Του Φίλιππου Ζάχαρη (zachfil64@gmail.com)

Είναι κάπως περίεργο, αλλά όχι και μη αναμενόμενο, ότι πίσω από τις στρατιές των συνωμοσιολόγων κρύβονται άλλα σχέδια, εκπορευόμενα κυρίως από αποστεροποιητικούς κύκλους και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους από την ακροδεξιά και κάτω, που εξαίφνης οι υποστηρικτές της έγιναν υπερευαίσθητοι με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πορεία του σημερινού κόσμου και την κατάληξή του.

Για να πούμε, όμως, όλη την αλήθεια, αυτοί που γνωρίζουν την πορεία των κοινωνιών από τους δύο Παγκοσμίους πολέμους και μετά, είτε δεν υπάρχουν πια, είτε κάποιοι νεώτεροι που μελετούν επισταμένως την ιστορία, σιωπούν.

Και δεν σιωπούν ενοχικά, αλλά επειδή ακριβώς γνωρίζουν τι συνέβαινε, δεν ξεχνούν τις ναζιστικές και σταλινικές θηριωδίες, αλλά πάνω απ' όλα δεν σταμάτησαν ποτέ να αμφισβητούν στο όνομα κάποιας παρατεταμένης υλικής απόλαυσης.

Σε όλους αυτούς που κόπτονται πως έρχεται το τέλος του κόσμου, εκείνους που δεν μίλησαν ποτέ ούτε για τον Μάη του '68, ούτε την Ισπανία του 36, πολύ περισσότερο για τις μεμονωμένες διαχρονικές εξεγέρσεις στο πρώην ανατολικό και δυτικό μπλόκ, εκεί που οι μεσσιανιστές εξέλειπαν καθώς η «μεριά» ήταν εξασφαλισμένη και τα λημέρια δεδομένα, σε όλους εκείνους λοιπόν, τους προφήτες της νέας συνωμοσίας, ένα έχω να πω: Δεν χρειάζεται και πολύ για να καταλάβει κανείς πως από ένα σημείο και μετά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα έχει απωλέσει τον έλεγχο και για τον λόγο αυτό εκτίθεται μπροστά σε σοβαρούς κινδύνους για την επιβίωσή του.

Όχι, δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνωμοσιολόγος, για να δει πως οι κάρτες έχουν ήδη αντικαταστήσει το ρευστό και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα σενάρια περί τιθάσευσης της αγέλης και ελέγχου της εγκληματικότητας μέσω της παρακολούθησης των πληρωμών, έχουν ήδη αναλυθεί και παλιότερα (βλ Τζωρτζ Όργουελ) αλλά και σήμερα.

Ο γερμανός δημοσιογράφος Norbert Hring σε ένα προφητικό και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του πριν από λίγα χρόνια, με τίτλο «Η κατάργηση των μετρητών και οι συνέπειές της οδεύουντας προς τον ολοκληρωτικό έλεγχο», έλεγε σχετικά: «Το επιχείρημα ότι η παρακολούθηση των πληρωμών διευκολύνει την πάταξη της εγκληματικότητας είναι παρατραβηγμένο και παράλογο. Δεν δικαιολογεί την κατάλυση του τελευταίου ψήγματος προσωπικού ελέγχου των πληροφοριών και ατομικής ελευθερίας, όταν το μόνο κέρδος μας είναι απλώς να δυσχεραίνουμε λιγάκι την παράνομη απασχόληση μιας καθαρίστριας ή ενός εργάτη. Επιπλέον, παραβλέπεται το γεγονός ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εξοικονομούν δισεκατομμύρια σε φόρους νόμιμα, ημινόμιμα ή εντελώς παράνομα μέσω της μεταφοράς ηλεκτρονικού χρήματος. Οι εφοριακοί της δίωξης οικονομικού εγκλήματος που ερευνούν τέτοιου είδους πρακτικές, κατηγορούνται ως τρελοί και απομακρύνονται από τις υπηρεσίες τους».

Ιδού γιατί δεν χρειάζεται να καταφεύγει κανείς σε παρατεταμένες συνωμοσίες κατά του ανθρώπινου είδους, σε μυθευματικές ιστορίες περί μετακόμισης των λίγων και επιφανών σε βάσεις στην σελήνη και εσκεμμένη διασπορά του ιού για να πεθάνουμε τάχα όλοι.

Πολύ απλά, γιατί η όλη ιστορία έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν, απλά από ένα σημείο και μετά τα κράτη έκαναν τα πάντα για να επιβιώσουν. Ο έλεγχος των συνειδήσεων αλλά και των συναλλαγών από ένα σημείο και μετά αφορά αποκλειστικά και μόνο την καλύτερη επιβίωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας ανά τον κόσμο. Αν μάλιστα, θέλει να το ψάξει κανείς καλύτερα, ας αναζητήσει το προφίλ των όψιμων καταστροφολόγων και να ανιχνεύσει τα πιστεύω τους ή πολύ απλά τι είδους κοινωνία επιθυμούν. Αν έχουν κάποια ιδεολογική τοποθέτηση, γιατί αφενός είναι εραστές του εφικτού και  αφετέρου ο κορωνοϊός εμποδίζει την περαιτέρω καλοπέραση στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας γιατί άλλη προφανώς δεν επιθυμούν.  

Τα πράγματα λοιπόν, είναι πολύ πιο απλά. Ο κορωνοϊός στρέφεται κατά όλων, αφού δεν γλιτώνει κανείς. Το θέμα μας δεν είναι τι φάρμακα έδωσαν στον Τραμπ και το ξεπέρασε, ή το πόσο προκλητικοί είναι διάφοροι ιερωμένοι που θεωρούν ότι στον οίκο του Θεού δεν μεταδίδεται ο κορωνοϊός, αλλά το τι κάνουν όλες αυτές οι εξουσίες για να διατηρήσουν σε ανεκτά επίπεδα την αντίδραση του κόσμου.

Το θέμα, με λίγα λόγια, δεν είναι να συνταχθεί κανείς με όλους εκείνους που ονειρεύονται πλήρη συσκότιση ιδεών σαν αυτή επί Χίτλερ, Στάλιν και Μάο, αλλά και όλων των άλλων που ακολούθησαν με σεβασμό τις τακτικές ολοκληρωτικού ελέγχου, αλλά να επανακτήσει το χαμένο έδαφος που αντλεί τώρα ένας επαίσχυντος λαϊκισμός και η αποβλάκωση του διαδικτύου.

Συμπερασματικά, ο έλεγχος υπάρχει εδώ και δεκαετίες, απλά αλλάζει πρόσωπο και τακτική. Για να πεις, όμως, ότι σε ψεκάζουν και σε ακινητοποιούν πνευματικά και σωματικά, αυτό είναι από μόνο του κοροϊδία του ίδιου σου του εαυτού, που αντί να σκεφθεί πολιτικά και με γνώμονα την νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται, αναλώνεται σε αστεία σενάρια.

Γιατί άλλο η καταπολέμηση με επιχειρήματα κατά της υλικής κατανάλωσης και εξάλειψης των ιδεών και άλλο να μιλά κανείς για πέντε - δέκα που αποφασίζουν για την τύχη του πλανήτη. Πολύ απλά γιατί δεν μπορούν να το κάνουν, ούτε έχουν τη δύναμη. Και τα συστήματα εξουσίας δεν είναι αλώβητα.