Καμία πρόθεση να υποστηρίξω τους «τζαμπατζήδες». Είναι είδος με το οποίο δεν μπορώ να ταυτιστώ. Διό και δεν θα βρεθεί ούτε ένας, να πει ότι, σε όλη τη διάρκεια της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας, έκανα, έστω άπαξ, χρήση του προνομίου που ίσχυε άλλοτε για τα αστικά λεωφορεία και άλλα μέσα μεταφοράς. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ την δημοσιογραφική μου ταυτότητα για να μπω σε θέατρο ή άλλο δημόσιο θέαμα, χωρίς να πληρώσω εισιτήριο. Διότι απεχθανόμουν την τακτική των πολιτικών αλλά και εργατοπατέρων μας- να αντιμετωπίζουν τους δημοσιογράφους ως ...λιγούρηδες τρακαδόρους.

Ξεκίνησα με αυτές τις διευκρινήσεις, ώστε να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση ως προς το κίνητρό μου για όσα πρόκειται να υποστηρίξω εν συνεχεία.

Θέλω λοιπόν, να πω ξεκάθαρα πως, όσοι έχουν το προνόμιο να είναι «από τζάκι», να έχουν περάσει άνετα παιδικά και νεανικά χρόνια, χάρη στην πλουσιοπάροχη οικογενειακή στήριξη, έκαναν λαμπρές σπουδές και μπήκαν στην πολιτική με «προίκα» από το σόι τους, όσοι δεν γεύτηκαν ποτέ το πικρό ποτήρι του «να μην έχεις μία στην τσέπη», να είσαι αναγκασμένος να μετράς και την τελευταία δεκάρα, να κόβεις από παντού και πάλι να μη μπορείς να τα βγάλεις πέρα, καλό θα είναι να προσέχουν κατά την εκφορά του δημοσίου λόγου τους.

Αναφέρομαι φυσικά στον πέμπτο κατά σειρά γόνο της καραμανλικής «δυναστείας», που ανέλαβε αξίωμα. Στον νέο υπουργό Υποδομών, αρμόδιο και για τις αστικές συγκοινωνίες, τον Κώστα Καραμανλή, γιο του Αχιλλέα, ανιψιό του «εθνάρχη» και ξάδελφο του συνονόματου του πρώην πρωθυπουργού. Όταν είσαι τόσο ...πορφυρογέννητος και μοσχαναθρεμμένος, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος να είσαι άγευστος από πραγματική ζωή. Οπότε, καλά θα κάνεις να προσπαθείς να μάθεις, να κατανοήσεις, πριν αρχίσεις να εκτοξεύεις χαρακτηρισμούς.

Ασφαλώς υπάρχουν και κάποιοι που λειτουργούν ως «κοινωνικά αποβράσματα». Τζαμπατζήδες κατ' επάγγελμα. Αλλά δεν μπορείς να βάζεις στο ίδιο σακί εκείνους που είναι από ψυχή τρακαδόροι, με τις στρατιές όσων ζουν τον εφιάλτη της ανέχειας που δημιούργησε η πολύχρονη οικονομική κρίση.

Αν κύριε θέλετε να μείνετε στην ιστορία, φροντίστε να κριθείτε από το έργο σας και όχι από επιπόλαια λόγια τα οποία αναγκάζεστε, μετά τις αντιδράσεις, να τα «μπαλώσετε». Βρείτε τρόπο να μην περιμένουμε 39 λεπτά στη στάση για το τρόλεϊ και αφήστε τους χαρακτηρισμούς που όζουν πνεύματος Μαρίας Αντουανέτας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr