*Το τελευταίο διάστημα, στο γραφείο εξυπηρέτησης πελατών της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, στο πάρκινγκ, γίνεται το αδιαχώρητο.

Όλοι γνωρίζουμε το λιλιπούτειο μέγεθος του γραφείου, που δεν χωρά ούτε 15 ανθρώπους όρθιους.

Κι όμως, όλα είναι δυνατά σε τούτο τον κόσμο και δη στη χώρα που ζούμε. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε τ' αδύνατα δυνατά και τ' ακατόρθωτα κατορθωτά.

Σ' αυτόν τον «μικρόκοσμο» της ΔΕΗ, όπου ο καθένας δεν δικαιούται παρά ελάχιστα εκατοστά (σε περίοδο πληρωμών) όσο το εκτόπισμά του, ίσως και λίγο λιγότερο, καθώς περιμένοντας στην ουρά πιέζεται από μπρός κι από πίσω, ασφυκτιά και ενίοτε κάθεται και... στο ένα πόδι.

Τούτες τις μέρες, καθώς έληγε η προθεσμία για την κατάθεση δικαιολογητικών για την ανανέωση του αγροτικού τιμολογίου, η κατάσταση ήταν ακραία.

Μια ατελείωτη ουρά, που συμπιέζονταν στην είσοδο και διακλαδιζόταν εν συνεχεία σε τρεις: η μία οδηγούσε στα ταμεία για την εξόφληση των λογαριασμών, η δεύτερη, η πολυπληθέστερη, για το αγροτικό μειωμένο τιμολόγιο και η τρίτη, εξίσου «δυσάρεστη», για τους διακανονισμούς και τις ρυθμίσεις.

Τούτη είναι μια μικρογραφία της ζωής των Ελλήνων, που συνθλίβονται καθημερινά, υπόκεινται σε ψυχολογικά βασανιστήρια και αντιμετωπίζουν τα πάντα με μια ...«υποδειγματική» ανοχή και πραότητα. Χωρίς νεύρα, χωρίς ένταση, αλλά υπνωτισμένα, εντελώς αδιάφορα και απαθή. Το τι, γιατί, αν και πόσο νόμιμα, συνταγματικά και λογικά, είναι όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν φαίνεται πλέον να τους απασχολεί. Σαν τα ζώα στο μαγγανοπήγαδο δέχονται και υπομένουν τον «ζυγό».

Όσον αφορά στην ουσία του θέματος, όμως, ακόμα και εκείνοι που έχουν σχετική άδεια με ισχύ ως το 2020, είναι υποχρεωμένοι να προσέρχονται και να καταθέτουν τα διάφορα δικαιολογητικά. Η φασαρία, προφανώς, γίνεται για τα 150αρια και τα 250αρια. Τι θα γινόταν, όμως, αν ξεκινούσε ένα κίνημα, όχι του τύπου «δεν πληρώνω», αλλά κατάθεσης μαζικών αγωγών, για περιπτώσεις που «κραυγάζουν»; Και αναρωτιόμαστε, πού είναι το συνεταιριστικό κίνημα; Γιατί δεν αντιδρά; Το πρόβλημα των αγροτών βρίσκεται μόνο στις επιδοτήσεις και στις αποζημιώσεις, σε κάθε ενδεχόμενο καταστροφής της παραγωγής;

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ «Δ»