Η Μαρία Τζιρίτα ξαναχτυπά! Με σταθερή παρουσία στη λογοτεχνική βιβλιογραφία πλέον της δεκαετίας, η αγαπημένη και καταξιωμένη συγγραφέας στο αναγνωστικό κοινό, κατέθεσε μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο το νέο της κοινωνικό μυθιστόρημα «Ευτυχία θα πει...» που την επιμέλεια της έκδοσης έχουν οι Εκδόσεις Ψυχογιός.

Σε ότι αφορά την υπόθεση:

«Η Βίλα Ευτυχία φιλοξενεί επτά ηλικιωμένους ανθρώπους, τρεις άντρες και τέσσερις γυναίκες, πλούσιους και κάποτε διάσημους, οι οποίοι έχουν ένα κοινό στοιχείο: είναι όλοι τους άκληροι.

Όταν η νεαρή γιατρός Μελίνα Γκρέι περνά την πύλη της πολυτελούς βίλας, έχοντας αναλάβει τη θέση της παθολόγου, δεν μπορεί να φανταστεί πως αυτή η απόφαση θα αλλάξει ολόκληρη τη ζωή της. Κυνηγημένη και η ίδια από τα φαντάσματα και τα μυστικά του δικού της παρελθόντος, θεωρεί εξαιρετική την ευκαιρία που της δίνεται με αυτή τη θέση εργασίας, ώστε να κρυφτεί από όσα και όσους την καταδίωκαν. Μα μέσα σε όλα τα συγκλονιστικά που ανακαλύπτει στο σπίτι αυτό για τον εαυτό της, τους ανθρώπους και την ίδια τη ζωή, για πρώτη φορά συνειδητοποιεί πως ευτυχία θα πει...».

Μία υπόθεση μυθιστορηματικής πλοκής άριστα τοποθετημένης, που λαμβάνει χώρα μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Διαγράφει ένα υπερατλαντικό ταξίδι πλούσιο σε αισθήματα, σκέψεις, τακτική ζωής. Για τους αναγνώστες είναι γνωστό πως η Μαρία Τζιρίτα ξέρει να γράφει. Ξέρει να δίνει το θέμα της με όλες τις παραμέτρους που φέρνουν συνειρμούς, εμπνέουν αισθήματα, προκαλούν προβληματισμούς, αλλά και διευρύνουν το νου παρέχοντας ταυτόχρονα μια πληρότητα που οδηγεί σε αναγνωστική απόλαυση τον αναγνώστη. Δεν είναι τυχαία η συγγραφική της επιτυχία, αλλά σταθερή και με συνέπεια. Γι' αυτό και οι αναγνώστες γνωρίζουν πως επιλέγοντας να διαβάσουν τα βιβλία της, θα έχουν απολαβή και τέρψη.

Έτσι και αυτή τη φορά, με το καινούριο της μυθιστόρημα καινοτομεί και αγγίζει ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα. Την τρίτη ηλικία, κάνοντας ήρωες του έργου της ανθρώπους που έχουν φτάσει στη δύση της ζωής τους. Σε αυτά τα ευλογημένα χρόνια του γήρατος, όπου ο άνθρωπος είναι πλούσιος σε εικόνες, βιώματα, εμπειρίες, πλούσιος σε ζωή. Τότε που παίρνει τη γλύκα του ώριμου κρασιού και τον περιβάλλει η σοφία της ζωής, καθώς το σώμα γερνά αλλά η ψυχή μένει ακμαία, θέλει και δικαιούται να ζήσει σε όλη της την ένταση έρωτες, φιλίες, σχέσεις κάθε είδους. Τότε που ο άνθρωπος θέλει ακόμα να συνεχίζει να δημιουργεί, μα και να αναθεωρήσει, χαράσσοντας νέα πορεία σε όσα χρόνια ζωής του μένουν, ώστε να κατακτήσει κάθε κύτταρο της ζωής και να κονταροχτυπηθεί με το χρόνο, που έρχεται αμείλικτος να του κλέψει τη ζωή και να βάλει φραγμό. Γράφει η Μαρία Τζιρίτα το μυθιστόρημά της για τους ανθρώπους που βρίσκονται στο λυκόφως της ζωής,  προνομιούχων της ζωής, αφού κατάφεραν να ζήσουν χρόνια αρκετά, να τη διαβούν, να την κερδίσουν και τώρα ώριμοι πια γεμάτοι εμπειρίες, γνώση και γνώσεις, μπορούν να τη διαχειριστούν καλύτερα με περισσότερη δεξιοτεχνία, χωρίς συμβιβασμούς και ανυπέρβλητα εμπόδια. Και γράφει με τρόπο καθηλωτικό. Τόσο, που κάνει τον αναγνώστη να μη θέλει να αποχωριστεί το βιβλίο από τα χέρια του, να μην τελειώσει η ιστορία.

