Εξακολουθεί να πλήττει η κρίση τα νοικοκυριά, παρά το γεγονός ότι κάποιοι κύκλοι ποντάρουν στην Χριστουγενιάτικη πληρότητα των χειμερινών προορισμών, δείγμα της κατ΄αυτούς ευημερίας στην οικονομία, αφού για να υπάρχει πληρότητα θα πρέπει να υπάρχει λογικά και ρευστό.

Με επιχειρήματα του τύπου «έχει φράγκα ο Έλληνας» ή «κρίση κρίση αλλά διακοπές διακοπές...», με θεωρίες περί ξεπεράσματος της κρίσης και τερματισμού των μνημονίων παρά το ότι ο Σημίτης προειδοποιεί πως η χώρα θα καταφύγει εκ νέου σε δανεισμό, επιβάλλοντας νέα μέτρα λιτότητας, η κυβέρνηση προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση, μιλώντας ξακάθαρα για μια χρονιά οικονομικής ανάνηψης με τα συνήθη πλασματικά στοιχεία περί μείωσης της ανεργίας, ή τις στατιστικές του ελέους για τα υποτιθέμενα πλεονασματικά προνόμια στα φτωχά νοικοκυριά.

Θεωρίες που προκαλούν την μήνιν όλων όσων υποφέρουν και επιεικώς την απορία, αν όντως πιστεύουν κάποιοι στην κυβέρνηση αυτά που λένε ή τα λένε επειδή δεν έχουν κάτι άλλο να πουν. Δεν λέει απολύτως τίποτα το γεγονός ότι οι πολίτες προσπαθούν να αποδράσουν για μερικές μέρες από το κλεινόν άστυ, ούτε το ότι έχουν κλείσει δωμάτια για 80 ευρώ και άνω στους χειμερινούς τουριστικούς προορισμούς.

Ούτε ο πολλαπλασιασμός της κυκλοφορίας αυτοκινήτων στους δρόμους των πόλεων, ούτε φυσικά οι για λίγες μέρες φτηνές αγορές στα εμπορικά καταστήματα, αγορές που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην συνολική αναθέρμανση της αγοράς. Υπάρχουν, βέβαια και σαθρά επιχειρήματα του τύπου «οι νέοι αγοράζουν πανάκριβα κινητά..», γεγονός που έχει να κάνει περισσότερο με τις παραδοσιακές συνήθειες των Ελλήνων απέναντι σε κάθε καινούργιο γκάτζετ, συνήθεια που σχετίζεται με την προτίμηση του να χρωστά κανείς στην εφορία και τις τράπεζες, αλλά το καλύτερο smart phone να μην λείπει και εξαιρείται ποτέ από τις αγορές του. Ακόμη και αυτό, όμως, συμβαίνει σε κάποιες μονάχα οικογένειες και όχι στην πλειοψηφία. Τα επιχειρήματα λοιπόν, αυτά καταρρέουν εν τη γενέσει τους.  

Είναι, όμως, επιχειρήματα, που στην ημερήσια διάταξη στις κουβέντες μεταξύ των πολιτών, στις περιλάλητες αναλύσεις κάποιων αυτόκλητων ειδικών που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως αυτά που λένε, τα έχουν μελετήσει επαρκώς.

Πλαισιωμένη λοιπόν, με τέτοιες ιστορίες η ελληνική πραγματικότητα, διανθισμένη με απείρου κάλλους σχόλια και εκτιμήσεις, με κόμματα που αναπνέουν από αυτήν ακριβώς την παρατεταμένη σύγχυση στα επιχειρήματα του καθενός, δεν απαντά σε κανένα ερώτημα για το πώς γεννήθηκε αυτή η περιβόητη οικονομική κρίση και το πώς τα ελληνικά νοικοκυριά θα ξεφύγουν οριστικά από αυτήν. Μια πραγματικότητα που παραπέμπει σε ένα εφιαλτικό προτσές, που συγκαλύπτει η συνήθης και παραδοσιακή επίπλαστη ευημερία των ημερών.

Τα ερωτήματα, θέλω να πω, παραμένουν αναπάντητα ή παραπέμπονται στο μακρινό μέλλον. Για να πούμε, όμως, τα πράγματα με το όνομά τους, σε καμία περίπτωση οι λιτές αγορές των Χριστουγέννων δεν αποτελούν κριτήριο εμπορικής άνθησης, ούτε τα εντυπωσιακά κινητά νέας γενιάς αποτελούν οδηγό οικονομικής ανόδου. Το καλύτερο λοιπόν, που έχουν να κάνουν οι πρεσβευτές των επιχειρημάτων αυτών, είναι να πάψουν να δίνουν αβάντες στις κυβερνήσεις και πόντους στην επιχειρηματολογία τους, πως μια νέα εποχή πλησιάζει.

Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά πως η κρίση θα κρατήσει ακόμη για καιρό. Τα πορτοφόλια έχουν ήδη αδειάσει και ο καθένας προσπαθεί να καλυφθεί πίσω από τις ψευδαισθήσεις του. Αν μη τι άλλο, ζούμε εποχές όπου η στέρηση έχει καθηλώσει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Εποχές που το να φιγουράρει κανείς με το καλύτερο γκάτζετ που έχει στην κατοχή του, δεν βοηθούν στο να ξανοιχτεί περαιτέρω.

Ας μείνουμε λοιπόν, στην μικρή χρονική ανάπαυλα των Χριστουγέννων και ας ξεχάσουμε οριστικά τις φρούδες ελπίδες για μια δήθεν καινούργια πραγματικότητα. Ας κάνουμε σκέψεις αποκλειστικά για την ατομική μας βελτίωση σαν χαρακτήρες, ας καλλιεργήσουμε τα αισθήματα αλληλεγγύης και συναδέλφωσης, αισθήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν στο πώς θα κινηθούμε ασφαλέστερα στο μέλλον.

Πάνω απ' όλα, όμως, ας πάψουμε να σχολιάζουμε ο ένας τον άλλο για πράγματα ανούσια και αρκούντως υποκριτικά. Αυτή ακριβώς την διαμάχη εκμεταλλεύονται τα κόμματα εξουσίας, παρουσιάζοντας μια πλασματική κατάσταση στην κοινωνία. Μην τους κάνουμε για πολλοστή φορά τη χάρη να ελεεινολογούν πάνω από την σορό μιας επιεικώς αποπροσανατολισμένης κοινωνίας.