Όπως κι αν το δει κανείς, η σημερινή ημέρα δεν παύει να είναι σημαντική. Ολοκληρώνεται ένας κύκλος και αρχίζει ένας άλλος. Τίποτε βεβαίως δεν δικαιολογεί τα πανηγύρια. Η χώρα βγαίνει από το «πρόγραμμα διάσωσης». Αλλά, έτσι όπως βγαίνει, οι μόνοι που έχουν λόγους να πανηγυρίζουν είναι εκείνοι οι οποίοι, όλα αυτά τα χρόνια, μας έδιναν συνεχώς νέα δάνεια. Και τώρα ανακουφίζονται καθώς μας ρίχνουν στη θάλασσα των αγορών, με την ελπίδα ότι θα μάθουμε να επιπλέουμε.

Αυτοί απαλλάσσονται, για την ώρα, από την υποχρέωση νέων χορηγήσεων. Έχοντας εξασφαλίσει ένα πλαίσιο δεσμεύσεων, για την χώρα μας, που πάει ως το 2060. Με εξαιρετικώς αυστηρούς όρους και μηχανισμούς, μέσα στους οποίους περιλαμβάνεται και η πρωτοφανής για τα χρονικά αναπτυγμένης χώρας υποθήκευση δημόσιας περιουσίας της πατρίδας μας, ύψους πενήντα δισεκατομμυρίων.

Εμείς έχουμε μπροστά μας μεγάλον ανήφορο. Ειδικώς με την δέσμευση να εμφανίζουμε, κάθε χρόνο, τεράστιο πλεόνασμα.  Αλλά και με την διαγραφόμενη, από τις αγορές, διάθεση, για δυσβάστακτα νέα επιτόκια, οψέποτε χρειαστεί να προσφύγουμε σ' αυτές, με νέα ομόλογα, για την κάλυψη των τρεχουσών αναγκών μας.

Ας ευχηθούμε να τα βγάλουμε πέρα, ως χώρα, ως εθνική οικονομία και ως πολίτες. Να μην έχουμε, σε αυτόν τον ανήφορο, την μοίρα του Σισύφου. Να μην κατρακυλήσουμε και πάλι προς τα πίσω.

Κατά τα λοιπά, ασφαλώς και είναι επιτυχία αυτής της κυβέρνησης το ότι κλείνει ο κύκλος των ορατών μνημονίων. Μια επιτυχία που οφείλεται στο γεγονός ότι, εκείνοι οι οποίοι πλειοδοτούσαν σε λαϊκίστικες υποσχέσεις για παροχές, αποδείχθηκαν οι μεγαλύτεροι ...ψαλιδοχέρηδες, στην περικοπή δικαιωμάτων και πάροχων, που ούτε καν διανοήθηκαν οι προκάτοχοί τους.

Κατά τούτο, οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε ότι τόλμησαν. Τόλμησαν, και κατάφεραν να εφαρμόσουν την πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική, ό,τι πιο μονεταριστικό και θατσερικό μπορούσε να φανταστεί κανείς. Και όλα αυτά χωρίς να ανοίξει μύτη. Τόλμησαν να προδώσουν τις ιδέες και τα πιστεύω με τα οποία εμφανίστηκαν στον πολιτικό στίβο. Τόσον ώστε, θα μείνουν στην ιστορία ως «γιαλαντζί αριστεροί». Και πέτυχαν να τους στηρίζουν εκείνοι τους οποίους κατήγγειλαν ως εχθρούς του λαού μας. Ως τους κακούς ξένους, που μας πίνουν το αίμα. Έγιναν οι εκλεκτοί της Μέρκελ, του ΔΝΤ, των πιο σκληρών εταίρων μας.  Και μας φόρτωσαν με νέα χρέη πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων. Ε, δεν είναι θαύμα;

 

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr