Τι άλλο να πω; Σε καλό να μας βγει, αυτή η σπουδή να αναζητήσουμε 2 ή 2,5 δισεκατομμύρια από τις αγορές, «άρον-άρον». Κανονικώς θα περίμενα η οποια απόφαση για ενδεχόμενη «έξοδο στις αγορές» να μετατεθεί για μετά τις εκλογές. Με ψύχραιμη εκτίμηση των δεδομένων. Αλλά, φευ, ζούμε στη χώρα όπου όλα υποτάσσονται στην πολιτική σκοπιμότητα. Ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, στην κομματική. Όπου το «κανονικώς» δεν είναι το αυτονόητο. Όπου οι εντυπώσεις και τα «επικοινωνιακά παιγνίδια» είναι υπέρτερα της ουσίας.
Φοβάμαι ότι η όλη κίνηση όζει από μακριά ότι υπηρετεί τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης πολιτικής συγκυρίας. Ότι εντάσσεται στο πλαίσιο μιας προεκλογικής τακτικής. Για να προσλάβει «πανηγυρικό χαρακτήρα», με προσδοκώμενα αντίστοιχα κομματικά κέρδη, η επισημοποίηση του γεγονότος ότι οι αγορές δέχονται και πάλι να μας δανείσουν. Άρα η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ δικαιώνεται ως προς την πολιτική της, αφού «ανατρέπει το κλίμα».
Το πόσο θετικό ή αρνητικό είναι το γεγονός ότι το επιτόκιο δανεισμού μας θα κυμανθεί λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το 5%, -μεταξύ 4,75 και 5,25 το τοποθετούν όλα τα διεθνή οικονομικά πρακτορεία και οι αναλυτές- θα φανεί αρκετά μετά τις εκλογές. Ενώ τα «πολιτικά κέρδη» από το εγχείρημα αναμένονται άμεσα.
Μακάρι οι «αγορές», οι διεθνείς επενδυτές, που εδώ και ένα χρόνο εμφανίζονται να έχουν μειώσει αισθητά το ενδιαφέρον τους για τις «αναδυόμενες οικονομίες» και όπως αναφέρει η Γουόλ Στρητ Τζορναλ «αναζητούν νέες, πιο δελεαστικές ευκαιρίες», να σπεύσουν «πατείς με πατώ σε», σε τέτοιο βαθμό, ώστε το επιτόκιο να είναι όσο πιο μειωμένο μπορούμε να ελπίσουμε.
Αλλά ποιος θα μας εξηγήσει, με πειστικά επιχειρήματα, γιατί δεν έπρεπε να περιμένουμε πρώτα τις περίφημες αποφάσεις των εταίρων μας, για τις οποίες έχουν δεσμευθεί, σχετικά με τα μέτρα που θα οδηγούσαν στη «βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους»; Εκείνοι βεβαίως έχουν κάθε λόγο να τις έχουν αναβάλει για μετά τις ευρωεκλογές, επειδή ενδέχεται να χρειασθεί να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη, για την κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 16 δισεκατομμυρίων, όπερ ασφαλώς θα «ξίνιζε» στους ψηφοφόρους τους.
Εμείς γιατί σπεύδουμε να βάλουμε το κεφάλι μας στον ντορβά, ενός τόσο σκληρού επιτοκίου των αγορών, αν όχι μόνο και μόνο για λόγους προεκλογικής προπαγάνδας;

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr