Παρασύρονται όλοι σε επιλογές που αργότερα θα τους κοστίσουν ακριβά, όταν θα ψάχνουν και πάλι να βρουν πότε και με ποιο τρόπο έκαναν το βασικό λάθος, πριμοδοτώντας τινι τρόπω όλους αυτούς που επαναλαμβάνουν τις ανιστόρητες ρήσεις περί αναμόρφωσης της Δημοκρατίας και επισταμένου ελέγχου των συνιστωσών της, λες και η Δημοκρατία είναι ένα απλό τεχνικό κατασκεύασμα που χρήζει μηχανικού ρεκτιφιέ και οι κυρίαρχοι πρέπει να κάνουν την συνήθη δουλειά - λάντζα με τις μηχανοποιημένες αναθεωρήσεις ή τροποποιήσεις νόμων σε καθεστώς όπου ο λαός δεν είναι παρών.

Όντως, από μία άποψη, η Δημοκρατία αυτή πέρα από ψευδεπίγραφη είναι πλασματική και τεχνητή, προκειμένου να κρατούνται σε συνεχή υστέρηση οι πολίτες, νομίζοντας βέβαια πως αυτή είναι η Δημοκρατία και όχι άλλη. Και επειδή ζυγώνουν εκλογές, οι φωνές περί της ελεύθερης και απρόσκοπτης άσκησης του εκλογικού δικαιώματος κατακλύζουν την ατμόσφαιρα, και όλοι θαρρείς πως ξύπνησαν από χειμερία νάρκη για να προπαγανδίσουν το μέγεθος μιας ακόμη εξαπάτησης στο όνομα και την επικράτεια του εξακολουθητικά νομοταγούς πολίτη, που δεν σέβεται  ποτέ τον νόμο, αλλά τον αγνοεί ολοένα και περισσότερο.

Μπορεί να πει κανείς με σιγουριά, ότι από τους χιλιάδες ψηφοφόρους υπάρχει κάποιο αξιόλογο ποσοστό που σέβεται το καθεστώς αυτό με τους νόμους που το συνοδεύουν; Είναι άραγε, εύκολο να συμπεράνει η μάζα των πολιτών πως δεν είναι συμμέτοχη στο φαγοπότι που αυτή ακριβώς η ψευτοδημοκρατία πρώτη δίνει το δικαίωμα με την ασυδοσία και την διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, με την αχρειότητα στις συναλλαγές και την ανύπαρκτη ανθρώπινη επικοινωνία; Λίγοι νομίζω παίρνουν στα σοβαρά τα καθεστώτα αυτά που συνεχίζουν να πριμοδοτούν την αυθαιρεσία και τον ατομισμό, την ίδια στιγμή που το επίσημο κράτος απουσιάζει πανηγυρικά σε έκτακτες περιπτώσεις.

Γιατί, όμως, άραγε, επαφίεται ο λαός σε αυτό το σύστημα εξουσίας, σε αυτόν τον προκλητικά αποκαλούμενο κοινοβουλευτισμό που μετατρέπει τον πολιτικό σε επαγγελματία υποκριτή και τους ψηφοφόρους συμμέτοχους στην διαιώνιση αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης του τόπου, όπου είχε εκφωνηθεί κάποτε ο περίφημος Επιτάφιος του Περικλέους, στην Αθήνα των φιλοσοφικών σχολών, των τεχνών, της Εκκλησίας του Δήμου και όλων αυτών των επιτευγμάτων που την έκαναν ξακουστή σε όλο τον κόσμο;

Δεν έχει ανάγκη ο μέσος πολίτης ούτε και λόγο, να αισθάνεται ελεύθερος σε αυτό το καθημερινό ντελίριο αυθαιρεσίας και ετσιθελικότητας των Αρχών, που μεταβάλλουν την ζωή σε κόλαση για τον κάθε πικραμένο και την διαβίωση σε καρκινοβασία ή την βάδιση σε τεντωμένο σχοινί γιατί πρέπει τάχα να εφαρμόζεται το δίκαιο και οι νόμοι. Δεν οφείλει κανείς και τίποτε σε καμία κυβέρνηση που λειτουργεί ως διανομέας εντολών προς την εκπλήρωση της κάθε λιτότητας και την καθιέρωση ενός καθεστώτος ολιγαρχίας από όλες τις απόψεις.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο καθένας σε κάθε περίπτωση, είναι να σκεφθεί σοβαρά με ποιους συναλλάσσεται και σε ποιους δίνει το δικαίωμα να ψηφίζουν νόμους που όχι απλά δυσκολεύουν την ζωή του, αλλά την μετατρέπουν σε λαβύρινθο γεμάτο υποσχέσεις, κούφια λόγια και θεωρίες, που κατ' ουσίαν υποβαθμίζουν αισθητά την ζωή του. Πρέπει να αναλογιστεί από ποιους περιμένει τις λύσεις στα αδιέξοδα της ζωής, σε ποιους εμπιστεύεται να νομοθετήσουν για μια ακόμη φορά την παραβίαση της ιδιωτικότητάς του και την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων του.

Έχει το χρόνο να το κάνει αυτό κανείς, αρκεί να το θελήσει. Έχει την δυνατότητα της απομυθοποίησης αυτού του πλασματικού ορυμαγδού ειδήσεων, για την υποτιθέμενη επιστροφή στην «κανονικότητα» που οι ολιγαρχίες αποφάσισαν να διοχετεύουν καθημερινά από τους μηχανισμούς παραγωγής ψεύδους. Παγιδεύοντας για πολλοστή φορά την νεολαία στα κοινωνικά δίκτυα ανταλλαγής της κάθε είδους σαχλότητας, προκειμένου να δικαιολογήσει ο καθένας την ύπαρξή του στον τεχνητό παράδεισο της ψευτοψυχαγωγίας.

Κάποιοι θα πουν πως ο κόσμος αυτός είναι αληθινός και δεδομένος. Άλλοι θα αναμείνουν με αγωνία να ρίξουν την ψήφο στις κάλπες, για να αλλάξει η ζωή τους με έναν διορισμό των 600 700 ευρώ για αρχή και για συνέχεια. Άλλοι θα μουρμουρίζουν, αλλά θα κάνουν και πάλι το καθήκον τους, ψηφίζοντας μια γενική και αόριστη αλλαγή. Οι επιλογές αυτές κοστίζουν και το μέλλον είναι τελικός κριτής.