Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χώρα έχει περάσει σε μια νέα εποχή, μακριά από τους εφιάλτες του παρελθόντος ή να μας εμψυχώσουν ότι τάχα έρχονται καλύτερες ημέρες λόγω υποτιθέμενων κοινωνικών πολιτικών, που αν μη τι άλλο φαντάζουν ουτοπία στην σημερινή εποχή λόγω της ατέρμονης φορολογίας και της ασκούμενης πολιτικής λιτότητας που άλλοτε προκαλεί πονοκέφαλο και άλλοτε προβάλλεται ως η ύστατη λύση για την αλλαγή της κατάστασης, όσο και να θέλουν να μας ενσωματώσουν στις προγραμματικές τους απόπειρες για δήθεν νέους δρόμους, η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει στο παραμικρό.

Ο διαλυμένος κοινωνικο-οικονομικός ιστός, η μεγάλη ανεργία που δεν επιλύεται από τα όποια προγράμματα περιστασιακής απασχόλησης που πλασάρονται ως λύση για την καταπολέμησή της, αλλά και ο κατακερματισμένος εργασιακός τομέας που δεινοπαθεί από την ελλειμματική προσφορά θέσεων εργασίας και την παρατεταμένη ρουσφετολογία, όλα αυτά αρκούν για να πει κανείς με σιγουριά ότι η περίφημη νέα εποχή καθυστερεί για πολύ ακόμη.

Στα χαρτιά, βέβαια και τις μπροσούρες όλα λανσάρονται ως έτοιμες λύσεις ή σχέδια επί χάρτου σε κρίσιμες στιγμές, όλα επισημαίνονται ως εφεδρείες σε περίπτωση που η χώρα πτωχεύσει ή χάσει οριστικά το τραίνο της ανάπτυξης. Τραγικές ενημερωτικές καμπάνιες από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα συμπληρώνουν το παζλ της ανοησίας, που δεν εκλαμβάνεται ως τέτοια λόγω της παραφιλολογίας που εκτυλίσσεται στο όνομα της κάθαρσης κα της εξυγίανσης.

Τα κόμματα λοιπόν, παίζουν πολύ καλά το παιχνίδι τους και όσοι τα πριμοδοτούν, διαλαλούν πως η ανάγκη τους έφερε ως εδώ, όπου το να υπηρετείς την κομματική λογική δεν θεωρείται παρά ένας τρόπος για να βρεις εργασία, να βολευτείς κάπου τρόπον τινά με κάθε κόστος και τίμημα.

Προεκλογική περίοδο διανύουμε, τα έργα και ημέρες των κομμάτων στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας,  οι υποσχέσεις για καλύτερες μέρες στην κορυφή της διαφημιστικής αγοράς των προεκλογικών σποτ, που αργά ή γρήγορα θα κάνουν την εμφάνισή τους. 

Τι απουσιάζει από το μενού της επικαιρότητας, με τις ασύλληπτης έμπνευσης συναλλαγές και την επιτηδευμένη μακαριότητα των εμπλεκομένων σε αυτή; Μα φυσικά το κόστος που θα επιδεινώσει τις ήδη υπάρχουσες προβληματικές σχέσεις μεταξύ των πολιτών. Εν αρχή ήταν το χάος έλεγε στην αρχαιότητα ο Ησίοδος, για να συμπληρώσει περιφραστικά ο Αριστοτέλης ότι οι ελεύθεροι Αθηναίοι διέφεραν από τους δούλους στο ότι είχαν την δυνατότητα να βιώνουν την πραγματική δημοκρατία και πως ήταν εκπαιδευμένοι σε αυτό.

Σε αντιπαραβολή, το σημερινό κόστος από την εξαφάνιση του ρόλου που επιτελεί ο καθένας στις κοινωνίες της προφανούς ανισότητας που υπερέχουν των διακρίσεων της εποχής εκείνης, είναι αυτό που συντηρεί το ακατανόητο και το προφανέστατο χάος του σημερινού κόσμου, όπου οι πολίτες έχουν συνηθίσει και αποδεχθεί την ανελευθερία ως φυσιολογικό γεγονός. Αν στην αρχαιότητα κάποιοι είχαν προνόμια, σήμερα τα προνόμια δεν τα έχει κανείς από τους πολίτες, παρά μόνο οι εκπρόσωποί τους στο κοινοβούλιο.                                                                                                                                                                      

Αυτοί είναι που προσπαθούν κάθε φορά να τους πείσουν πως πλησιάζει η εποχή της δικαίωσης των κόπων και των στερήσεων, πως επιτέλους οι προσπάθειες από μια μακρά υπομονή θα δρέψουν τους καρπούς της αναπτυξιακής διαδικασίας. Αυτό ακριβώς δεν το κάνει μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση, που σαφώς έχει λόγον διδόναι για την μελλοντική πολιτική λιτότητας και των περικοπών. Θέλω να πω, αγαπητοί αναγνώστες, ότι δεν είναι προνόμιο μόνο του ΣΥΡΙΖΑ να παραπλανά τους ψηφοφόρους του, αλλά και της ΝΔ στην προσπάθειά της να σφετεριστεί την εξουσία που θα της δοθεί. Και για να μην μακρηγορούμε, ένα είναι το ζητούμενο: Ποιος θα υποσχεθεί τα περισσότερα και θα πράξει τα λιγότερα ή για να το πούμε αλλιώς, ποιος θα πει τα λιγότερα γιατί δεν έχει πια τι άλλο να υποσχεθεί. Και στις δύο περιπτώσεις, το παιχνίδι είναι προφανές. Η δε ανελευθερία των πολιτών δεν περιορίζεται μόνο στις συναλλαγές, αλλά και στην παραμικρή σκέψη για ένα υποτιθέμενο ευοίωνο μέλλον.