Η Πέπη Δαράκη ήταν η πρώτη γυναίκα επαγγελματίας δημοσιογράφος του νησιού μας. Το πρώτο κείμενό της, «Λευκές πανηγυρικές μέρες», δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος», που έβγαζαν οι Θείελπις Λευκίας και Στράτης Μυριβήλης, στις 6 Φεβρουαρίου 1929.
Επαγγελματικά, όμως, ως δημοσιογράφος πρωτοεργάστηκε στην εφημερίδα Δημοκράτης. «Όταν εκδόθηκε η εφημερίδα Δημοκράτης ο διευθυντής Τέρπανδρος Αναστασιάδης με προσέλαβε συντάκτρια. Ήταν εξαίρετος πνευματικός άνθρωπος με ευγένεια, ήθος και ανθρωπιά. Μου έλεγε να γράφω ό,τι θέλω, χρονογράφημα, σχόλια, κριτική θεάτρου, και κινηματογράφου», έτσι περιγράφει την αρχή της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας, η ίδια, στο βιβλίο της Ταξίδι μνήμης και ονείρου.
Το πρώτο ενυπόγραφο κείμενό της, στον Δημοκράτη, δημοσιεύτηκε στις 2 Απριλίου 1929 και ήταν ένα χρονογράφημα με τον τίτλο «Μποέμ». Το υπόγραψε με το ψευδώνυμο «Η ΕΝΑΤΗ», που της είχε δώσει ο αδερφός της Κώστας Μάκιστος.
Είναι τα χρόνια που περιμένει να διοριστεί ως δασκάλα. Τότε με τη διαμονή της στη Μυτιλήνη γνωρίζεται, μέσω του αδερφού της, με τα μέλη της «Ορδής των Βασιβουζούκων». Τα μέλη της ορδής οι: Μυριβήλης, Λευκίας, Πρωτοπάτσης, Κεφάλας, Παρασκευαΐδης, Νικήτας, Βενέζης, Παπανικόλας Μολίνος κ.ά. την είχαν σαν μασκότ της συντροφιάς των. Συμμετέχει στις ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις του Φιλοτεχνικού ομίλου που σκηνοθετεί ο Στρατής Παρασκευαΐδης. «Με τα νεανικά μου μάτια τους αντίκριζα τότε με άδολο θαυμασμό όπως κυριαρχούσαν στο λεσβιακό χώρο μέσα από τα έργα τους », θυμάται η ίδια, χρόνια μετά.
Αυτή η μαθητεία της στην Ορδή, στον Ταχυδρόμο, στον Δημοκράτη σημάδεψε τη νιότη της και έκανε αργότερα το μεγάλο της ταξίδι στον κόσμο της Λογοτεχνίας, ως την καταξίωση και τη βράβευσή της απ την Ακαδημία.
Αριστείδης Καλάργαλης