Στο σημερινό φύλλο έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε μία συνέντευξη που έδωσε η συγγραφέας για το νέο της μυθιστόρημα.

Κυρία Τζιρίτα, καλωσορίζοντας το καινούριο σας βιβλίο με την ιδιαίτερη και τόσο ευαίσθητη θεματική που καταπιάνεται, το πρώτο που μου έρχεται στο νου από τον τίτλο του «Ευτυχία θα πει...» είναι αν την ευτυχία τη φτιάχνουμε, τη βρίσκουμε ή έρχεται εκείνη να μας συναντήσει στο διάβα της ζωής μας;

Σαφώς και την φτιάχνουμε, αφού η ευτυχία που βιώνει ο καθένας μας είναι μια κατάσταση του μυαλού και στην ουσία της δεν επηρεάζεται από όσα δυσάρεστα μπορεί να συμβούν στην καθημερινότητά μας, αλλά ούτε επηρεάζεται από τα αποκτήματά μας.

Βασικοί ήρωες του μυθιστορηματικού ιστού άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, εκεί που γλυκαίνει ο οίνος καθώς ωριμάζει... Κατά πόσο όλη αυτή η σοφία του παρελθόντος χρόνου μπορεί να αποτελέσει εναρκτήριο λάκτισμα και δυναμική για ένα νέο ξεκίνημα;

Θεωρώ πως όλοι μας έχουμε πολλά να πάρουμε από τους ανθρώπους της ηλικίας αυτής, αν τους συναναστραφούμε ουσιαστικά και όχι τυπικά. Η σοφία και η εμπειρία τους μπορούν να μας δώσουν χρήσιμα μαθήματα για τη ζωή μας. Όμως και για τους ίδιους, όπως φαίνεται και στο βιβλίο μου, η ζωή δεν τελειώνει στα γεράματα ίσα ίσα υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις και μάλιστα πιο σωστά απ' ό,τι όταν ήσουν νέος!

Ευτυχία, Οδυσσέας, Μελίνα, Άλεξ, Άννα, Μαρκέλλα, Αλέξανδρος, Τέλης, Όλγα, Γιώργος, όλα ονόματα των ηρώων του μυθιστορήματος. Υπάρχει κάποιος που σας δυσκόλεψε περισσότερο; Θα κάνατε ένα διαχωρισμό ανάμεσα σε άντρα ή γυναίκα;

Από χαρακτήρες θα έλεγα ότι πόνεσα αυτόν της Άννας, με την οποία πιστεύω θα ταυτιστούν -δυστυχώς πολλές αναγνώστριες. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στα δυο φύλα, μοιράζονται εξίσου τους πόνους και τα βάσανα. Θεωρώ πως κανένας δεν με παίδεψε, γεννήθηκαν όλοι στο μυαλό μου αβίαστα.

Τι ρόλο μπορεί να έπαιξαν στη δυναμική της ψυχοσύνθεσής σας οι δικοί σας άνθρωποι της τρίτης ηλικίας; Αυτοί που συναντήσατε στον περίγυρό σας κατά την παιδική σας ηλικία;

Σίγουρα έχουν παίξει το ρόλο τους βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό μου. Από μικρή απολάμβανα την συντροφιά τους κι είχα τρελή αδυναμία στους παππούδες και τις γιαγιάδες μου. Αργότερα όταν τους έχασα, με κάθε ευκαιρία δενόμουν με ανθρώπους ηλικιωμένους που γνώριζα και πιστεύω ακράδαντα ότι τα διδάγματά τους με βοήθησαν πολύ στην εξέλιξή μου σαν άνθρωπο.

