Δούλοι ενός συστήματος που ξερνά φτώχεια, μιζέρια, απραξία και ανεργία, ενσωματωμένοι σε ένα καθεστώς που υπόσχεται αλλαγή νοοτροπιών, αλλά που το ίδιο αυτό καθεστώς καλλιεργεί κατεστημένες συμπεριφορές, οι πολίτες της Ελλάδας αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ζουν μέσα σε ένα  όνειρο προβοκάτσια κρυμμένων επιθυμιών και σε ένα περιβάλλον που συνεχώς εγκλωβίζει τις μάζες, που μάταια προσπαθούν να ξεφύγουν από τα αδιέξοδα που τα συστήματα εξουσίας δημιούργησαν εδώ και πολλές δεκαετίες. 

Με πρόσχημα το χρήμα και τον εύκολο πλουτισμό, την δημιουργία τεχνητών στιγμών ευδαιμονίας, που μέσα τους βράζει υποβολιμαία ο ανθρώπινος θυμός, το παρών σύστημα ευνοεί πρωτίστως την υλική ευμάρεια, στην προσπάθειά του να αποφύγει με κάθε τρόπο τις κάθε είδους αντιδράσεις που στοχεύουν τον πυρήνα του.

Μετατρέποντας τον καθένα σε άβουλο ον με τεχνητές επιθυμίες και «θέλω», με πλασματικά όνειρα για μια γεμάτη ασφάλεια ζωή μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του και μια εξασφαλισμένη διασκέδαση σε προκαθορισμένα λημέρια ψυχαγωγίας, δίδεται η δυνατότητα  δημιουργίας αποπροσανατολιστικών πλάνων, για μια ζωή που δεν πρόκειται να αποκαλυφθεί στο εύρος της σε αυτούς που δεν ζητούν πολλά.

Γιατί είναι αυτό το ζητούμενο, να μην γίνεται επιθυμητή η κρυμμένη αλήθεια της ζωής, να μην γίνεται αρεστή η Παιδεία, οι προσήκοντες συντροφικοί τρόποι και συμπεριφορά στο όνομα και μόνο του κέρδους και της απομονωμένης από τα κοινά ζωής, για τα οποία άλλοι είναι υπεύθυνοι.

Παραχωρώντας ελεύθερο έδαφος στους κάθε λογής επεκτατιστές της οργιαστικής χλιδής, που γίνεται φαντασιακή στόχευση και μόνιμος σκοπός των κάθε λογής αποστερημένων από εξουσία ατόμων, οι πολίτες -μέχρι πρότινος εργάτες της μόρφωσης και καλλιέργειας- ξεπουλούν για ένα κομμάτι ψωμί τις κάθε είδους θεωρήσεις τους χάριν της ευκαιριακής επιθυμίας για εξασφαλισμένες δια του πλούτου απολαύσεις, που παραπέμπουν σε όντα διψασμένα για ένα άλλο κλέος και φήμη, για όντα που ξεδιψούν ακριβώς μετά από μια εικονική αναγνώριση ότι έκαναν αυτά που έκαναν γιατί μάζεψαν χαρτιά, πτυχία και άλλου είδους πιστοποιητικά σπουδών αλλά όχι Παιδείας, που τόσο λείπει από τον κόσμο.

Και το παράξενο είναι ότι οι εγγυημένες από το σύστημα απολαύσεις γίνονται δέλεαρ και στους υποτιθέμενους πνευματικούς κύκλους, που με την τρανταχτή τους παρεμβατική απουσία ευνοούν την κατασταλτική φύση ενός συστήματος κυριαρχίας, το οποίο επιβιώνει από αυτήν ακριβώς την απουσία πράξης και έμπνευσης για μια διαφορετική ζωή.

Αν το καλοσκεφθείς όμως, αυτή ακριβώς η κάστα είναι που θεμελιώνει το εύρος της απομόνωσης και ακυρώνει τους αγώνες πολλών δεκαετιών, για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Αντιμετωπίζεται δε, αυτή η τάση για το διαφορετικό ως «χαμένος χρόνος» και «σπατάλη ενέργειας», λες και αυτό που έχει αξία είναι να φαίνεσαι πως βγάζεις πολλά χρήματα και να κάνεις τοιουτοτρόπως πολλούς φίλους, γιατί αυτό ακριβώς έχουν αναγάγει σε μυστικό μιας απόλυτα ευδαιμονικής ζωής.  

Τι είναι όλα αυτά, αν όχι μαζική αποκτήνωση στην καλύτερη των περιπτώσεων; Πώς κατοχυρώνεται μια πορεία προς την επιδιωκόμενη ομαλότητα, όταν αυτή ακριβώς η ανταγωνιστική σχέση μεταξύ των ανθρώπων υποβαθμίζει στο έπακρο την επιθυμία για αλληλεγγύη και συμπόρευση;

Οι πολίτες στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη γιατί περί αυτού ο λόγος σήμερα προδιαγράφουν μια ακόμη παρακμή σε όλα τα επίπεδα, εκπληρώνοντας τους στόχους του ασθμαίνοντος καπιταλισμού για την ήπια μετάβαση στον απόλυτο ιδεολογικό αποκλεισμό. Η μετάβαση αυτή γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους, αφού μόνο δούλοι των υλικών επιθυμιών υπάρχουν διαθέσιμοι και πληθώρα άλλων πολιτών περιμένουν διψασμένοι στην ουρά.

Η Ευρώπη ολόκληρη, θέλω να πω με αυτό, και κατά συνέπεια η Δύση είναι στην δύση της, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει πως οι λαοί της θέλουν να κάνουν το βήμα για έναν καλύτερο κόσμο. Τα φαινόμενα υποδεικνύουν μια σαφή υπεροχή της ετερονομίας σε βάρος των ελάχιστων προσπαθειών για περισσότερη δημοκρατία. Αν δε προσθέσει κανείς σε αυτό και την μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς και την ανάδειξη του εθνικισμού σε πρώτη ανάγκη έκφρασης κοινωνιών που αποστερούνται βασικών αρχών δημοκρατικής ζωής, τότε η πορεία όχι μόνο είναι προδιαγεγραμμένη, αλλά το πολύ πολύ ο αγώνας εστιάζεται  στην αποφυγή και μόνο ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.

Αν και αυτό δεν είναι απόλυτα σίγουρο, με δεδομένο ότι οι μάζες ήδη έχουν μάθει εκ νέου να αλληλοσπαράζονται με την διεκδίκηση της ανωτερότητας της κάθε φυλής που παραπέμπει σε άλλες εποχές με τα γνωστά ιστορικά αποτελέσματα.