Άρχισαν τα όργανα με τα κόμματα και τις επισημάνσεις τους μετά την παραίτηση Τόσκα, μια παραίτηση που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου σε ότι αφορά την ανάληψη ευθυνών από την Πολιτεία για την πυρκαγιά στο Μάτι.

Την ίδια στιγμή που οι κρατικές υπηρεσίες δουλεύουν πυρετωδώς, για να δείξουν ότι το κράτος συμπαρίσταται ενεργά στους πληγέντες με κάθε τρόπο και μέσον, οι συζητήσεις για το αν θα έπρεπε να παραιτηθούν και άλλοι στην κυβέρνηση, μονοπωλούν την επικαιρότητα, αφού μετά την απαρίθμηση των θυμάτων, φαίνεται πως έχει περισσότερη σημασία το πολιτικό κόστος και η εκμετάλλευσή του από τα κόμματα και λιγότερο η αποκατάσταση των ζημιών στους πυρόπληκτους, οι αιτήσεις των οποίων για αποζημίωση πλησιάζουν ήδη τις 3.000.

Οι πολίτες στο Μάτι βρίσκονται σε απόγνωση και μόλις τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι τους περιμένει από πλευράς γραφειοκρατικών διαδικασιών. Το κράτος βέβαια, επιμένει στις κατεδαφίσεις των αυθαιρέτων και εν μέσω θέρους κανείς δεν μπορεί να καταλάβει προς τι όλη αυτή η φασαρία, από την στιγμή που πριν την πυρκαγιά και χρόνος υπήρχε και ο κρατικός μηχανισμός ήταν πανταχού παρών -τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο- για την όποια κινητοποίησή του κατά της παρατεταμένης αυθαιρεσίας.

Είναι τουλάχιστον υποκριτική η στάση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, η μια διότι επαίρεται πως η κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού ήταν άμεση και η δε με την συνεχόμενη άσκηση κριτικής, να προσπαθεί να περάσει την εντύπωση πως αν στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ, δεν θα συνέβαινε αυτό το κακό. Η ύστατη υποκρισία και από την κυβέρνηση και από την αντιπολίτευση στο σύνολό της.

Αντί να κάτσουν όλοι μαζί, για να δείξουν στον κόσμο πως κάτι κάνουν, για να αποδείξουν την ύπαρξή τους, ακόμη και σε αυτό υστερούν και μετά τα βάζουν με τον κόσμο που κατηγορεί τα κόμματα, ότι τάχα αυτή είναι «ισοπεδωτική στάση». Αναμενόμενα βέβαια, όλα αυτά, σε αυτούς που έχουν συνηθίσει την κομματική ψευδολογία, όχι, όμως, αναμενόμενο και το μέγεθος της καταστροφής που ξεπερνά τα όρια ανοχής.

Πρέπει να πειστεί ο κόσμος πως η αναγέννηση κάθε καμένης έκτασης ή ανοικοδόμηση των κατεστραμμένων σπιτιών περνά μονάχα από την διάθεση και τσέπη του καθενός, από την προσφορά της ίδιας της φύσης, από τα δάση που αναγεννιούνται και την άγρια ζωή που θα ξανασταθεί στα πόδια της. Η ατομική πρωτοβουλία, ο εθελοντισμός και η σύσταση οργανώσεων πολιτών για την πρόληψη, αντιμετώπιση και αποσόβηση νέας τραγωδίας, μπορεί να αποτελέσει τον οδηγό για την νέα μέρα που πρέπει να ξημερώσει, φέρνοντας μαζί της ένα καινούργιο αισιόδοξο μήνυμα.

Μόνο με την αυτοοργάνωσή τους θα μπορέσουν οι πολίτες να αντιμετωπίσουν μαζικά τις νέες προκλήσεις, μακριά και χωρίς καμία σχέση με το επίσημο κράτος. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά όχι ακατόρθωτο, από την στιγμή μάλιστα, που η ζημιά που προκαλεί το κράτος είναι ανεπανόρθωτη, χώρια από την ανυποληψία των υπηρεσιών του και το μέγεθος της διαφθοράς.

Δυστυχώς, μετά από τέτοιες τραγωδίες, δίδεται μια ακόμη ευκαιρία στους πολίτες να καταλάβουν πως για να επιβιώσουν πρέπει να αυτοοργανωθούν, να αυτοπροστατευθούν και να θωρακιστούν.

Τι λειτούργησε στην πράξη από τα μέτρα προστασίας κατά των πυρκαγιών; Ποιος συντονισμός υπήρξε και πότε, δεκαετίες τώρα, με αποκορύφωμα τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007 και την τωρινή στο Μάτι; Τι χρειάζεται άλλο να δείξει το επίσημο κράτος, για να κάνει τους πολίτες να ενεργοποιήσουν τις δικές τους δυνάμεις; Εξάλλου, τα περιστατικά είναι πλέον πολλά, που λειτουργούν ως αφορμές για αυτή την ενεργοποίηση.

Εναπόκειται λοιπόν, στους ίδιους τους πολίτες να δράσουν με αποφασιστικότητα και γρήγορη σκέψη, απομονώνοντας όλους τους ντελάληδες της συμφοράς, όλους εκείνους που ζητούν ψήφο σε κοινοβουλευτικό ή δημοτικό επίπεδο.

Οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από επαγγελματίες πολιτικούς. Έχουν ανάγκη από συντροφικότητα, αλληλεγγύη και ατομική πρωτοβουλία. Γιατί στις δύσκολες στιγμές πάντα αγκαλιάζονται μεταξύ τους, συνειδητοποιώντας πως ο εχθρός είναι αλλού. Θλιβερό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι σοροί των ανθρώπων που βρέθηκαν απανθρακωμένοι, αλλά αγκαλιασμένοι.