Άκουσα κ. Πρόεδρε την δήλωση που κάνατε κατά τα εγκαίνια του πρωτοποριακού σταθμού ανακύκλωσης στερεών απορριμμάτων, της Περιφέρειας Ηπείρου, στο Ελευθεροχώρι Ιωαννίνων. Την άκουσα και θυμήθηκα αυτό που μου έλεγε συχνά η μάνα μου: «Μεγάλη μπουκιά να τρως, μεγάλο λόγο να μη λες». Το θυμήθηκα ακριβώς επειδή ο λόγος που είπατε, είναι πράγματι πολύ μεγάλος. Ούτε λίγο ούτε πολύ δεσμευτήκατε ότι, μέσα στην τετραετία αυτής της κυβέρνησης, θα έχει λυθεί, και μάλιστα «με όρους μέλλοντος», το πρόβλημα της αξιοποίησης των απορριμμάτων, μέσω των μονάδων ανακύκλωσης.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτό θέλετε και αυτό θα επιδιώξετε. Και μακάρι, για τον τόπο, να επιτύχετε στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Απλώς φοβάμαι ότι δεν έχουν όλοι όσοι ασκούν εξουσία, σε κεντρικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι αυτό το πρόβλημα. Αλλά και πόσο εφικτές είναι κάποιες λύσεις που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε άλλες χώρες. Είναι λοιπόν, μια πρόκληση και για σας, για την κυβέρνησή σας, αλλά και για όλους τους «τοπάρχες» να παραδειγματιστούν από αυτό που συνέβη στο Ελευθεροχώρι.

Έχουμε να κάνουμε με μια ευτυχή κατάληξη της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Η οποία δικαίως απέσπασε ευρωπαϊκό βραβείο. Μόνο που όπως επισήμανε ο παριστάμενος πρόεδρος της Βουλής, που είναι και βουλευτής Ιωαννίνων, διορθώνοντας τον Κωστή Χατζηδάκη, δεν είναι το πρώτο μεγάλο έργο μιας τέτοιας σύμπραξης που βραβεύεται διεθνώς. Βλέπετε ο κ. Τασούλας, είναι ιστοριοδίφης. Και γνωρίζει ότι τον δρόμο των ΣΔΙΤ τον άνοιξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Με το μεγάλο έργο της Λίμνης Μαραθώνα, που είχε βραβευτεί διεθνώς το 1931.

Ας ελπίσουμε ότι η επιτυχία αυτού του έργου θα βοηθήσει κάποιους να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να εμμένουν στον εξορκισμό της συμμετοχής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε μεγάλα έργα. Ότι θα αφήσουν μόνους τους, τους Κνίτες, να κτίζουν με τούβλα τις εισόδους πανεπιστημιακών εργαστηρίων, για να εμποδίσουν την είσοδο στην αναγκαία χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων.

Σημειώνω απλώς ότι τα Γιάννενα δεν είναι μόνο «πρώτα στ' άρματα, τις τέχνες και τα γράμματα». Είναι και στην ανακύκλωση. Μου έκανε εντύπωση, σε μια επίσκεψή μου προ πενταετίας, ότι έβλεπα παντού, εκτός από τους συνήθεις κάδους σκουπιδιών, ειδικούς κάδους για τα γυάλινα απορρίμματα, άλλους για το αλουμίνιο και άλλους για το χαρτί.

Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr