Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάρισμα στον άνθρωπο από το να πιστεύει πως μπορεί να βιώσει το πολίτευμα της πραγματικής δημοκρατίας της άμεσης Δημοκρατίας- όπου θα επιλέγει αυτός τους κατάλληλους «άρχοντες» και όχι τους εκπροσώπους -κατά τα πρότυπα της αθηναϊκής δημοκρατίας, που τόσα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα για τον απλό λόγο του ότι κατά την διάρκειά της οι τέχνες, η φιλοσοφία, η πολιτική, οι επιστήμες αλλά πάνω απ' όλα η Παιδεία, γνώρισαν μεγάλη άνθηση.

Το γεγονός ότι σήμερα γίνεται επίκληση της δημοκρατίας αυτής σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων βοηθητικά βέβαια των επαναστάσεων των προηγούμενων αιώνων που πρόσφεραν την ελεύθερη έκφραση σε καθεστώτα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ώστε να  μπορεί δηλαδή, ο καθένας να εκφράσει την άποψή του χωρίς φόβο και λογοκρισία, όλο αυτό είναι ένα προτέρημα που δεν πρέπει να χαθεί λόγω της ξαφνικής γιγάντωσης του εθνικισμού, του λαϊκισμού και της  πατριδολατρίας, στο όνομα των οποίων ο πολιτισμός και η κουλτούρα «του άλλου» καταδικάζεται και διώκεται.

Όταν στην Ευρώπη καθιερώνονται τμηματικά αντιλήψεις που οδηγούν τις κυβερνήσεις χωρών της να κρατούν σε ομηρία 50 ανθρώπους στα νερά της Μεσογείου και που μόλις πριν από λίγες ημέρες τους επετράπη η είσοδος στην Μάλτα, όταν ετοιμάζονται να καταβληθούν τουλάχιστον 6 δισ. δολάρια για την ανέγερση τείχους 800 χιλ. στα σύνορα ΗΠΑ Μεξικού για την αποτροπή των προσφυγικών ροών, όταν στην Σλοβακία, την Ουγγαρία και την Αυστρία μεγαλώνει αλματωδώς η μισαλλοδοξία, αυτή ακριβώς η δημοκρατία ακόμη και με την μορφή που έχει σήμερα -και συγκεκριμένα κάποια κομβικά νομοθετήματα στα συντάγματα των χωρών της πρέπει πάση θυσία να διαφυλαχθεί. Η απόσταση βέβαια, από την πραγματική δημοκρατία την άμεση δημοκρατία είναι τεράστια και θέλει πολύ μεγάλη προσπάθεια να κατακτηθεί από τους λαούς. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει από το να υπερασπίζεται κανείς με πάθος την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, μια ελευθερία που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και θυσίες.

Βρισκόμαστε, όμως, μπροστά σε απόπειρες επιστροφής στον σκοταδιστικό μεσαίωνα της Ιεράς Εξέτασης, και φυσικά εδώ εξαιρώ τις μεσαιωνικές πόλεις του αυτοκαθορισμού, της αυτονομίας και της αυτοτέλειας, αλλά πάνω απ' όλα την λαμπρή Αναγέννηση. Διανύουμε μια εποχή όπου η αντίθετη γνώμη βαφτίζεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ως ύποπτη και κατακτήσεις δεκαετιών γίνονται κουρελόχαρτα από κυβερνήσεις που ονειρεύονται τον εθνικοσοσιαλισμό.

Δέστε τι γίνεται, βέβαια και στην Βραζιλία ή την Αργεντινή και την Ουρουγουάη, αναλογιστείτε την απειλή της επέλασης ενός ολοκληρωτικού κινέζικου καθεστώτος, παρά τις όποιες επιφανειακές αλλαγές λόγω των συνεχών αγώνων των κινέζων ακτιβιστών, προβληματιστείτε για την Ρωσία του Μεγαλοϊδεατισμού και τα αυταρχικά καθεστώτα της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, που το καλύτερο που έχουν να προσφέρουν στους πολίτες τους -σε αντιδιαστολή με τον Τσάρο Πούτιν- είναι να επιτρέπουν απρόσκοπτα την δημιουργία αμερικανικών βάσεων.

Όλα αυτά θέτουν την δημοκρατία σε κίνδυνο, συνταράσσουν τα θεμέλια της όποιας κατακτημένης ελευθερίας και πισωγυρίζουν την ανθρωπότητα. Το έχουν αντιληφθεί αυτό άραγε, οι ηγέτες των υποτιθέμενων δημοκρατικών χωρών ή αυτό που κάνουν δεν είναι παρά να καταδικάζουν υποβολιμαία τον ρατσισμό στις δημόσιες εκδηλώσεις και τα θεάματα;  

Οι λαοί πρέπει να βρουν τον τρόπο να αντιδράσουν πριν είναι πολύ αργά. Τα μηνύματα από όλο τον κόσμο δεν είναι ευχάριστα. Αν το όνειρο της άμεσης δημοκρατίας έχει απομακρυνθεί, η ίδια η αστική δημοκρατία ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Από την κατάσταση αυτή πρέπει να βγουν αλώβητοι οι πολίτες και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να πάψουν να εμπιστεύονται τις ψευδοδημοκρατικές κυβερνήσεις. Το δράμα είναι ότι ψευδοδημοκρατία αποκαλεί το σημερινό σύστημα και η ακροδεξιά, καρπούμενη τους ψήφους απελπισμένων πολιτών, που αντί να στραφούν στην πραγματική δημοκρατία προτιμούν να πριμοδοτούν δογματικά καθεστώτα. Αποτέλεσμα, ο κόσμος να κάνει βήματα προς τα πίσω, αντί να επιδιώκει περισσότερη ελευθερία, που θα εξαλείψει το επιχείρημα της ακροδεξιάς ότι δημοκρατία σημαίνει ασυδοσία.

Η άμεση δημοκρατία είναι και παραμένει το ζητούμενο σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς. Από πολλές πλευρές, όμως, καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να βιώσουμε και πάλι τον εφιάλτη του ναζισμού και του σταλινισμού. Δεν είναι και λίγοι οι πολίτες που έχουν ήδη πέσει σε αυτή την παγίδα. Υπάρχουν, όμως, στον αντίποδα και πολλοί άλλοι που διαθέτουν το χάρισμα να πιστεύουν σε έναν άλλο κόσμο, στην άμεση δημοκρατία, τις λαϊκές συνελεύσεις, την αυτονομία και τον αυτοκαθορισμό. Το βλέπουμε αυτό σε πολλά κινήματα και κινήσεις πολιτών. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάρισμα από το να μην παραμένεις φυλακισμένος στην ιδιώτευσή σου και να ακούς την αντίθετη άποψη, σε εποχές όπου τα καταφύγια δεσποτικών και δογματικών αντιλήψεων πολλαπλασιάζονται επικίνδυνα και ο αγώνας είναι πολυμέτωπος.