Βγαίνει λένε η Ελλάδα από τα μνημόνια, που εγκαινίασε πριν κάποια χρόνια από το Καστελλόριζο ο Γιώργος Παπανδρέου, και όλοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι έφεραν σε πέρας επιτυχώς την όλη διαδικασία, επιβάλλοντας εξαντλητικές πολιτικές λιτότητας που κληρονόμησαν από τους προκατόχους τους.

Με μια παράδοση να συνεχίζεται στο έπακρο και με πολίτες αποκαμωμένους και βυθισμένους στην ένδεια, η τωρινή κυβέρνηση μόλις στο παρά πέντε πρόλαβε να μην εορτάσει με μεγαλοπρέπεια την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια λόγω της τραγωδίας στο Μάτι.

Η φιέστα δεν θα πραγματοποιηθεί μάλλον και τα προεκλογικά κόλπα που πάντα χρησιμοποιούν κατάλληλα οι κυβερνήσεις όταν βρίσκονται σε δεινή θέση ; θα πιάσουν τόπο μόνο σε όσους δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα όλες αυτές τις στερήσεις χρόνων στο όνομα μιας νέας Ελλάδας, που θα παραμένει υποταγμένη για χρόνια υπό το κράτος νομοθετικών ρυθμίσεων, που αν μη τι άλλο, θα αποβλέπουν στην συνεχή συρρίκνωση του λαικού εισοδήματος.

Η προσφορά της χώρας μας στους ξένους επενδυτές και η χωρίς όρους συμπερίληψή της στον κατάλογο των χωρών αυτών που έχουν πάντα να δίνουν για να ωφελούνται κάποια ισχυρά οικονομικά μπλόκ, η παραδομένη κοινωνικοπολιτική ζωή της που πνίγηκε από τις απαγορεύσεις και τους φραγμούς για να επιβιώνει όλο αυτό το τεράστιο οικονομικό λόμπυ των ισχυρών της Ευρώπης, να μαγειρεύονται οι νέες πτωχεύσεις και να συμπιέζονται οι μισθοί, ώστε να μπορεί μόνο μια κάστα να επιβιώνει σε βάρος όλων των υπολοίπων, εν ολίγοις για να μετατραπεί η Ευρώπη σε ένα απέραντο εργοτάξιο που περιλαμβάνει και συνδυάζει την δήθεν ανάπτυξη με την ακραία φτώχεια, όλο αυτό δεν είναι παρά μία ακόμη απόπειρα για παρατεταμένη εποπτεία και αποτίμηση της εργασίας σε δουλεία.

Και όμως, παρόλo που αυτά είναι γνωστά στα κόμματα της συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, το μυθευματικό αναπτυξιακό μοντέλο συνεχίζεται με θύματα τους ευρωπαίους πολίτες αλλά πάνω απ' όλα τις χώρες εκείνες που βρίσκονται υπό τον ζυγό του διευθυντηρίου των Βρυξελλών, με αποφάσεις που λαμβάνονται εν τάχει και πολιτικές λιτότητας που εξωθούν την πλειονότητα των πολιτών στην ακραία φτώχεια, υφαρπάζοντάς τους τα τελευταία αποθέματα υπομονής και ανταλλάσσοντάς τα με νέα καταναλωτικά προιόντα μιας χρήσης, όπως υπαγορεύει ο άγραφος νόμος της διεθνούς καπιταλιστικής ψευδοευφορίας.

Να λοιπόν, όπως πρωείπα, που μια κυβέρνηση συνονθύλευμα, έρχεται να δώσει την χαριστική βολή στους πολίτες της με την προαναγγελλόμενη έξοδο από τα μνημόνια, που κατά τα άλλα ούτε και αυτοί τα ήθελαν και που αναγκαστικά, όπως είπαν, τα επέβαλλαν. Γνωστή από χρόνια η εν λόγω συνταγή, γνώριμη σε όλους η διακυβέρνηση της χώρας από κόμματα που ουδέποτε νοιάστηκαν για τίποτε. Όμως, η κοροϊδία είναι γενική.  

Σε ολόκληρη την Ευρώπη εξακολουθεί να παίζεται αυτό το ύπουλο παιχνίδι σε βάρος όλων όσων συνεχίζουν να ελπίζουν πως με την πάροδο των χρόνων η εκμετάλλευση θα λάβει τέλος και πως με την βοήθεια της προσφοράς προιόντων θα εξαλείψει η φτώχεια, αλλά και η γκρίνια. Δεν μας λένε όμως με ποιο τρόπο τα προιόντα αυτά, θα είναι προσιτά σε εκείνους που δεν έχουν, στις στρατιές των απολυμένων, των ανέργων και των υποαπασχολούμενων που αδυνατούν να βρουν μια άκρη σε αυτή την τεραστίων διαστάσεων κοινωνικο-οικονομική απομόνωση. Φυσικά απάντηση δεν υπάρχει, όπως δεν υπήρξε ποτέ. Γιατί για να υπάρξουν καταναλωτικά προιόντα πρέπει να συμπιέζεται το εργασιακό κόστος εξού και η ύπαρξη των στρατιών αυτών. Υπάρχει λοιπόν ελπίδα μέσα σ' όλο αυτό το γενικευμένο παζάρι κατά των ανθρώπων που παλεύουν για χαμένες αξίες και ιδανικά; Σ' αυτό οι λαοί είναι οι μόνοι που μπορούν να απαντήσουν.

Και στην Ελλάδα και αλλού όπου το κερδοσκοπικό παιχνίδι της ευρωζώνης κυλά με γοργούς ρυθμούς, εκεί όπου οι πολίτες εξακολουθούν να αποτελούν τα εύκολα θύματα και που αντιμετωπίζονται όπως τα αποφάγια  των πλούσιων τραπεζιών των λίγων και εκλεκτών της μεγαλοαστικής τάξης με την ανάλογη «πρέπουσα» εικόνα για να μην χάνεται το μέτρο, εκεί είναι όπου τα μαντάτα θα αιφνιδιάσουν και πάλι ακόμη και τον τελευταίο ανυποψίαστο πολίτη. Εκεί, όπου οι πρωθυπουργοί τύπου Τσίπρα, θ' ανακοινώνουν μέσα σε οικονομική θύελλα πως τα βάσανα τελειώνουν εδώ. Εκεί, που η λιτότητα δεν έχει πάψει λεπτό να δοκιμάζει τα όρια αντοχής των πολιτών. Διαλέγετε και παίρνετε.