτελεσματικά ορισμένα τέτοια περιστατικά, όμως μία περίπτωση νεαρού Αφρικανού ήταν κάπως πιο πολύπλοκη, αφού δεν ανταποκρινόταν στη φαρμακευτική αγωγή. Ο ασθενής μεταφέρθηκε, αφού λήφθηκαν φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας των συνοδών και του προσωπικού που τον συνόδεψε, στην Αθήνα, σε ειδικό κέντρο αντιμετώπισης τέτοιων ασθενειών.

 

ΟΔΗΓΙΕΣ

Γενικότερα πάντως, οι περισσότεροι ασθενείς με φυματίωση, έπειτα από ένα διάστημα νοσηλείας βγαίνουν από το νοσοκομείο, με οδηγίες και φαρμακευτική αγωγή. Οι οδηγίες μας είναι να επιστρέφουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα στο νοσοκομείο για εξετάσεις και νέα χορήγηση φαρμάκων, αφού αυτού του είδους τα σκευάσματα χορηγούνται αποκλειστικά από το Βοστάνειο.

Ορισμένοι, οι περισσότεροι θα έλεγα, επιστρέφουν, κάποιοι άλλοι, όμως, εξαφανίζονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν κριθεί από τους γιατρούς ότι η ασθένεια είναι σε ύφεση και πάρουν εξιτήριο από το νοσοκομείο, οι ασθενείς είναι σε πολύ καλή κατάσταση και δεν μεταδίδουν τη νόσο. Η συνολική θεραπεία διαρκεί περίπου εννέα μήνες». 

 

ΚΑΙ AIDS

Την ίδια ώρα, εντοπίζονται από το νοσοκομείο και ορισμένα περιστατικά ασθενών που πάσχουν από AIDS, προερχόμενα κυρίως από Αφρικανικές χώρες.

Αναφερόμενος στα εν λόγω περιστατικά, ο Ευθ. Ζιώγας επισημαίνει πως ο αριθμός των ατόμων που έχει εντοπιστεί δεν είναι ούτε μεγάλος, ούτε ανησυχητικός, όμως πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι ασθενείς που είτε δεν γνωρίζουν ότι νοσούν, είτε δεν επιθυμούν να κάνουν εξετάσεις.

«Το ζήτημα με τον ιό του AIDS είναι ότι ο ασθενής πρέπει να μας δώσει τη συγκατάθεσή του, προκειμένου να υποβληθεί σε εξέταση για την ανίχνευση του ιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις που εντοπίστηκαν ασθενείς που είχαν νοσήσει, μεταφέρθηκαν μέσω ειδικών προγραμμάτων για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού στην Αθήνα για τη θεραπεία τους, σε ειδικά κέντρα περίθαλψης οροθετικών».