Η απουσία νοημάτων και ιδεολογιών, το τέλος της σκέψης και του φιλοσοφικού στοχασμού, έχουν επιφέρει μια άνευ προηγουμένου πνευματική ερημιά, σε συνδυασμό με την ανενεργή θέληση των πολιτών να ανασύρουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας όλους εκείνους τους θεωρητικούς, που όχι απλά μίλησαν για την επικρατούσα κατάσταση της εποχής  τους, αλλά πρόβλεψαν και  πρότειναν για το σήμερα. Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει... Είναι το σημάδι μιας ανολοκλήρωτης κοινωνίας, ενός κόσμου που παραπαίει ανάμεσα στο τι πρέπει να κάνει και τι μπορεί. Είναι τα ίχνη μιας κενής εποχής, μιας εποχής όπου όλοι όσοι θέλουν να σκεφθούν, θα πρέπει να κοπιάσουν και να ανατρέξουν στο παρελθόν, στους κλασσικούς συγγραφείς, στην ιστοριογραφία, την ποίηση, την λογοτεχνία και την φιλοσοφία.

Αν μη τι άλλο, ζούμε μια απαίδευτη εποχή, συνέχεια προηγούμενων ασήμαντων δεκαετιών όπου κυρίαρχη σκέψη ήταν και είναι ο γρήγορος πλουτισμός και το εύκολο κέρδος, η εσπευσμένη ρητορική και η ασαφής επιχειρηματολογία. Εν μέσω αυτής της πνευματικής ένδειας, προς αναζήτηση νοήματος ζωής εν κοινωνία, ανατρέχουμε συχνά σε αναφορές και υποσημειώσεις που αναμοχλεύουν το παρελθόν, στοχεύοντας σε ένα καλύτερο μέλλον που δεν ήρθε. Και αυτό όμως είχε προβλεφθεί από τους πολυγραφότατους φιλοσόφους του 18ου και  19ου αιώνα, όταν τίποτε δεν φαινόταν πως μπορούσε να παραμείνει το ίδιο. Με λίγα λόγια, ήταν τόσα τα προτάγματα για την αυτονόμηση της σκέψης, τόσες πολλές  οι απόπειρες ανατροπής των υφιστάμενων εξουσιών, αλλά και τόσο διαδεδομένη η αξία της ανθρώπινης ζωής συγκριτικά με το σήμερα, παρά τους επαναλαμβανόμενους πολέμους και τις γενοκτονίες, που η ελπίδα, όχι απλά δεν πέθαινε τελευταία, αλλά αναγεννιόταν μέσα από τα ιδεολογικά οράματα και τις αξίες που δοκιμάζονταν στο δρόμο.

Σήμερα που η ρητορική έχει πάρει τελείως διαφορετικό χαρακτήρα, σήμερα όπου η εκτέλεση των εντολών στρατηγικού χαρακτήρα για την καταναλωτική κοινωνία που έρχονται σε αντιδιαστολή με την φτώχεια και την εξαθλίωση, τα προτάγματα για την κατάργηση της ετερόνομης κοινωνίας εκλείπουν όπως ακριβώς και όλοι εκείνοι, που τα συνέταξαν στις μπροσούρες και τα βιβλία που έχουν θαφτεί στις αποθήκες κάτω από τα υπολείμματα της υποταγμένης θέλησης, σήμερα οι πολίτες περιπλανώνται σε άγνωστα μονοπάτια δεχόμενοι συντριπτικά χτυπήματα κάτω από την μέση ή εκβιαστικά διλήμματα. Εν ολίγοις, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Κατανάλωνε ό,τι έχεις ακόμη και αν δεν έχεις, δώσε το στίγμα της ατομικής σου επιθυμίας και χάρισε τα όνειρά σου στις διαφημιστικές εταιρείες που θα τα κάνουν σλόγκαν!

Ποιοι είναι αυτοί που σήμερα είναι μπροστάρηδες στα κινήματα και τις αποστασίες από την κομματική λαίλαπα; Ποιοι δίνουν ακόμη το παράδειγμα της ηθικής σε έναν κόσμο που παραπαίει από την εγωπάθεια, τον ατομισμό και την inkognito ζωή;  Ποιοι παίρνουν την ευθύνη να ανασύρουν από την λήθη τις αξίες και τα νοήματα; Μπορείτε να καταλάβετε ποιοι είναι όλοι αυτοί, μόλις υπερβούν κάποιο συγκεκριμένο όριο ηλικίας και αποκαλύψουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Μπορείτε να τους ανακαλύψετε στα χλιδάτα σαλόνια και να αφουγκραστείτε την μέθη και σφοδρή τους επιθυμία για μια διαφορετική από τα νιάτα τους ζωή. Εκεί ακριβώς, στα σαλόνια της αχαλίνωτης διασκέδασης για να εκτονωθούν τα απωθημένα της παιδικής ηλικίας, στους τόπους όπου ο καθένας δοκιμάζεται γιατί πολύ απλά η ζωή του δώρισε τα υλικά αγαθά αποστερώντας του την δράση, εκεί είναι που βρίσκει κανείς αμέτρητους αποτυχημένους που κομπορρημονούν για την λήθη τους και χλευάζουν την ακεραιότητα της αυτόνομης κοινωνικής προοπτικής όπου οι πολίτες θα είναι αυτάρκεις σεβόμενοι τον άλλο. Αυτός ο «άλλος» είναι που στοχεύεται στην απαίδευτη τούτη εποχή, αυτός που λοιδορείται για χάρη της ατομικής σου εξέλιξης. Και το καταπίνεις αυτό, το χωνεύεις και το εμπεδώνεις συνάμα.

 Η απουσία των νοημάτων σε μια άδεια ζωή, η πνευματική ερήμωση προς όφελος του ναρκισσισμού, οδηγεί τους λαούς σε νέα δράματα. Μπορεί να κόπτονται κάποιοι πως η σημασία της ανθρώπινης ζωής είναι έργο πολλών Μ.Κ.Ο, μπορεί οι πρέσβεις καλής θέλησης του ΟΗΕ να παρελαύνουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς και οι πολυεθνικές να διαθέτουν σωρό κονδυλίων στις διαφημίσεις για την εταιρική κοινωνική ευθύνη, τον ανθρωπισμό και την οικολογία, οι κοινωνίες όμως βρίσκονται προ πολλού υπό διασυρμό.

Αν ζούσαν κάποιοι φιλόσοφοι εκείνων των μακρινών εποχών, θα γελούσαν ηχηρά. Αν τους ζητούσαν να σχολιάσουν το σήμερα, θα σχημάτιζαν λέξεις από πέτρες και χαλινάρια. Μια σκληρή ζωή θα τους ενέπνεε μονάχα για να την αναπαραστήσουν με πρωτόγονα υλικά μέσα στον ασφυκτικό κλοιό της πανταχού παρούσας επικοινωνιακά τεχνολογίας. Οι φιλόσοφοι αυτοί όμως, δεν ζουν πια εδώ και δεκαετίες. Ο δε brave new world μετονομάστηκε σε digital world. Με προοπτική για έναν σταθερά artificial world. Κοινώς, αφήστε την τεχνολογία να αλωνίζει και τα επιστημονικά επιτεύγματα να κυβερνούν από άκρη σε άκρη. Το σύνθημα μιας αλλόκοτης εποχής που δεσμεύει τις συνειδήσεις.