Ομολογουμένως άλλαξαν άρδην οι εποχές. Σήμερα ο κοροναϊός, χθες η χρηματοπιστωτική κρίση, αύριο κάτι άλλο χειρότερο, γεγονός είναι ότι όλα όσα είχαν προβλέψει οι μεγάλοι στοχαστές πριν δεκαετίες, τα βρίσκουμε μπροστά μας και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.

Αν ο Μπόρις Τζόνσον στην Αγγλία επιλέγει να θυσιάσει κάποιες χιλιάδες ανθρώπων υιοθετώντας τη λογική του παραλόγου που χαρακτηρίζει διεφθαρμένες κυβερνήσεις σε διεθνή κλίμακα, αν ο Ντόναλντ Τραμπ αποφασίζει να πληροφορήσει τους αμερικανούς πολίτες πως «όλα θα πάνε καλά» και την ίδια στιγμή το επιτελείο του εκτιμά τους θανάτους και τον αριθμό των νοσούντων, αν οι Κινέζοι αφού έχασαν μερικές χιλιάδες, «που δεν είναι τίποτε μπροστά στα εκατομμύρια» κατά την γνώμη των λαμπρών στατιστικολόγων, βρήκαν το φάμακο αλλά το κρατούν για αυτούς, αν με λίγα λόγια, έχουν μάθει όλοι να ορίζουν την ανθρώπινη ζωή με βάση την ποσότητα των απωλειών, τότε ο καθένας δικαιούται να τους ονομάζει όλους αυτούς ως στυγνούς εκτελεστές και τίποτε περισσότερο ή λιγότερο.

Το ίδιο κάνουν και στο προσφυγικό, το ίδιο επιχείρημα επιλέγουν να προβάλλουν στο παρατεταμένο δράμα της Αφρικής ή της Μέσης Ανατολής, όπου κατά χιλιάδες οι άνθρωποι ξεριζώνονται από τις εστίες τους λόγω των βομβών, των διώξεων και των δολοφονιών. Προφανώς, λοιπόν και ζούμε σε μία ζούγκλα, σε μια κατάσταση όπου το κάθε τι εκλαμβάνεται ως αφορμή για την περαιτέρω καθήλωσή μας «όχι μόνο στο σπίτι», αλλά πρωτίστως στον μικρόκοσμό μας.  

Οι επιπτώσεις από αυτό το χάος είναι προφανείς, η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων μεγαλώνει και οπτικά, ακόμη και μέσα στο ίδιο σου το σπίτι δεν αισθάνεσαι πλέον ασφαλής. Βρισκόμαστε λοιπόν, σε πόλεμο, όχι μόνο με τον κοροναϊό, αλλά με την ανθρώπινη επικοινωνία, με την κοινωνική συμπεριφορά, με την καθημερινότητά μας, έναν πόλεμο από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να μας σώσει. Αν νομίζει κάποιος πως θα βγούμε απ' όλη αυτή την κατάσταση σε λίγο καιρό, είναι γελασμένος. Εξάλλου και οι ίδιοι οι αρχηγοί των κρατών είναι σαφείς: «Μείνετε σπίτι για άγνωστο χρονικό διάστημα!».

Για ποιο λόγο, λοιπόν, να απορούμε ακόμη για το ποια θα είναι η τύχη μας, αν εξακολουθούμε απλά να ακούμε και να βιώνουμε την μία απαγόρευση μετά την άλλη, αντί να σκεφθούμε τι εξυπηρετεί και ποιους όλη αυτή η τραγική κατάσταση;

Και σε τελική ανάλυση, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε όλο αυτό το διάστημα, προκειμένου να αναλογιστούμε τις ατομικές μας ευθύνες για την εν λόγω κατάντια, να κάνουμε την κατάλληλη ενδοσκόπηση και να επικοινωνήσουμε με άλλους συνανθρώπους μέσω της τεχνολογίας, ανταλλάσσοντας ιδέες και απόψεις που κάποτε ίσως μπορέσουν να πάρουν σάρκα και οστά;

Οι ευθύνες των λαών είναι τεράστιες, ειδικά από την στιγμή που επιλέγουν τις ηγεσίες που τους αξίζουν. Στην Κίνα που βασιλεύει ο τρόμος και ο φόβος αναφορικά με την ελεύθερη έκφραση ξεκίνησε, λέει, ο ιός, τον οποίο κατόρθωσαν να αντιμετωπίσουν και τώρα κλείνουν τα σύνορα για τον υπόλοιπο κόσμο! Στην δε Ευρώπη, η μία μετά την άλλη χώρα εφαρμόζει δρακόντεια μέτρα στην λογική της περαιτέρω εξάπλωσής του. Και αναρωτίεται κανείς: Όλα τόσο γρήγορα ή προσχεδιασμένα; Κάθε κρίση έχει τις συνέπειές της. Αυτή τη φορά πηγαίνουμε πολλά χρόνια πίσω και αν μη τι άλλο μπαίνει ταφόπλακα στις αδύναμες οικονομικά χώρες.

Και αδύναμες οικονομικά είναι και η Ελλάδα, και η Ιταλία και η Ισπανία, χώρες που μπήκαν πριν από λίγο καιρό σε μνημόνια. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα λοιπόν, μετά από όλη αυτή την κατάσταση; Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο παρά μαζικές απολύσεις, νέα μνημόνια και φορολογικά μέτρα συν την συνολική φίμωση και εγκλεισμό στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.

Αν μη τι άλλο, ζούμε έναν ξεκάθαρο εφιάλτη, από τον οποίο δύσκολα μπορούμε να δραπετεύσουμε. Τον πρώτο λόγο έχουν αυτοί που κάνουν τους στατιστικούς απολογισμούς, για το ποιος πρέπει να ζήσει και ποιος να πεθάνει.

Άνθρωποι - έρμαια των αριθμών και των υπολογισμών στις συνδιασκέψεις και τα φόρα. Λαοί που επειδή ακριβώς καθηλώθηκαν πνευματικά εδώ και δεκαετίες, εξολοθρεύονται τώρα ψυχοσωματικά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από την μοναξιά και την απογοήτευση. Αναζητείται το περίφημο πέρασμα που δεν έγινε ποτέ, το φως στο σκοτάδι με κάθε μέσον και τρόπο.