«Τη ζωή ποδήλατο» με την κυριολεκτική έννοια του όρου ετοιμάζεται να μας κάνει ο Δήμος Λέσβου, ο οποίος προχωρά άμεσα σε αίτηση χρηματοδότησης 250.000 ευρώ στο πράσινο ταμείο, προκειμένου να αγοράσει σταθμούς ποδηλάτων και ποδήλατα που θα τοποθετηθούν σε επιλεγμένα σημεία της πόλης προς εξυπηρέτηση των δημοτών.
Η δραστηριότητα αυτή έχει εφαρμοσθεί σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις Βρυξέλλες, Άμστερνταμ κ.α., όπου οι δημότες χρησιμοποιούν κατά κόρον το ποδήλατο στις μετακινήσεις τους μέσα στον αστικό ιστό. Μάλιστα πρόσφατα, η δράση εφαρμόσθηκε με επιτυχία στην Καρδίτσα και τη Λάρισα.
Στην ουσία θα τοποθετηθούν σταθμοί με ποδήλατα σε διάφορα σημεία της Μυτιλήνης, απ όπου οι δημότες, είτε με κέρμα (50λεπτο, ευρώ κ.λπ) είτε με κάρτα, θα μπορούν να παίρνουν το ποδήλατο να κάνουν τη βόλτα τους ή τη μετακίνησή τους και να το αφήνουν στη συνέχεια στον κοντινότερο σταθμό. Τα ποδήλατα αυτά λειτουργούν με μικροτσίπ.
Όπως εξήγησε στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ο πρώην αντιδήμαρχος Προγραμματισμού Γιάννης Τσακίρης, υπήρχε εδώ και πολύ καιρό η σκέψη για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, η οποία θα εντασσόταν στο έργο του ποδηλατοδρόμου. Επειδή, όμως, το έργο των ποδηλατόδρομων καθυστερεί πολύ, υπήρξε η σκέψη να γίνει αίτηση στο πράσινο ταμείο που χρηματοδοτεί τέτοιες δράσεις και να διεκδικήσει ο Δήμος το ποσό των 250 χιλιάδων ευρώ, προκειμένου να αγορασθούν τουλάχιστον οι σταθμοί και τα ποδήλατα.
Η πρόταση της Δημοτικής Αρχής ψηφίσθηκε ομόφωνα, με τη διαπίστωση όμως, ότι θα αγορασθούν μεν ποδήλατα, αλλά οι ελλείψεις ποδηλατοδρόμων δεν δίνουν τη δυνατότητα ασφαλούς κυκλοφορίας των ποδηλάτων.
Δυστυχώς, η Μυτιλήνη ως πόλη αν και διαθέτει αρκετούς φανατικούς ποδηλάτες, οι οποίοι αυξάνονται καθημερινά, δεν διαθέτει τις κατάλληλες υποδομές για την ασφαλή λειτουργία του ποδηλάτου, ενώ είναι αμφίβολο αν οι δημότες της πόλης έχουν στην κουλτούρα τους την έννοια του ποδηλάτου.
Αυτό εξηγείται εύκολα από το γεγονός ότι, η Μυτιλήνη δεν είναι μια πόλη επίπεδη, όπως η Καρδίτσα και η Λάρισα, όπου εφαρμόσθηκε ανάλογη δράση. Είναι μια πόλη με επικλινείς δρόμους και πολλές ανηφόρες, οι οποίοι δεν ενδείκνυνται για τη χρήση του ποδηλάτου. Οι οδηγοί της Μυτιλήνης αλλά και οι πεζοί, δεν έχουν ακόμη εξοικειωθεί με την εικόνα και την έννοια του ποδηλάτου, με αποτέλεσμα οι δρόμοι της Μυτιλήνης να κρύβουν πολλές παγίδες και κινδύνους για τους χρήστες του. Απ την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την επιτυχία του συστήματος. Για το αν δηλαδή οι κάτοικοι της πόλης θα εξοικειωθούν με τον τρόπο χρήσης του, με κέρμα ή κάρτα και αν θα είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Σε διαφορετική περίπτωση, ο Δήμος θα πρέπει να απασχολεί καθημερινά ένα συνεργείο εργαζομένων που θα περιμαζεύει από τους δρόμους και τα στενά τα δημοτικά ποδήλατα και θα επιδιορθώνει τις ζημιές που θα γίνονται (λάστιχα, αλυσίδες, τιμόνια κ.λπ).

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΕΝ ΒΛΑΠΤΕΙ
Βέβαια, η ευρεία χρήση του ποδηλάτου, ίσως αποτελεί την απάντηση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα της Μυτιλήνης και όπως ανέφερε και ο Γ. Τσακίρης, δεν είναι κακό να γίνει μια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση. Μάλιστα, είπε χαρακτηριστικά: «Αν για παράδειγμα βάζαμε δύο σταθμούς ποδηλάτου, έναν στο πάρκινγκ και έναν στην Επάνω Σκάλα στο ύψος του ΙΚΑ, θα δίναμε την ευκαιρία σε πολλούς συμπολίτες μας να χρησιμοποιήσουν το ποδήλατο στην προκυμαία, στην αγορά και να κάνουν τις καθημερινές δουλειές τους χωρίς το άγχος του πάρκινγκ και του κυκλοφοριακού».
Αν, λοιπόν, τηρηθούν κάποιοι κανόνες και υπάρξει η δέουσα προσοχή από την πλευρά των οδηγών αυτοκινήτων και των ποδηλατών, δεν αποκλείεται αυτή η ευρωπαϊκή συνήθεια που εφαρμόζεται με επιτυχία σε πολλές πολιτισμένες κοινωνίες, να γίνει κτήμα και της δικής μας μικρής κοινωνίας