Τη στάση μου έναντι των συντεχνιών εκείνων που κάθε τόσο εκμεταλλεύονται, με βάρβαρο τρόπο, το ότι η ζωή μας εξαρτάται από την εργασία τους, με κατάχρηση απεργιακών κινητοποιήσεων, τόσο ώστε να χρησιμοποιούν τους πολίτες ως ομήρους, για την προώθηση συντεχνιακών διεκδικήσεων, τη γνωρίζετε αγαπητοί αναγνώστες. Ουδέποτε έκρυψα την απέχθειά μου προς τα καμώματα μιας κλειστής κάστας εργατοπατέρων, κυρίως του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που επιδεικνύουν πλήρη περιφρόνηση προς τις ανάγκες των πολιτών. Από τον ιδρώτα των οποίων αμείβονται.
Πλην όμως, το δημοκρατικό μας πολίτευμα δεν επιτρέπεται να απαντά με μη δημοκρατικές μεθόδους σε τέτοιες προκλήσεις. Η αυθαιρεσία των εργατοπατέρων δεν δικαιολογεί, δεν νομιμοποιεί, την αυθαιρεσία της εκάστοτε κυβέρνησης. Άλλο πράγμα να προσφεύγει μια κυβέρνηση στα δικαστήρια, όταν εξοφθάλμως ο τρόπος κήρυξης μιας απεργίας συνιστά προκλητική περιφρόνηση της υφισταμένης νομοθεσίας. Και άλλο πράγμα να καταφεύγει, κάθε τόσο, στην «επιστράτευση» και την «επίταξη», στηριζόμενη σε διατάξεις αμφίβολης συνταγματικότητας και πρωτίστως- δημοκρατικότητας.
Θα μπορούσα να παραθέσω σειρά επιχειρημάτων, που έχουν χρησιμοποιήσει, κατά του μέτρου της επιστράτευσης, όσοι σήμερα ηγούνται του κυβερνητικού συνασπισμού, όταν οι ίδιοι βρίσκονταν στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης. Και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος έχουν εξαπολύσει μύδρους, με πύρινες ομιλίες, φτάνοντας να χαρακτηρίσουν ακόμη και ως «χουντικές μεθόδους», τις επιστρατεύσεις του παρελθόντος. Αντ αυτού προτιμώ να υπενθυμίσω το άρθρο 22 του Συντάγματος, το οποίο στην παράγραφο 4 ορίζει ότι:
«Oποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται.
Eιδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Xώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών».
Το κακό είναι ότι η πολιτική μας ηγεσία βολεύεται με ένα νομοθετικό διάταγμα, το 17/1974, το οποίο είχε θεσπιστεί πριν ακόμη ψηφιστεί το Σύνταγμα του 1975. Και εκμεταλλευόταν το γεγονός ότι δεν είχε ακόμη αρθεί η επιστράτευση του 74, απότοκο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και της επαπειλούμενης ελληνοτουρκικής σύρραξης. Ε, σαράντα χρόνια μετά, δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται το ίδιο εργαλείο, όταν δεν έχουμε ούτε πόλεμο, ούτε καν θεομηνία.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
www.massavetas.gr email giorgis@massavetas.gr