Μποέμ

Τους είδα προχτές κατασκηνωμένους σ ένα χωράφι. Γι αφτούς παντού βρίσκεται μια σπιθαμή λέφτερης γης για να στήσουν τις μικρές λεφκές πυραμίδες τους χωρίς να μεσολαβήσει κανένα μεσιτικό γραφείο εγκαταστάσεων. Κι όσο για ένα κομμάτι ψωμί κι ένα κρασάκι ας είναι καλά η περιέργειά μας:
- Πώς γνέφουν στην πλατέα τα παλληκάρια στα κορίτσα, Μαρίκα; Ρωτά τη μαϊμού ο νεαρός ατσίγγανος.
Και η μαϊμού παραχρήμα αναπαραστάνει το γεγονός.
- Πώς βάζουν κοκκινάδι οι κοπέλες Μαρίκα;
Και το ντέφι αναποδογυρίζεται και οι περίεργοι ρίχνουν μέσα τις δραχμούλες. Και το βραδάκι η τσιγγανοπαρέα γυρνάει στο τσαντίρι με τις δραχμές μεταβλημένες σε ψούνια.
Απ την άλλη μεριά η θηλυκή παρτίδα τα καταφέρνει πιο φίνα με τις παλάμες των γυναικών:
- Εσένα μερακλήντικο είσαι. Τρώγει, πίνει το καρντιά ντε συντείνει. Κουπάτος άντρας αγαπάει εσένα. Μα κακοκέφαλο είσαι και ντε πιστέβει κ.τ.λ.
Ύστερα ξαπλωμένοι όλοι στο γυμνό γρασίδι ανοίγουν τον κόμπο του γλιτσιασμένου μαντηλιού και μετράνε τα υπόλοιπα, χωρίς νάχουν πάνω απ το κεφάλι τους κανένα αφεντικό να ελέγξει, να προσβάλει και να στριγγλίσει, ούτε να νοιώσουν καρδιοχτύπια και τρεμούλες στη θέα κανενός φοβερού εντάλματος φόρου κινητής ή ακίνητης περιουσίας.
Μια τσιγγάνα καθισμένη στον ήλιο, με την προσοχή Κυρίας που φτιάνει μανικιούρ, προσπαθεί μένα λεπτό σουγιαδάκι να βγάλει απ το νύχι της ένα αγκάθι.
Ένα τσιγγανάκι βουτηγμένο ολάκερο σε μιαν απελπιστική λίγδα χαριεντίζεται μαζί της. Πηδάει στην ράχη της, κυλιέται στην ποδιά της, δαγκώνει τα βρώμικα δάχτυλά της και το μελαψό του μουτράκι, με κείνα τα μερακλήδικα τσιγγάνικα μάτια, γελάει όλο και δείχνει κάτι δοντάκια λευκά και συμμετρικά σαν κουκλίτσας. Καταμεσής στο τσαντίρι τους μια φωτιά από λιόκλαδα το γιομίζει καπνούς κι ένας τσιγγάνος κοιτάει σένα στρογγυλό κατρεφτάκι τα μουστάκια του.
Πλάγι του η μαϊμού μένα κωμικό σκουφάκι στο κεφάλι κοιτάει το τζέντζερε που βράζει. Κουρελιασμένα και λιγδωμένα ρούχα δω και κει συμπληρώνουν όλο τους το νοικοκυριό.
Κόπιασε τώρα, φίλτατη Υγιεινή να τα ξεμπερδέψεις μαζί τους. Οι κανονισμοί, οι όροι κι οι διατάξεις σου πάνε στο βρόντο. Σε περιφρονούν πέρα για πέρα μαζί μόλα τα πολυπληθή σου μικρόβια και βακτηρίδια. Και κοντά σαφτό, φέρτε ακόμα στο νου σας την αριστοκρατική Κυρία που φθείρει τα νέβρα της και τη ζωή της να ξεφωνίζει πάνω απ τα κεφάλια των υπηρετριών της γιατί η argenton ζαχαριέρα δεν ήταν όπως πρέπει τοποθετημένη στο δίσκο ή γιατί οι κορδέλες των πουπουλένιων προσκεφάλων δεν ήταν καλά σιδερωμένες
Πάρα πέρα μιαν άλλη τσιγγάνα ρουφάει τον καφέ της με το σχετικό τσιγαράκι της και το ξεκούμπωτο μπροστά φόρεμά της αφήνει να φαίνεται μια μεγάλη ελιά ανάμεσα στο στήθος της. Το βρώμικο τσιγγανάκι της, σε κάθε ρουφηξιά που κάνει απ το κουπάκι της η τσιγγάνα, τρέχει και την φιλά στο στόμα. Κείνει ανάμεσα στο φιλί του δίνει λίγο καφέ απ το στόμα της και γελούν και οι δυο.
Ώρα ήταν να τους θυμίσω την ωραία συμβουλή που πρόσφατα σέρβιρε κάποιος Υπουργός. Το μαντήλι που πρέπει να μπαίνει διάφραγμα σε κάθε φιλί για να εξουδετερώνεται το μικρόβιο της γρίπης.
Κείνοι δα κορόιδεψαν κατάμουτρα αλάκερους αρχηγούς Κράτους, και θα προσέξουν μικρονόμους και συμβουλές της δεκάρας! Οι Ρουμάνοι για να τους περιθάλψουν και πιότερα για να άρουν την προσβολή της Εθνικής τους υπόστασης τους έχτισαν 3.000 σπιτάκια και τους έβαλαν μέσα. Μα κείνοι τόσκασαν ομαδικά ένα πρωί αφήνοντας ελεύθερες τις 3.000 φυλακές για τους αμαρτωλούς και τους σκλάβους.
Πάνω απ τη λεφτεριά τους δε θέτουν τίποτα άλλο. Περιφρονώντας τους σάπιους θεσμούς της κοινωνίας, κι όλες τις σάχλες μας προκαταλήψεις παντρέβονται όπως θέλουν, μπερμπαντέβουν λέφτερα, γυρνάνε όλο τον κόσμο κι η ζωή γι αυτούς είναι πάντα καινούργια.

Η ΕΝΑΤΗ
(Πέπη Δαράκη)


*Με τον τίτλο αυτόν,
 θα δημοσιεύονται κείμενα, άρθρα, γεγονότα και άλλα δημοσιεύματα 
από το αρχείο του Δημοκράτη και θα συνδέονται 
με αντίστοιχα της εποχής μας. 
Έτσι θα παρατηρείται η διαχρονικότητα των δημοσιευμάτων 
και η πρωτοπορία των παλαιότερων χρόνων.