Ποια η γνώμη σας για τη θέση που έχει δώσει η σύγχρονη κοινωνία στους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας;

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια είναι σαφώς καλύτερα τα πράγματα για τους ηλικιωμένους. Πάντα φυσικά θα υπάρχουν κι οι περιπτώσεις εκείνων που γερνούν μόνοι και ξεχασμένοι, αλλά νομίζω πως είναι όλο και λιγότεροι. Από κρατική μέριμνα βέβαια, δεν είναι έτσι όπως θα έπρεπε τα πράγματα, με την μείωση των συντάξεων κλπ, αλλά υπάρχουν φορείς πλέον που στηρίζουν την τρίτη ηλικία με ποικίλα προγράμματα.

Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε πώς νιώσατε στο ξεκίνημα και πώς στο τελείωμα του μυθιστορήματός σας;

Στην αρχή όπως πάντα, υπάρχει ο ενθουσιασμός, αλλά και η ανασφάλεια και στην ολοκλήρωση υπάρχει ικανοποίηση, αλλά κι ένα στενάχωρο συναίσθημα γιατί άλλο ένα «ταξίδι» έχει τελειώσει.

Είστε η συγγραφέας όχι ενός, αλλά πολλών ευανάγνωστων και ευπώλητων μυθιστορημάτων, με πλήθος παθιασμένων με τη γραφή σας αναγνωστών. Ποια η σχέση σας με τους αναγνώστες σας και τι θέση τους δίνετε στη σκέψη σας, όταν συγγράφετε;

Έχω πολύ στενή σχέση και επικοινωνία με τους αναγνώστες μου, χάρη στην τεχνολογία βέβαια! Μου δίνει απίστευτη χαρά όταν επικοινωνούν μαζί μου και μου γράφουν την γνώμη τους για τα έργα μου. Έχω κάνει αληθινές φιλίες που ξεκίνησαν μ' αυτό τον τρόπο! Όταν γράφω, όμως, δεν επηρεάζομαι από εκείνους, τις επιθυμίες και τα θέλω τους η συγγραφή είναι καθαρά προσωπική υπόθεση!

Πώς νιώθετε κατά τη διάρκεια συγγραφής ενός μυθιστορήματός σας, ποια αισθήματα σας δημιουργεί η διαδικασία;

Νιώθω έναν άκρατο ενθουσιασμό κι έναν «έρωτα» που γεμίζει όλο μου το εικοσιτετράωρο! Η ιστορία είναι συνεχώς στο μυαλό μου, ακόμα κι όταν δεν γράφω. Τις ώρες δε που βρίσκομαι στη διαδικασία της συγγραφής, απομονώνομαι από τον κόσμο νοητά και βρίσκομαι σε μια διαρκή έξαψη, βιώνοντας βαθιά όλα τα συναισθήματα των ηρώων μου.

Μετά την τελευταία τελεία σε κάθε σας μυθιστόρημα, ποια θέση δίνετε στους ήρωές σας; Πού πάνε για σας;

Μα στους αναγνώστες μου φυσικά! Τους παραδίδω σε σας, σαν την μητέρα που αποχαιρετά τα παιδιά της, όταν ανοίγουν τις δικές τους φτερούγες στον κόσμο. Νιώθω μεγάλη χαρά, περηφάνια αλλά και τον πόνο της μοναξιάς, αφού πλέον θα ζω χωρίς αυτούς.

Κυρία Τζιρίτα, όταν ήσασταν παιδί, πώς φάνταζε στη σκέψη σας το άκουσμα της λέξης συγγραφέας;

Πολύ μακρινή κι απρόσιτη! Πάντα λάτρευα να γράφω, μα ποτέ δεν είχα φανταστεί τον εαυτό μου σαν συγγραφέα!

Και ολοκληρώνοντας τη συνομιλία μας, ευτυχία για σας θα πει;...

Να τα έχω καλά με τον εαυτό μου και να έχω κοντά μου ανθρώπους που αγαπώ, αλλά και με αγαπούν πραγματικά και μου το δείχνουν!

Το βιβλίο παρουσιάστηκε στο κοινό της Μυτιλήνης τον περασμένο Απρίλιο.

                                                             vamvouramar@gmail.com