Μας συγκλόνισε το δράμα της μητέρας και αδελφής του αδικοχαμένου δεκαεπτάχρονου κυνηγού, που πριν 4 χρόνια «εκτελέσθηκε» μαζί με άλλους τέσσερις συντρόφους του, σε συμπλοκή «δι ασήμαντον αφορμή».
Δι ασήμαντον αφορμή γίνονται και οι συμπλοκές των φανατισμένων οπαδών των ποδοσφαιρικών σωματείων, με τραγικά κάποτε αποτελέσματα, όπως η έκρηξη κροτίδας στο χέρι της άτυχης υπαλλήλου του γηπέδου, πρόσφατα. Κάτι τέτοια περιστατικά μας κάνουν να ντρεπόμαστε για την ανθρώπινη φύση μας. Δεν μπορούν, όμως, να μας συνετίσουν. Είμαστε πάντα έτοιμοι να «ριχτούμε στη φωτιά», ερεθισμένοι από διεγερτικά συνθήματα λαοπλάνων ή υπηρετών αθέμιτων συμφερόντων.
Ας γυρίσουμε, όμως, στο κύριο θέμα μας, τους κυνηγούς.
Οι κυνηγοί, στην τυπική μορφή τους είναι αστοί που αναζητούν ψυχαγωγία και άσκηση μέσα στη φύση, με πρόσχημα τη θήρα αγρίων ζώων. Μερικοί από αυτούς απολαμβάνουν, ως θρίαμβο και την «εκτέλεση» αυτών των ζώων ή και ικανοποιούν γαστριμαργικές αδυναμίες.
Υπάρχουν, όμως και κάποιοι που κάνουν κατάχρηση του δικαιώματος οπλοφορίας, που τους παρέχεται «έναντι ευτελούς ποσού». Ξεχύνονται στα περίχωρα των αστικών κέντρων, αδιαφορώντας για την κυνηγετική νομοθεσία, για το σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και της περιουσίας των κατοίκων της περιοχής. Καταστρέφουν περιφράξεις για να περισυλλέξουν ένα πληγωμένο πουλί, που κατέπεσε μέσα σε ξένο κτήμα. Κάποτε, σημαδεύουν και πόρτες για να δοκιμάσουν τα όπλα τους, πάνω στις λαμαρίνες, αν «συγκεντρώνουν» τα σκάγια ικανοποιητικά. Πολλοί από αυτούς είναι και λαθροκυνηγοί, στερούμενοι αδείας και αγνοούντες τη νομοθεσία. Αν δεχτούν παρατηρήσεις από κάποιο παρατυχόντα, δεν διστάζουν να προτείνουν το όπλο τους απέναντι σε αόπλους, ως τελευταίο «επιχείρημα».
Στο Αγρίνιο, θύτες και θύματα ήσαν οπλισμένοι. Η διένεξη εξελίχθηκε σε σύρραξη και η σύρραξη σε μακελειό. Το δικαστήριο θα προσπαθήσει να αποδώσει δικαιοσύνη. Η κοινή γνώμη πιέζει για παραδειγματική τιμωρία ενός εγκλήματος, που διαπράχθηκε, όμως, χωρίς αυτόπτες μάρτυρες. Οι κυνηγοί καταδικάστηκαν σε θάνατο, πριν προλάβουν να απολογηθούν. Οι δράστες δεν συγκλονίστηκαν σε βαθμό που να καταλήξουν στην αυτοκτονία. Όμως, πιστεύω πως «ο βρασμός ψυχής» είναι ένα δικαιολογητικό που η υπεράσπισή τους δίκαια θα επικαλεσθεί.
Ν.Μ.