Ανησυχητικά σχόλια ακούγονται για την κατάσταση κάποιων αδέσποτων τετράποδων, που ζουν δεμένα στις παρυφές του κάστρου, καθώς λέγεται ότι είναι φορείς δύσκολης και θανατηφόρας ασθένειας, του καλααζάρ. Και ο φόβος έγκειται στο γεγονός ότι γίνεται λόγος για σημαντικό αριθμό νοσούντων ζώων, γύρω στα 100. Αν είναι έτσι και δεδομένου ότι οι σκνίπες από τις οποίες μεταδίδεται η ασθένεια, ζουν και βασιλεύουν, αφού κανένας ψεκασμός δεν έχει γίνει, είναι πολύ πιθανόν να «επισκεφτούν» και πρόβατα και άλλα ζώα.
Όλα αυτά είναι άγνωστα για όλους μας, εκτός από τους κτηνιάτρους και τους ανθρώπους που ασχολούνται και έχουν εντρυφήσει στο θέμα, επειδή υπήρξαν παθόντες, καθώς η αρρώστια χτύπησε τα δικά τους ζώα. Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι τα ζώα που βρίσκονται στην ύπαιθρο, λαμβάνουν τη σωστή φαρμακευτική αγωγή και με τον άλφα ή βήτα τρόπο η ασθένεια δεν θα μεταδοθεί, ή δεν έχει μεταδοθεί; Ποιος μας διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει έμμεσος κίνδυνος και για τον άνθρωπο; Το να μένουν τα ζώα στο ύπαιθρο, με περιορισμένη περιποίηση και ειδική φροντίδα που απαιτεί η περίοδος ίασής τους, είναι η καλύτερη και πιο ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του θέματος; Αυτή είναι η φροντίδα που παρέχεται στα αδέσποτα;

Μετά τους Λάμπους Μύλους στον Εθνικό δρόμο Μυτιλήνης Καλλονής, πάνω σε δεξιά στροφή, υπάρχει «σαμαράκι», που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού οι οδηγοί στο σημείο αυτό αναπτύσσουν ταχύτητα, καθώς ο δρόμος είναι εθνικός. Έτσι δημιουργούνται όλες οι προϋποθέσεις το αυτοκίνητο να εκτραπεί της πορείας του και να βρεθεί στο αντίθετο ρεύμα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, χρόνια τώρα, το οδόστρωμα λίγο πιο πάνω από τις Αλυκές, παρουσιάζει έντονη υποχώρηση. Και αυτό το σημείο του δρόμου περιλαμβάνεται στο πολύχρονο οδικό έργο Μυτιλήνης- Καλλονής, που δε λέει να τελειώσει.