Έτσι απλά χάθηκαν δεκάδες ανθρώπινες ζωές, αφενός γιατί οι εμπρηστές ξέρουν πότε να επιλέξουν να καταστρέψουν και αφετέρου επειδή το ελληνικό κράτος αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ανίκανο να σχεδιάσει στοιχειωδώς την ρυμοτομία των περιοχών εκείνων, όπου χιλιάδες κάτοικοι του λεκανοπεδίου Αττικής προσπαθούν να ξεφύγουν για λίγο από τον καύσωνα του καλοκαιριού.

Περιοχές όπου δεν υπάρχει ούτε σχεδιασμός, ούτε συντονισμός, σε περίπτωση ξεσπάσματος πυρκαγιάς. Και ναι μεν τα καιρικά φαινόμενα ήταν ανεξέλεγκτα και οι εμπρηστές στόχευσαν τους πολίτες, ο κρατικός μηχανισμός, όμως, για μια ακόμη φορά, όχι απλά αποδείχθηκε ανήμπορος, αλλά προκλητικά απών.

Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του προέδρου των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ, όπου αναφέρει ότι «με όσα μέσα έχουμε, με αυτά δρούμε». Επίσης, χαρακτηριστικές και οι δηλώσεις ανωτάτων αξιωματούχων της πυροσβεστικής, στο ίδιο μήκος κύματος ότι «αυτά τα μέσα διαθέτουμε, με αυτά επιχειρούμε».

Χαρακτηριστικά ήταν και άλλα πολλά από αυτά που διαδραματίστηκαν στις τηλεοπτικές οθόνες, με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ναυτιλίας Π. Κουρουμπλή να επιτίθεται σε δημοσιογράφο του ΣΚΑΙ, λέγοντάς του «ανάκριση μου κάνεις;» όταν ρωτήθηκε για τις καιρικές συνθήκες, όπου σύμφωνα με κυβερνήτη πλοίου, δεν ήταν ακραίες στην θάλασσα, σε αντίθεση με τα λεγόμενα του υπουργού. Αλλά τι είναι, όμως, όλα αυτά μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια εκατ. τηλεθεατών;

Πώς να συνέλθει ο κόσμος από αυτή την καταστροφή και πώς να εμπιστευτεί ξανά τα κόμματα, που παίζουν τόσο επικίνδυνα παιχνίδια στις πλάτες του, είτε αυτά αφορούν την άναρχη δόμηση, είτε τον μη καθαρισμό, την επιτήρηση και φροντίδα των δασών, είτε την αδιαφορία για την ζωή στις παραθαλάσσιες περιοχές, όπου συνωστίζεται πολύς κόσμος τα καλοκαίρια;

Είναι πρωτοφανή, αλλά όχι μη αναμενόμενα, αυτά που συνέβησαν στο Μάτι και την Κινέτα. Κάποια στιγμή, λέω, θα συνέβαινε το μεγάλο κακό, αφού ο κρατικός μηχανισμός φαίνεται πόσο γυμνός είναι, με την εκδήλωση και της παραμικρής πυρκαγιάς ή πλημμύρας. Στην προκειμένη περίπτωση, οι εμπρηστές που επέλεξαν για μια ακόμη φορά το εν λόγω σημείο για να ξεκινήσουν την καταστροφή, φαίνεται ότι είχαν μελετήσει πολύ καλά το δολοφονικό τους έργο.

Θα βρεθούν, βέβαια και κάποιοι, που θα πουν πως η φωτιά μπήκε τυχαία. Ανάξιο συζήτησης. Το λεκανοπέδιο της Αττικής για πολλοστή φορά αφήνεται στην τύχη τού κάθε Νέρωνα, που αδιαφορεί για την φύση και την ανθρώπινη ζωή. Οι πολίτες πλέον αισθάνονται αφημένοι στην τύχη τους, από ένα κράτος που αδυνατεί να προσφέρει τα στοιχειώδη. Όλα τα άλλα είναι θεωρίες για αμαθείς, αλλά προπάντων για να μην προκληθεί περαιτέρω πανικός από την αισχρή αντιμετώπιση του ανθρώπινου πόνου.

Πολλοί θα πουν πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να εκφραστεί η οργή. Πότε, όμως, θα γίνει αυτό; Με το πέρας και την ολοκλήρωση των ερευνών, για την τύχη των αγοουμένων; Ή μήπως άραγε, με το ξεκίνημα των round tables, όταν οι κομματικοί εκπρόσωποι θα διασταυρώνουν τα ξίφη τους και πάλι υπό τα όμματα των εμβρόντητων τηλεθεατών; Όχι δεν υπάρχει άλλη υπομονή, ούτε ανοχή. Θα είναι μεγάλο λάθος αν οι πολίτες το ρίξουν πάλι στην «κακή τους τύχη» που έχασαν συγγενείς, φίλους, σπίτια και περιουσίες.

Η τραγωδία στο Μάτι αναδεικνύει το μέγεθος της κρατικής ανυπαρξίας και δεν μιλώ για την ανταπόκριση του κρατικού μηχανισμού την ημέρα της καταστροφής, αλλά για την μακροχρόνια απουσία του στον σχεδιασμό πολύ πριν το καλοκαίρι. Όλα όσα λένε κάποιοι τώρα ότι σχεδίασαν έγκαιρα και με μεγάλη προσοχή, προσπαθώντας να καταγράψουν επιτυχίες στο ενεργητικό τους σε βάρος άλλων, αυτό δεν είναι παρά η ύστατη πρόκληση. Και ασφαλώς μην περιμένετε παραιτήσεις υπουργών ή άλλων υπεύθυνων.

Η τραγωδία στο Μάτι όμως, θα περάσει στην ιστορία. Θα περάσουν χρόνια και οι νεκροί θα ξεχαστούν. Αυτό που δεν θα πρέπει να ξεχαστεί, είναι το γεγονός ότι για μια ακόμη φορά επιδεικνύεται η μέγιστη αδιαφορία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή. Έτσι απλά, όπως είπα στην αρχή, άνθρωποι κάηκαν και εξαφανίστηκαν από την μια στιγμή στην άλλη. Και το κράτος ανακοινώνει μέτρα ανακούφισης, για να ισοσκελίσει τα αδιανόητα.