Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)

«Η εξαετία της ύφεσης, της ανεργίας, των μειωμένων εισοδημάτων, του πόνου και της οργής σταδιακά μάς αφήνει», επισημαίνει ο υπουργός Οικονομικών, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να τονίσει πως μια νέα εποχή ξεκινά για την Ελλάδα, όμως την ίδια στιγμή η φορολόγηση των ακινήτων, τα χαράτσια στη ΔΕΗ και οι νέες τιμολογήσεις συνεχίζουν να φέρνουν τα πάνω κάτω στη χώρα, που για να πει κανείς πως έχει ορθοποδήσει, θα πρέπει πρώτα απ όλα να τον βγάλουν από την καραντίνα των συνεχών ρυθμίσεων στους φόρους, τα χρωστούμενα στις τράπεζες, την Εφορία και το Δημόσιο.
Μεγάλη κουβέντα να λες πως μπήκαμε σε μια άλλη εποχή, μακριά από τον πόνο και τη θλίψη, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με μια σμπαραλιασμένη οικονομία που την ανασταίνουν θεωρητικά τα εκάστοτε στατιστικά του Υπουργείου Οικονομικών, στατιστικά στοιχεία, όμως, που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Η τραγική κατάσταση αποτυπώνεται όχι μόνο στα φτωχά νοικοκυριά και τις γειτονιές του ανείπωτου πόνου στην πρωτεύουσα και την επαρχία, αλλά και στους άδειους δρόμους των εμπορικών κέντρων, τα άδεια μαγαζιά, τη ραγδαία πτώση του μέσου εισοδήματος του Έλληνα, τους μισθούς Βουλγαρίας και τις συντάξεις του ελέους μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές που ενίοτε τις ονομάζουν αναγκαστικές μειώσεις στο όνομα της μελλοντικής οικονομικής ανάκαμψης.
Δεν είναι μόνο αυτά που ισχυρίζεται ο κος Χαρδούβελης, δεν είναι μόνο η νέα ρητορική του κυβερνητικού επιτελείου που μεταφράζει την άφιξη χιλιάδων τουριστών σε τέλος της ύφεσης, την απόβαση των Αράβων επενδυτών δείγμα καλής οικονομικής γραφής και την υποτέλεια βασικό διαπραγματευτικό χαρτί, είναι πάνω απ όλα το θράσος να παρουσιάζουν τη νέα Ελλάδα ως μια περίπου αναστημένη από τις στάχτες οικονομία, ως έναν τόπο που μεσουρανούν οι κάθε είδους επενδυτές και ανασταίνονται τα νοικοκυριά, όλα δώρο των πιστωτών που με την εμμονή τους σε παρατεταμένες περικοπές έφεραν την άνοιξη των good news στον ταλαιπωρημένο οικονομικο-κοινωνικό ιστό. Το περίσσιο αυτό θράσος το επιδεικνύουν σε μια εποχή όπου η φτώχεια όχι απλά δεν υποχωρεί, οι συγκρίσεις με την Αργεντινή όχι μόνο δεν ευσταθούν, αλλά σε μια περίοδο όπου τα κάθε λογής νέα νομοσχέδια κόβουν τη μια μετά την άλλη, ανάσες των πολιτών. Και μπορεί να βρισκόμαστε στο μέσον του καλοκαιριού, μπορεί να προσπαθούμε να αναπαυθούμε με κάθε τρόπο, όμως οι αλλεπάλληλες φορολογικές καταιγίδες μας υπενθυμίζουν ότι ο εφιάλτης είναι εδώ και η νέα εποχή του κάθε κου Χαρδούβελη απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Εξάλλου, αυτός ήταν πάντα ο ποθητός στόχος, να απομακρύνουν τους πολίτες από την πραγμτικότητα αυτή με θεωρίες και μυθεύματα στα δελτία τύπου τη μια στιγμή και την άλλη, να τον προσγειώνουν με τα χαράτσια στο όνομα αυτής ακριβώς της καλής πραγματικότητας που έχουν ονειρευτεί. Οι πολίτες, όμως, δεν τσιμπάνε σε τέτοιου είδους τερτίπια, τουναντίον οργίζονται περισσότερο και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσει αυτό το μένος. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα με τη νέα φορολόγηση και τα όποια ΕΝΦΙΑ, με τις νέες μειώσες στα εισοδήματα προς όφελος της εξόδου από την ύφεση και τα πρόστιμα στους φοροδιαφεύγοντες. Αυτή ακριβώς είναι η νέα πρόκληση που συνοδεύεται πάντα από αισιόδοξα άρθρα στον τύπο και δοξασίες περί του νέου τοπίου στα οικονομικά, αυτή η μόνιμη απειλή που συγκαλύπτεται από πλαστές προσφορές που τους περισσεύουν μετά τις φοροεπιδρομές, προσφορές που βαφτίζονται «ευνοικές ρυθμίσεις» για τα φτωχά νοικοκυριά.
Η εξαετία της ύφεσης έφυγε λοιπόν, κατά τον κο Χαρδούβελη, οι φορομπηχτικές πολιτικές, όμως, μένουν. Οι περικοπές έπαψαν, λέει, αλλά οι επιπτώσεις στις φτωχογειτονιές είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Απομένει να δούμε αν όλο αυτό το πανηγύρι της αισιοδοξίας θα μεταφραστεί και σε αποφάσεις για νέες θέσεις εργασίας ή τυχόν χαριστικά δάνεια, σε κοινωνικές προσφορές που έχουν να κάνουν με τις ανάγκες της πραγματικότητας και όχι με υποσχέσεις του κομματικού προεκλογικού καταλόγου. Διότι οι εκλογές προέδρου Δημοκρατίας πλησιάζουν και όλα προσχεδιάζονται. Νέος προπαγανδιστικός μηχανισμός τίθεται σε λειτουργία και παρόμοιες δηλώσεις αισιοδοξίας στοχεύουν πάντα στην παραπλάνηση και την τεχνητή δημιουργία κλίματος ευφορίας.